درنگی رمزگشایانه بر نمایشنامه «فرضیهی زمین مسطح» اثر مصطفی مستورزیستن در انحنای زمین
غلامرضا خاکی،این متن دچار همان یأسی است که مستور در نوشتههای بعد از رمان «روی ماه خداوند را ببوس» همچنان به اشکالی از آن مبتلاست. این ناامیدی بازتاب بنبستی است که در جهاننگری و انسانگرایی اومانیستی اوست