این یک واقعیت است که طراحی ایالات‌متحده برای منطقه غرب آسیا، با شکست مواجه شده است. دلیل آن هم به‌وضوح مشخص است: جمهوری اسلامی، به‌عنوان جبهه مقابل نظم آمریکایی، در برابر رسیدن آمریکا و غرب به اهداف خود در منطقه، سد مستحکمی ایجاد کرده است. پس واضح است که مقامات آمریکایی، همه‌ی توان خود را برای از بین بردن این جبهه به کار برند. تصور آن ها این بود که با برجام می‌توانند به اهداف خود برسند، حالا اما با دیدن نشانه‌های خلاف تصور خود، نقشه‌ی جدیدی را طراحی کرده‌اند. نقشه جدید آن ها، کاهش و یا حتی از بین بردن قدرت و توان دفاعی ایران است.
برای همین، قدرت و توان دفاعی ایران، همواره موردتوجه اندیشکده‌ها و تحلیلگران بین‌المللی قرار داشته است. به‌عنوان مثال، اندیشکده‌ی امریکن اینترپرایز با اشاره به توان بومی‌سازی محصولات نظامی ایران می‌نویسد: این نوع از بومی‌سازی بدون در اختیار داشتن منابع قدرت‌های جهانی نظیر آمریکا، چین و روسیه، کاری تقریباً غیرممکن است اما بااین‌وجود، ایران براساس یک تمایل ایدئولوژیک به استقلال از نفوذ خارجی، رو به‌سوی خودکفایی نظامی آورده است. اندیشکده آمریکایی CSIS نیز در گزارشی به موشک‌های کروز ایرانی پرداخته و با تحلیل سناریوهای جنگی درباره‌ی احتمال حمله به ایران، به جنگ‌های ۳۳ روزه، ۲۲ روزه و ۸ روزه اشاره کرده و آورده است که چگونه نیروهایی همچون حزب‌الله لبنان و حماس فلسطین، با استفاده از نیروی موشکی که در مقایسه با ایران بسیار کوچک‌تر و کم‌توان‌تر است، توانسته‌اند بر ارتش تمام‌عیار رژیم صهیونیستی فائق آیند.
اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک نیز نشستی در مهرماه سال ۱۳۹۵ برگزار کرد، که در آن، کارشناسان به این موضوع توجه داشتند که رویکرد موشکی ایران در حال تغییر است به‌طوری‌که ایران از توان موشک حجمی و بردی به سمت موشک‌های دقیق و هدف‌زن در حال حرکت است.
اندیشکده‌های غربی همچنین بر ممانعت از افزایش توان موشکی ایران نیز توصیه‌هایی به دولت‌های متبوع خود داشته‌اند، ازجمله در گزارش مشترک اندیشکده‌ی امریکن اینترپرایز و ابتکار سیاست خارجی، درباره افزایش توانمندی‌های کشورهایی چون ایران، چین و روسیه هشدار داده شده است. در این گزارش، به نقل از یک ژنرال نیروی هوایی ارتش آمریکا آمده است: دشمنان در حال توسعه توانمندی‌هایی هستند که این توانمندی‌ها از بسیاری از جهات، بهتر ازآنچه ما اکنون داریم است.
چرا دشمن از قدرت دفاعی ایران هراس دارد؟
شاید مهم‌ترین و کانونی‌ترین موضوعی که موجب توجه بیشتر تحلیلگران غربی نسبت به توان دفاعی و موشکی ایران شد، حمله ایران به مقرهای داعش در دیرالزور، در پاسخ به اقدام تروریستی این گروهک در ماجرای مجلس شورای اسلامی ایران بود. بعد از آن، ایران با حمله به مقرهای داعش نشان داد که برای دفاع از مردم و امنیت کشورش، لحظه‌ای درنگ نخواهد کرد. وب‌سایت مطالعات استراتژیک فرانسه در این‌باره نوشت: به نظر می‌رسد سپاه پاسداران، به یک سلاح با دقت بالا برای هدف قراردادن عمق دشمن در حالت تاکتیکی دست پیدا کرده است.
پس، مقامات آمریکایی و غربی به خوبی دریافتند، مادامی که ایران برخوردار از توان و قدرت دفاعی و موشکی بالاست، هرگونه تعرضی به آن، عملا غیرقابل تصور است. برای همین، نقشه جدید خود را مبتنی بر مذاکره بر سر قدرت دفاعی ایران قرار دادند. اندیشکده آمریکایی آرمزکنترل در مطلبی با موضوع مذاکره با ایران بر سر توان موشکی، چنین می‌نویسد: به جز ایران بر هیچ کشور دیگری در منطقه، محدودیت‌های موشک بالستیک اعمال نمی‌شود... ایران احتمالاً در مقابل اعمال محدودیت موشکی به‌عنوان بخشی از تلاش منطقه‌ای برای ممنوعیت به کارگیری سیستم‌های موشکی دوربرد ایستادگی خواهد کرد اما ایالات‌متحده می‌تواند مجموعه‌ای از اقدامات منطقه‌ای را برای مذاکره در موضوع ممنوعیت استفاده از موشک‌های ایران به راه بیندازد و از آن حمایت کند. اندیشکده‌ی «هریتیج» مستقر در واشنگتن نیز در خصوص مهار قدرت موشکی ایران بیان می‌کند که ایالات متحده بایستی همکاری‌های دفاعی خود با متحدانش را ادامه دهد. این کشورها هر دو میزبان سامانه‌های پدافند موشکی زمین‌پایه هستند که برای مقابله با ایران آماده کار هستند.
قدرت دفاعی ایران قابل مذاکره نیست
هفته گذشته اما رهبر انقلاب در پاسخ به سخنان مقامات غربی درباره قدرت دفاعی و موشکی کشور فرمودند: «ما اگر چنانچه قدرت دفاعیِ خودمان را افزایش ندهیم، دشمنان ما جَری خواهند شد، گستاخ خواهند شد، تشویق خواهند شد به اینکه به ما حمله کنند.» ۲۶/۷/۹۶ ایشان به‌طور خاص، خطاب به مقامات اروپایی فرمودند: «اینکه دولت‌های اروپایی بیایند همان حرفی را بزنند که او{آمریکا} دارد می‌زند که ایران چرا... موشک دو هزار کیلومتری یا مثلاً فرض کنید سه هزار کیلومتری دارید، اینها هم بیایند همان حرف را بزنند، اینکه خب معنی ندارد! به شما چه ربطی دارد؟... این را هم مطلقاً از اروپایی‌ها ما قبول نمی‌کنیم...»۲۶/۷/۹۶
واضح است که نه‌تنها ایران، بلکه هیچ کشوری، امنیت و اقتدار خود را دستخوش مذاکره، آن‌هم با دشمن قرار نمی‌دهد، چه آنکه تجربه کشورهایی چون عراق و لیبی، به‌خوبی مؤید آن است که عاقبت مذاکره بر سر امنیت کشور، چگونه می‌تواند جان و مال و ناموس ملت را به مخاطره بیاندازد. برای همین، رهبر انقلاب، روز چهارشنبه این هفته (۳/۸/۹۶) برای بار دوم، بر غیرقابل‌مذاکره بودن قدرت دفاعی کشور تأکید کرده و فرمودند: «امکان دفاعی و قدرت دفاعی کشور قابل‌مذاکره و چک و چانه نیست. بیایند چک و چانه کنند که چرا شما فلان ابزار دفاعی را دارید؟ چرا فلان‌جورش را دارید؟ چرا تولید می‌کنید؟ چرا تحقیق می‌کنید؟ [ما] درباره آن چیزهایی که اقتدار ملّی را افزایش می‌دهد یا تأمین می‌کند یا پشتیبانی می‌کند با دشمن هیچ چک‌وچانه‌ای، هیچ معامله‌ای نداریم.»
