حجتالاسلام واعظی اردبیلی، روحانی خبرساز که در یکی دو سال اخیر با اجراهای آوازخوانی سنتی زیبا و همراه با آلات موسیقی در شبکههای اجتماعی ترند شده، شعری شبه خیامی و انتقادی سروده است.
به گزارش تابناک، شعر محسن واعظی اردبیلی، با محتوایی در مسیر مضامین اشعار شعرایی همچون خیام – با پرسشهای فلسفی و حسرتهای وجودی –، البته دارای ایراداتی در وزن عروضی، قافیه و دیگر الزامات شعری است. در واقع سروده وی به لحاظ فنی فاقد اصول و ارزشهای اولیه شعری است.
واعظی، که صدای گرم و اجرای ماهرانهاش در ویدیوهای وایرال شده، نمادی از تلفیق سنت مذهبی با هنر موسیقی شده، این بار با سرودهای، سخناش را بیان کرده است.
سروده "شبی در کنج میخانه"، که اخیراً در صفحه مجازی واعظی منتشر شده، از میخانه آغاز میشود و سپس شاعر خطاب به خالق، گلایههایی را مطرح میکند.
واعظی در پانوشت شعر مینویسد: "عزیزان بیت آخر رو به تلویح و توشیح پذیرا باشید زیرا همه میدانیم که خطا در این بیت اخیر خطای اشتباه و انحراف و جهل نیست. فافهم فتأمل – بفهمیم و سپس تأمل کنیم."
در ادامه، متن کامل شعر آورده شده است:
شبی در کنج میخانه گرفتم، تیغ در دستم
بگفتم: خالقا! یارب؛ تو فکر کردی که من مستم؟
کجائی تو؟ چه هستی تو؟ چه میخواهی تو از قلبم؟
تو از مستی چه میدانی؟ تو از قلبم چه میجویی؟
تو فرعون را خدا کردی؛ تو شیرین را ز فرهادش جدا کردی
سپردی تیغ بر ظالم؛ به مظلومان جفا کردی
به آن شیطان خونخوارت، تو ظلم را عطا کردی
سپس گفتی: نشو کافر، تو فکر کردی که من مستم؟...
خدایا گر عزیزت را کسی دیگر به مستی در بغل گیرد
تو آیا همچنان از صبر ایوبت در آن قرآن جاویدت سخن آری میان؟
بیپرده خواهی گفت؟ نخواهی گفت...
خداوندا غرورم را قفسداران شکستند و
جوانیام گرفتند و هنوزم پای میکوبند و میرقصند...
عجب دنیای بیرحمی عطا کردی،
خدا بیپرده میگویم خطا کردی...
خطایت را نمیبخشم...
