به گزارش «تابناک»، چند ماهی است که حاشیه‌های مدیریت شهری تهران در بخش حمل‌ونقل و ترافیک بر محتوای خدمات آن غلبه کرده و ساکنان پرشمار تهران و آن‌هایی که به ضرورت مجبور به سفر به پایتخت هستند، بیش از آنکه خدمات مطلوب دریافت کنند، با ابهام و اظهارنظر‌های ضد و نقیضی مواجه می‌شوند که گویا قرار نیست تمامی داشته باشند؛ اظهاراتی که گاه به جای نشانه رفتن مشکلات، مردم را نشانه می‌رود و به گونه ای است که گویی قصد مسئولان از بیانشان، افزایش مشکلات مردم است نه چیز دیگری!
جدا از تصمیم‌های بحث برانگیز و پر فراز و نشیب معاون حمل و نقل شهرداری تهران در رابطه با طرح ترافیک –که با مخالفت فرمانداری تهران و همچنین پلیس راهور تهران بزرگ مواجه شده و معلوم نیست آیا به اجرا در سال ۹۷ خواهد رسید یا شهروندان پرشمار تهرانی را با مشکلات فراوانی مواجه خواهد کرد ـ این معاونت حالا به دنبال اجرای تصمیم دیگری است که خروجی آن، افزایش قیمت نهایی استفاده از حمل و نقل عمومی خواهد بود.
محسن پورسید آقایی، معاون شهردار تهران که پیش از این و در توضیح مزایای تغییر طرح ترافیک تهران از کاهش هزینه‌های مردم در پی اجرای طرح جدید سخن می‌گفت و مدعی بود با تغییر طرح هیچ سود مالی نصیب شهرداری تهران نخواهد شد، حالا که هزینه‌های استفاده از خودروی شخصی را با طرحش کاهش داده، به فکر افزایش هزینه‌های استفاده از حمل و نقل عمومی برای دیگر شهروندان است!
او که امروز و در پنجاهمین جلسه شورای شهر تهران و در بررسی لایحه نهایی قیمت بلیت مترو در سال ۹۷ حضور یافته بود، برخی افزایش‌های لحاظ شده در این لایحه را این گونه تشریح کرد: «ارزان کردن خدمات به نفع مردم نیست و دود آن به چشم مردم می‌رود. حمایت از مردم، خدمات‌رسانی بهتر و کاهش ازدحام افراد در مترو اولویت ماست و طبق نظرسنجی‌های انجام شده بیش از ۶۰ درصد شهروندان تهرانی اظهار داشتند که با افزایش قیمت بلیت مترو موافق هستند.»
وی در ادامه و در حالی که از منبع نظرسنجیِ عجیب اشاره شده، یاد نکرده بود، افزایش قیمت بلیت مترو از ۸۰۰ تومان به ۱۵۰۰ تومان را هم حاوی یک «کاهش» هزینه خواند و گفت: «قیمت تمام شده بلیت مترو در سال آینده کاهش یافته است؛ امسال قیمت تمام شده بلیت ۲۳۴۰ تومان بود و این رقم برای سال آینده به ۲۲۷۰ تومان کاهش یافته است.»
پورسیدآقایی با اشاره به اینکه پرداخت یک سوم از قیمت بلیت بر عهده مردم است، بار دیگر به محاسبات عجیب روی آورد تا نتیجه بگیرد که امثال قیمت بلیت تک سفره با لحاظ کردن تخفیفاتی که وی و همکارانش در نظر گرفته‌اند، سهم مردم را به کمتر از یک سوم کاهش خواهد داد؛ نکته‌ای که بر اساس آن جا دارد شهروندان از مدیران شهرداری بابت گران کردن بی سابقه قیمت بلیت تشکر هم بکنند!
این تشکر کردن زمانی ضروری‌تر به نظر می‌رسد که بدانیم معاون شهردار تهران در خصوص افزایش ۷۰۰ تومانی قیمت بلیت مترو در یک مسیر (یعنی افزایش ۸۷.۵ درصدی نرخ بلیت)، گفته: «پیشنهاد کمیسیون حمل و نقل و ترافیک شورای شهر در این زمینه ۲۰۰۰ تومان است»؛ جمله‌ای که معنایش این است که پورسید آقایی و همکارانش ۲۰۰۰ تومان را به ۱۵۰۰ تومان کاهش داده‌اند!
استدلالی که البته برای افزایش چند برابری قیمت بلیت مترو در مسیر تهران به فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) صادق نیست، چون در آنجا ایشان پیشنهاد افزایش ۴ هزار تومانی قیمت بلیت را ارائه داده‌اند و خواستار ۶ هزار تومانی شدن بلیت در این مسیر هستند. موضوعی که معاون شهردار دلیلش را نیازمندی این خط به تجهیز خوانده است. یعنی تجهیز خطی که به تازگی افتتاح شده، اما آنقدر ایراد دارد که لازم است برای رفع آن دست در جیب شهروندان کرد!
افزایش هزینه بلیت مترو در تهران و حومه آن در حالی مدنظر معاون شهردار تهران است و برای توجیه آن، از نظرسنجی‌های مردمی و موافقت گسترده سخن به میان می‌آید که همگان بر این باورند موثرترین راهکار مقابله با آلودگی هوا و کاهش ترافیک در شهر‌هایی مانند تهران، گسترش حمل و نقل عمومی و ارزان کردن آن است.
این در حالی است که بی آنکه قدمی در راستای گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی و توسعه آن برداشته شود، نسخه پورسیدآقایی برای تهران، گران کردن هزینه استفاده از حمل و نقل عمومی است و وی مدعی است با این افزایش می‌توان کیفیت خدمات را بالا برد. ادعایی که بر مبنای آن می‌توان پرسید آیا اشکالات موجود در ناوگان حمل و نقل ناشی از قصور مردم است که باید هزینه آن توسط آن‌ها و از جیبشان پرداخت شود؟
اکنون بیایید فرض را بر صحت نظرسنجی صورت گرفته و موافقت ۶۰ درصدی مردم با نرخ بلیت مترو بگذاریم. آیا اگر اکثریت مردم با کاهش نرخ بلیت موافق باشند، مسئولان نرخ بلیت را کاهش خواهند داد؟ در صورت کاهش، هزینه توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی چه خواهد شد و از جیب چه کسی پرداخت خواهد کرد؟ در ثانی، آیا موافقان نظرسنجی خبر داشتند که قرار است بلیت ۸۰۰ تومانی به ۱۵۰۰ تومان تبدیل شود و آیا اساسا این میزان افزایش با هیچ متر و معیاری در کشورمان همخوانی دارد؟ به راستی مرز افزایش قیمت کجاست؟
همه این‌ها در حالی است که پورسیدآقایی از پرداخت نشدن سهم دولت در هزینه‌های حمل و نقل عمومی گلایه می‌کند و می‌گوید: «براساس قانون یک سوم آن را باید دولت، یک سوم مردم و یک سوم را شهرداری بدهد که دولت یک سوم خود را علی‌رغم اینکه فکر می‌کردیم با تغییر شهرداری و مدیریت شهری ارائه بدهد تا این تاریخ نداده است.» بنابراین، آیا نباید پرسید چرا مدیران شهرداری به دنبال دریافت طلبشان از دولت نیستند و ترجیح داده‌اند آن را با گران کردن بی سابقه قیمت‌ها و از جیب مردم دریافت نمایند؟ آیا این رفتار نشان نمی‌دهد که مسئولان شهرداری دیوار مردم را کوتاه‌تر از همه یافته‌اند و تلاش دارند از این موضوع نهایت استفاده را ببرند؟!
