نامهایی که زندهاند؛آیا ادبیات هنوز میتواند نامهایی بسازد که زنده بمانند؟
چرا دیگر نامی مثل «اِما بوواری» یا «آنا کارنینا» در ذهنها نمیماند؟ در دورانی که نامها بیشتر در شبکههای اجتماعی و سیاست شنیده میشوند تا در رمانها، جای شخصیتهای ماندگار ادبی کجاست؟ نگاهی دوباره به سخنان اینگبورگ باخمن ما را به این پرسش مهم میرساند: آیا ادبیات هنوز میتواند نامهایی بسازد که زنده بمانند؟