غربباوران مشغول کارند
روزنامه جوان نوشت:
برای غرب باوران که به شکل مالیخولیایی، نگاه یا حرکت به جانب شرق را تقبیح و منکوب میکنند، هر بهانهای، ولو غیر واقعی، میتواند به مثابه یک فرصت برای حمله به این نگاه باشد. سفر دکتر مسعود پزشکیان، رئیسجمهور کشورمان به چین برای شرکت در اجلاس شانگهای و غیبت او در عکس یادگاری ضیافت با سران شرکت کننده یکی از این بهانههاست.
فیاض زاهد، فعال سیاسی اصلاحطلب در توییتی نوشت: «همه ارزش سفر به چین، پیامی است که از ظریق نمادها و نشانهها به رخ کشیده میشود. چه کسی متوجه اهمیت عکس رئیسجمهور در اجلاس شانگهای نبوده، تصاویر حرف میزنند... تشریفات یا معاون دفتر؟ درک این امر ساده خیلی سخته؟ با این مرد شریف چنین نکنید!»
نکته طنز ماجرا آنجاست که آقای فیاض زاهد، عضو حقیقی شورای اطلاعرسانی دولت است و به جای اینهمه حاشیهسازیها - به اعتبار جایگاهی که در شورای اطلاعرسانی دولت دارد، نوعی خودزنی تلقی شود- تلفن را بردارد و از رئیسش الیاس حضرتی (رئیس شورای اطلاع رسانی دولت) بپرسد که ماجرا چیست؟ فیاض زاهد چنان از مرحله پرت است که در توییت ابتدایی خود به جای شانگهای، بریکس نوشته بود که با تمسخر کاربران فضای مجازی، مجبور به حذف آن توییت و اصلاح آن در توییت جدید شد.
حسین سلاحورزی، رئیس سابق اتاق بازرگانی ایران هم در مورد سفر پزشکیان به چین نوشت: «در سفر رئیسجمهور به چین تنها ۲۰ دقیقه وقت ملاقات با شیجی پینگ داده شد؛ یعنی با احتساب زمان ترجمه، حداکثر ۵ دقیقه برای بیان خواستهها، نظرات و مواضع ایران! این همان تصویر واقعی جایگاه ما در نگاه پکن است، نه آنچه در تبلیغات داخلی روایت میشود.» سلاح ورزی همانی است که به طور غیرقانونی به ریاست اتاق بازرگانی رسیده بود و در تاریخ ۸ آبان ۱۴۰۲ با رأی شورای عالی نظارت بر انتخابات اتاق بازرگانی ایران برکنار شد.
اما اصل ماجرا چه بود و آیا آنچه این حضرات اصلاحطلب ادعا کردند، واقعیت دارد؟ پاسخ معاون ارتباطات و اطلاعرسانی دفتر رئیسجمهور به این ادعاها خواندنی است. «سید مهدی طباطبایی» روز یکشنبه ۹ شهریورماه ۱۴۰۴ درپاسخ به حاشیهسازیها در مورد اجلاس شانگهای در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «درباره اجلاس شانگهای، ملاقات پزشکیان با شیجین پینگ از نظر زمانی عیناً مشابه بقیه رؤسای جمهور حاضر در اجلاس است. اجلاس شانگهای فردا (دوشنبه) رسماً آغاز میشود و عکس ضیافت غیررسمی و قبل از ورود هیئت ایرانی بوده است. رئیسجمهور پزشکیان با دست پر از چین باز خواهد گشت.»
همچنین حبیبالله عباسی، مدیر کل روابط عمومی نهاد ریاست جمهوری نیز درباره حضور نداشتن رئیسجمهور در عکس دسته جمعی سران اجلاس شانگهای گفت: «ما به تازگی وارد شهر تیانجین شدیم و بعد از وارد شدن هم رئیسجمهور در جلسه دیگری در محل اقامتش است. در ضمن برنامه پروازی رئیسجمهور به گونهای بوده که ما با تأخیر وارد این شهر شدیم و برنامهریزی سفر به گونهای نبود که اساساً بخواهیم در این ضیافت شرکت کنیم. بحث عکس یادگاری که معمولاً از موضوعات مهم اجلاسهاست دوشنبه خواهد بود، بنابر این از رسانهها میخواهیم که اخبار را از منابع رسمی دنبال کنند و به شایعاتی که احیاناً شکل میگیرد دامن نزنند».
******
کابینه تغییر میکند؟
روزنامه قدس نوشت:
عملکرد کابینه از مهمترین محورهای قضاوت مردم نسبت به دولتهاست و تغییر یا تثبیت وزیران، نشانهای روشن از عزم دولت در پیشبرد سیاستهای اعلامی به شمار میآید. تجربههای گذشته نشان داده جابهجاییهای شتابزده و بدون پشتوانه کارشناسی، نه تنها مشکلی را حل نکرده بلکه به آشفتگی مدیریتی و هدررفت سرمایههای ملی انجامیده است. در مقابل، اصلاح هوشمندانه کابینه بر اساس شاخصهای علمی و با هدف تقویت کارآمدی میتواند پیام روشنی از پاسخگویی و مسئولیتپذیری دولت به افکار عمومی باشد. پرسش اساسی اینجاست که آیا دولت پزشکیان آماده است با بازبینی دقیق عملکرد وزیران، مسیر خدمت را به سمت کارآمدی بیش از پیش هدایت کند یا معتقد است با همین ترکیب میتواند عملکردی موفق داشته باشد؟
محمدعلی ابطحی» سیاستمدار اصلاحطلب در گفتوگو با قدس با اشاره به ضرورت بازنگری در ترکیب کابینه، بر نقش تعیینکننده ارزیابی عملکرد وزیران تأکید کرد. وی در ابتدای سخنان خود بیان کرد: «هر چند اطلاعی از داخل دولت ندارم اما همچنان معتقدم اگر ارزیابیها از عضوی از اعضای هیئت دولت مثبت نباشد، باید تغییر صورت بگیرد».
ابطحی تصریح کرد: «آقای پزشکیان البته این مبنا را ظاهراً قبول ندارد و معتقد است با تغییر آدمها اتفاق خاصی نمیافتد، در حالی که من باور دارم تغییر افراد بسیار اثرگذار است».
این چهره فضای مجازی اظهار کرد: «اگر وزیران و اطرافیانشان بدانند تغییری در کار نیست، انگیزهای جدی برای کار کردن نخواهند داشت. یک سال فرصت خوبی برای ارزیابی وزراست و اگر دولت با هر متر و معیاری که دارد، به این جمعبندی برسد که برخی با سیاستهای دولت همراهی لازم را ندارند و نمیتوانند خدمت مناسبی به مردم ارائه دهند، تغییر آنها به نفع مردم، به نفع آقای پزشکیان و حتی به سود همان وزیران خواهد بود».
******
سفر پزشکیان به چین و آزمونی جدی برای دولت
روزنامه خراسان نوشت:
سفر رئیس جمهور به چین برای شرکت در اجلاس سران سازمان همکاری شانگهای، در لحظهای حساس از تاریخ ایران انجام شد. لحظهای که کشور در یکی از پیچیدهترین بزنگاههای دیپلماتیک خود قرار دارد. پس از جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل، گفتوگوهای ایران و آمریکا با بدعهدی واشنگتن به بنبست رسیده و اروپا نیز در تلاش است با تکیه بر مکانیسم ماشه، فضایی پراضطراب در جامعه ایران ایجاد کند. در چنین شرایطی، ضرورت بهرهگیری از تمام ظرفیتهای غیرغربی بیش از هر زمان دیگری احساس میشود. انتشار بیانات رهبر انقلاب به زبان چینی در آستانه سفر رئیسجمهور که بر نقش تمدنی ایران و چین و لزوم اجرای عملی توافق راهبردی دو کشور تأکید داشت نشان از اهمیت راهبردی این سفر دارد. اکنون حضور رئیسجمهور در پکن نه تنها آزمونی برای دولت در مسیر عملیاتی کردن توافق ۲۵ ساله با چین است، بلکه فرصتی برای ارتقای جایگاه ایران در معادلات جهانی است. سفری که حتی حواشی پیش از آغاز اجلاس نیز نمیتواند از اهمیت تاریخی آن بکاهد.
یکی از مهمترین نکات در موضوع روابط راهبردی با چین که اکثر کارشناسان این حوزه به آن اشاره دارند، این است که طرف چینی کاملا میداند از رابطه با ایران چه میخواهد و برای چه با ایران وارد توافق نامه های راهبردی شده است اما طرف ایرانی در یک حالت ابهام و سرگردانی قرار دارد. ایران یکی از اصلی ترین بازیگران در مسیری است که می تواند زنجیره های ارزش مشترک را بین چین و همسایگان ما و همسایگان آن ها تعریف کند. این منافع مشترک را اگر درست تعریف کنیم، بسیاری از مسائل پرونده با چین حل خواهد شد. روابط ایران و چین، به رغم پتانسیلهای فراوان، همچنان در سطحی مبهم باقی مانده است. در حالی که پکن، ایران را در سیاست خارجی خود بهعنوان یک عنصر کلیدی تعریف کرده، بهنظر میرسد تهران هنوز نتوانسته است جایگاه چین را در اولویتهای راهبردی خود مشخص کند.
پس از جنگ ۱۲ روزه و شکست راهبردی اسرائیل، دولت ترامپ تلاش کرد با احیای سیاست فشار حداکثری، ایران را دوباره در موقعیت انزوا قرار دهد. اروپا نیز در این مسیر با تهدید به فعالسازی مکانیسم ماشه تلاش میکند یک فضای روانی منفی و محدودکننده علیه ایران ایجاد کند. این در حالی است که فشارهای واشنگتن تنها متوجه ایران نیست، کشورهایی مانند برزیل و هند نیز بهعنوان قدرتهای نوظهور جهانی بارها از سوی آمریکا برای تبعیت از سیاستهای تقابلی تحت فشار قرار گرفتهاند. در چنین شرایطی، به نتیجه رساندن توافق راهبردی ۲۵ ساله با چین و تعمیق روابط با کشورهای عضو شانگهای و بریکس نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای ایران به شمار میرود.
******
حمله روزنامه اصلاحطلب به طرح خروج ایران از ان.پی.تی
روزنامه هممیهن نوشت:
بحث خروج ایران از معاهده منع گسترش تسلیحات یا همان انپیتی، فعلاً در دستور کار مجلس است و ادعاها و موضعگیریها درباره آن ادامه دارد. در میانه این بحثها، قاعدتاً باید نظرات تحلیلی و کارشناسی درباره سود و زیان چنین اقدامی و چشمانداز کوتاهمدت و بلندمدت پس از آن اهمیت داشته باشد. شعاری که مدتها در جدلهای سیاسی در ایران مطرح میشد، حالا به صحن مجلس میرود.
البته صحبتها درباره چنین اقدامی از سوی ایران مدتهاست از سوی برخی جریانهای تندرو مطرح میشود. ادعا این است که ایران در واکنش به اقدامات طرفهای مقابل، باید از انپیتی خارج شود؛ خروج از انپیتی در این نگاه به عنوان تلافی، تنبیه، تهدید یا هشدار مطرح میشود. به نظر برخی حامیان این طرح، بناست اعلام خروج ایران از انپیتی، باعث شود طرفهای اروپایی، آمریکایی یا حتی شاید اسرائیلی، به خودشان بیایند و متوجه شوند نباید با ایران بیش از این تقابل کنند، بلکه باید دست از اقدامات ناشایست خود بردارند، برنامه هستهای ایران را به شکل فعلی بپذیرند، تحریمها را بردارند، پرونده را ببندند و به وضعیت اوکراین و جاهای دیگر رسیدگی کنند. در واقع انتظار مدافعان خروج از انپیتی این است که این اقدام ایران طرف مقابل را مجبور خواهد کرد که بچه خوبی باشد!
هیچکس البته توضیح نمیدهد که این اقدام با چه سناریویی بناست رخ دهد. اقدامات پیشین ایران با الگوها و انگیزههای مشابه که لااقل به ظاهر تا حدی فکرشدهتر هم بودهاند، کار کشور را به این نقطه رساندهاند اما با منطق حامیان این پیشنهاد، بناست این بار دیگر ماجرا فرق کند. خروج از یک معاهده طبق عقل منطق باید به معنای تصمیم به اجرای اقداماتی برخلاف تعهدات پذیرفته در معاهده باشد اما بسیاری از حامیان ایده خروج از انپیتی نمیگویند ایران دقیقاً بناست بعد از خروج از انپیتی چه کند؟ آیا قرار است به سمت ساخت بمب برود؟ ایده برخی دیگر اقدام به غنیسازی نود درصدی است.
مشخص نیست اگر تصمیم نظام، حرکت به سمت سلاح هستهای نیست (که بارها هم بر آن تاکید شده) چرا خروج از انپیتی باید رخ دهد و چرا ایران باید به سمت غنیسازی 90 درصدی برود؟ اساساً غنیسازی 90 درصدی چه ارزشی برای ایران دارد؟ آیا به تبعات این اقدام فکر شده است؟ اگر بناست با غنیسازی در میزان و گستره بالاتر، ایران تهدید حرکت به سمت سلاح هستهای را مطرح کند، بدون اینکه واقعاً اقدامی در این زمینه بکند، نتیجه این خواهد شد که ایران تصمیم میگیرد هزینه اقدامی را بپردازد، بدون اینکه واقعاً قصدش را داشته باشد.
این یعنی خوردن پیاز، و بعد خوردن کتک و در نهایت به دار کشیده شدن. برخی دیگر هم میگویند گام بعدی حرکت به سمت ساخت بمب اتم است، لابد با این تصور که ایران میتواند تمام مسیر باقیمانده را بدون دردسر و مشکل طی کند و به نتیجهای قابلاستفاده برسد. همه این بحثها در حالی است که به گفته مقامات وزارت خارجه و سازمان انرژی اتمی ایران، برنامه هستهای فعلاً متوقف است. خبری که با توجه به حملات گستردهای که باز به گفته همان مقامات، آسیبهای جدی وارد کرده، منطقی و قریب به واقعیت هست.
******
انتقاد مطهری از پزشکیان درباره حجاب
علی مطهری، نماینده ادوار مجلس گفت و گویی را با سایت خبرآنلاین درباره جنگ ایران و اسرائیل، مکانیزم ماشه و عملکرد دولت در برخی حوزهها داشته که بخشهایی از آن به شرح زیر است:
* اگر ایران غنی سازی صفر را میپذیرفت، باز هم جنگ میشد چون آنها تنها به غنی سازی صفر راضی نیستند. اگر ما امروز هم آن را بپذیریم، بلافاصله موضوع موشک را مطرح میکنند که باید برد موشکی شما بیشتر از ۳۰۰ کیلومتر نباشد. بعد هم مسئله حضور ایران در منطقه را مطرح میکنند. واقعیت این است که تا حکومت اسراییل بر منطقه را نپذیریم، آنها رها نمیکنند.
* این که اروپا مکانیسم ماشه را ناجوانمردانه و بدون آنکه حقی داشته باشد به جریان انداخته است از دو جهت است. یکی این که الان دنیا اروپا را چندان به حساب نمیآورد. در موضوع اکراین هم میبینید که آمریکا از اروپا برای حل مسئله اکراین دعوت نمیکند. اروپا میخواهد خودش را در سطح جهان مطرح کند و برای همین است که دوست دارد در پرونده هسته ای ایران شریک باشد. دیگر این که اروپا مکانیسم ماشه را به دستور آمریکا فعال کرده است تا ایران را در موضوع نظارت آژانس و مذاکره با آمریکا تحت فشار بگذارد.
* احتمال حمله مجدد اسرائیل به ایران بسیار کم است. آنها یک بار آزمایش کردند و به نظرم نتیجه خوبی نگرفتند. چون دو عامل باعث شکست آنها شد .یکی وحدت ملی مردم و دوم قدرت و آمادگی نیروهای مسلح ما. تا زمانی که این دو عامل برقرار است، حمله نمیکنند. چون میدانند همان میشود. ممکن است ما آسیب ببینیم ولی از آن طرف آنها آسیب بیشتری میبینند. امروز اسراییل در وضعیت خیلی بدی از نظر جهانی واقع شده است و افکار عمومی دنیا علیه اسراییل است. هنوز در باتلاق غزه گرفتار است. الان خیلی بعید است که بخواهد دوباره حمله کند و مشکلی بر مشکلات خود اضافه کند.
* در مسائل فرهنگی به نظرم دولت عملکرد خوبی نداشته است. در فیلمهای سینمایی و نمایشهای خانگی اباحهگری بیشتر شده است. در موضوع حجاب، همه قبول داریم که قانون عفاف و حجاب، قانون خوبی نبود و اجرایش مشکلاتی را ایجاد میکرد. ولی اینطور هم نباید باشد که مقامات دولتی و مخصوصا خود رئیس جمهور به گونه ای حرف بزنند که ترویج بی حجابی باشد. اخیرا در روز خبرنگار برخی از خبرنگاران صحبت میکردند که این وضع بدحجابی و بی حجابی و برخی ناهنجاریها دیده میشود. ایشان در پاسخ میگوید این کار مساجد است و کار ما نیست. این اشتباه است.
* یعنی چه که کار مساجد است؟ کار فرهنگی مساجد در جای خود است. دولت فقط مسئول معیشت مردم نیست. دولت اسلامی، علاوه بر معیشت مردم، مسئول اخلاق و رفتار و عقاید مردم هم هست. اگر عقیده بت پرستی بخواهد در جامعه رواج پیدا کند، دولت این جا وظیفه دارد. آن دولت سکولار است که میگوید کاری به این چیزها ندارم. ولی دولت اسلامی وظیفه دارد. بله قانون عفاف و حجاب صلاح نبود که به آن شکل اجرا شود. ولی این که بگوییم اصلا کاری به حجاب نداریم و کار مساجد است، چه حرفی است؟ وقتی موارد ناهنجار در جامعه پیدا شد، مساجد جلویش را بگیرند؟ درست است که میگوییم سخت گیری نباید باشد ولی کسی که نافش را بیرون گذاشته، چه کسی باید جلویش را بگیرد.
* راهکارش را دولت و وزارت کشور باید مشخص کند. پلیس وظیفه دارد. به هر حال باید به نوعی نظارت شود. این که رها شود، کار درستی نیست. این که نوع نظارت چه باشد، بحث دیگری است. در زمان شاه هم اگر آقایی با پیژامه و رکابی بیرون میآمد بازداشت میشد و میگفتند حق چنین کاری ندارید. نمیشود بگوییم به ما چه و به من ربطی ندارد و کار مساجد و حوزههای علمیه است.
******
ما هم زبان زور مقابل اروپا را بلدیم
اسماعیل کوثری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در گفتوگو با ایسنا با اشاره به اقدام تروئیکای اروپایی در فعالسازی مکانیسم ماشه، گفت: «ما همواره تاکید کردهایم که وقتی توافقی صورت میگیرد، باید طرفین به تعهدات خود عمل کنند».
وی یادآور شد: «حدود ۹ سال پیش برجام امضا شد و جمهوری اسلامی ایران به همه تعهداتش عمل کرد اما آمریکا به تعهداتش پایبند نماند و برجام را پاره کرد و اروپاییها هم به تعهداتشان عمل نکردند از این رو، اساسا دیگر بحث ادامه برجام و سازوکارهایی مثل اسنپبک معنا ندارد».
کوثری افزود: «طرف مقابل به جای رفع تحریمها، آنها را بیشتر کرد. بنابراین اگر بنا بر رسیدگی قانونی باشد، اصل ماجرا از بین رفته و موضوع حقوقی نیز جایگاهی ندارد».
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس بیان کرد: «اگر طرف مقابل بخواهد از مسیر زور وارد شود ما نیز بلدیم چگونه در برابرشان بایستیم. جمهوری اسلامی ایران هیچگاه شروع کننده جنگ و خلافکار نبوده و آنها هستند که همواره خلاف میکنند و میخواهند با زور و قدرت نظامی و بمباران به اهداف کثیف خود برسند. البته تجربه ۴۶ ساله انقلاب اسلامی نشان داده که آنها نتوانستهاند بر ملت ایران غلبه کنند و به لطف خدا از این پس هم نخواهند توانست».
وی درباره اینکه اقدام ایران در برابر فعال شدن مکانیسم ماشه چه خواهد بود؟ گفت: «گزینههای متعددی پیش روی ماست تصمیم نهایی اتخاذ خواهد شد و نتیجه به اطلاع مردم خواهد رسید».
******
واکنش شمخانی به تهدیدات اخیر رژیم صهیونیستی: آمادگی نظامی ما بهتر از زمان پایان جنگ است
علی شمخانی نماینده رهبری در شورای دفاع در گفتوگو با رسانه خبر۲۴، به تهدیدات برخی مقامات رژیم صهیونیستی واکنش نشان داد و گفت: «این طرف هم آماده است و کسی که درخواست آتشبس ناشی از فشار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران کرد، رژیم صهیونیستی بود».
وی با تاکید بر سطح بالای آمادگی دفاعی ایران ادامه داد: «امروز آمادگی نیروهای مسلح ایران بهتر از روز خاتمه جنگی است که به دلیل درخواست آتشبس رژیم صهیونیستی بود».
شمخانی در بخش دیگری از سخنانش به تشکیل شورای دفاع اشاره و اظهار کرد: «تشکیل شورای دفاع یکی از اختیارات قانونی مندرج در قانون اساسی است که شورای عالی امنیت ملی میتواند شوراهای مختلف از جمله شورای دفاع تشکیل دهد. این شورا در شرایطی تشکیل شده که نیاز به آمادگی دفاعی بیشتری نسبت به گذشته احساس میشد».
وی با ابراز امیدواری از انجام مأموریتهای محوله شورای دفاع، تصریح کرد: «هدف از تشکیل این شورا، ارتقای آمادگی دائمی نیروهای مسلح کشور است».
******
در جلسه غیرعلنی مجلس درباره موضوع مکانیزم ماشه چه گذشت؟
عباس گودرزی، سخنگوی هیئت رئیسه مجلس در تشریح جلسه غیرعلنی امروز مجلس شورای اسلامی درباره موضوع مکانیزم ماشه، توضیحاتی را ارائه کرد که بخشهایی از آن به شرح زیر است:
* با توجه به شرایطی که در کشور، منطقه و فضای بین الملل وجود دارد و با عنایت به اهتمام رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی در خصوص ایفای نقش راهبردی خودشان در مناسبات موجود، امروز حدود یک ساعت و نیم جلسه غیرعلنی در مجلس درباره موضوع مذکور برگزار شد. کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، گزارش جامعی را از روند فعال کردن اسنپ بک و آثار و تبعات احتمالی آن در بازار، اقتصاد و سایر حوزههای کشور ارائه داد. همچنین تعدادی از نمایندگان نقطه نظرات خود را درباره این موضوع مطرح کردند.
* رئیس مجلس شورای اسلامی تاکید داشت که دست ایران در این ماجرا پر است و هر گونه اقدام متقابلی که تشخیص و تصمیم ما باشد، در آن کوتاهی نخواهیم کرد.
* مقرر شد با محوریت کمیسیون امنیت ملی، جلسات فشرده ای پیش بینی شد که با حضور نمایندگان مردم برگزار شود تا تصمیمات راهبردی و متقابل اتخاذ شود. آنچه اهمیت دارد این است که فعال شدن مکانیزم ماشه و نهایتاً تحقق کامل آن هم که منجر به بازگشت شش قطعنامه خواهد شد، تأثیر واقعی و حقیقی در وضعیت اقتصادی کشور نخواهد داشت.
* آنچه در این زمینه مهم است این است که جمهوری اسلامی ایران در این حوزه متضرر نخواهد شد و دشمنان بدانند دست جمهوری اسلامی ایران پر است. مجلس، دولت، شورای عالی امنیت ملی و تمامی ارکان و نهادهای نظام، متحد منسجم و یکپارچه و متفق النظر هستند که ما حتماً اقدام متقابل خواهیم داشت و مجلس هم طی روزهای آینده تمام طرحها و پیشنهادات را به صورت یکپارچه با محوریت کمیسیون امنیت ملی مورد بررسی قرار خواهد داد. امیدواریم همانطور که تا امروز اینگونه رقم خورده، از این به بعد هم تمام تغییر و تحولات در نگاه بلندمدت و راهبردی به نفع جمهوری اسلامی ایران باشد.
* در مجلس چه اصلاح طلب و چه اصول گرا و چه جریانها و طیفهای مختلفی که وجود دارد همه در این موضوع متفق النظر هستند که پاسخ ما باید پشیمان کننده و متقابل باشد و به آنها هزینه تحمیل کند لذا تمام این طرحها و پیشنهادات که توسط نمایندگان ارائه شده به صورت یکپارچه در نشستهایی که پیش بینی شده حتماً بررسی خواهد شد و تصمیم لازم اتخاذ خواهد شد.
******
چرا برق خورشیدی طلوع نمیکند؟
روزنامه صبحنو نوشت:
این روزها که مردم کشورمان در ساعات متفاوتی از روز قطعی برق را تجربه میکنند و رسانهها درباره مشکلات حوزه انرژی مینویسند، جالب است بدانید کشورهای دیگری هم با ناترازی، دست و پنجه نرم میکنند. اسپانیا کشوری است که چالشهای برق، کارشناسان و دولتمردانش را به دردسر انداخته است، با این تفاوت که آنها به جای کمبود، مازاد برق دارند! تولید بالای برق از طریق انرژی خورشیدی، از نیاز مصرفکنندهها در این کشور بیشتر شده است و پیشی گرفتن عرضه از تقاضا باعث شده قیمت برق در اسپانیا گاهی به صفر یا حتی منفی برسد؛ به این معنا که تولیدکنندگان برق حاضرند به مصرفکنندگان پول بپردازند تا برق مازاد خود را به شبکه تزریق کنند! هرچند چنین شرایطی هم مطلوب نیست و عدم تعادل در بازار برق، تبعات زیادی را برای تولیدکنندگان و دولت مادرید ایجاد کرده، اما سوال اینجاست که وقتی اسپانیا با حدود 280 روز آفتابی، توانسته خود را از برق فسیلی بینیاز کند، ایران با 300 روز آفتابی در کدام مرحله از مسیر این فناوری ایستاده است؟
کشورمان ایران با بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال، یکی از غنیترین منابع خورشیدی جهان را در اختیار دارد، اما از این ظرفیت بسیار، تنها کمتر از ۸۷۰ مگاوات برق تولید میشود؛ رقمی که در مقایسه با ترکیه با تولید 19 هزار مگاوات، عربستان با تولید 6 هزار مگاوات و حتی پاکستان با حدود 4 هزار مگاوات برق خورشیدی، ناچیز به نظر میرسد. سهم کشورمان از کل ظرفیت نصبشده خورشیدی جهان تنها ۰٫۰۳ درصد است. نبود سیاستهای تشویقی پایدار، کمبود سرمایهگذاری در زیرساختها، فقدان فرهنگسازی، تحریمهای بینالمللی و محدودیتهای مالی و موانع ساختاری دسترسی ایران به این فناوری را به شدت محدود کرده است.
روشن است که دولتهای مختلف دیر یا زود باید به استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر روی بیاورند. انرژی خورشیدی امروز نه فقط یک گزینه، بلکه ضرورتی جهانی برای مقابله با بحران اقلیمی، کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی و دستیابی به امنیت انرژی است. پیمودن این مسیر بدون همکاری با کشورهای مستقل مانند چین و روسیه دشوار خواهد بود. به نظر میرسد دولت چهاردهم به جای تذکر و هشدار مداوم درباره کسری و ناترازی انرژی باید به فکر مکانیسمهای مالی خلاقانه باشد و با طراحی سیاستهای حمایتی و برنامههای تشویقی، بخش نیمه خصوصی و خصوصی را به سوی این صنعت بکشاند.
کشورهای پیشرفته با سیاستهای هوشمندانه، سرمایهگذاریهای هدفمند و نوآوریهای فناورانه، مسیر تحول را با سرعت طی میکنند. جهان امروز به فکر ادغام فناوریهای نوین مانند هوش مصنوعی و اینترنت اشیا در مدیریت انرژی خورشیدی است تا از این طریق به بهینهسازی تولید، ذخیرهسازی و توزیع کمک کند. در این میان، ایران با پتانسیل اقلیمی فوقالعاده، همچنان از این موج جهانی عقب مانده و دولت نیز تلاش چشمگیری برای جبران خسران گذشته انجام نمیدهد. واقعیت آن است که کشورمان هنوز نتوانسته در این مسیر گامهای نخست خود را قاطع و مستمر بردارد و این نشاندهنده غفلتی بزرگ از یک فرصت تاریخی است؛ غفلتی که باید به زودی با جسارت، دانش و اراده ملی اصلاح متوقف شود.
