یکی از نکاتی که دونالد ترامپ در روزها و ماه های اخیر بارها به آن اشاره داشته این بوده که وی به شمار قابلتوجهی از تنش ها درمحیط بینالمللی خاتمه داده و درست به همین دلیل، اینکه جایزه صلح نوبل را دریافت کند، حقِ اوست!
او چه به صورت جدی و چه طعنه، سعی کرده در قالب موضع گیری های مختلف، کمیته اعطای جایزه صلح نوبل در نروژ را قانع کند که بایستی جایزه مذکور به او تعلق گیرد. این مساله به قدری پُرتکرار و جنجالی بوده که توجهات گسترده رسانه ای مخصوصا در آمریکا را به به خود جلب کرده است.
گویی بخش قابل توجهی از تحرکات ترامپ در حوزه سیاست خارجی آمریکا، صرفا با این هدف انجام می شود که او بتواند تبلیغات کند و از این رهگذر، جایزه صلح نوبل را بگیرد. عجیب اینکه او با انجام دادن اقداماتی نظیر همدستی با نتانیاهو در اِعمال جنایت و نسلکشی علیه مردم غزه، حمله تجاوزکارانه به سایت های هسته ای ایران، جنگ تعرفه ای علیه کشورهای مختلف جهان و حتی سرکوب مردم آمریکا و مستقر کردن نیروهای نظامی در خیابان های شهرهای مختلف این کشور، خود را محق دریافت جایزه صلح نوبل می بیند!
با این همه، در پشت پرده، حداقل می توان 3 دلیل عمده را شناسایی کرد که توضیح می دهند چرا ترامپ نسبت به دریافت جایزه صلح نوبل حریص است.
اول اینکه ترامپ به شدت طرفدار نمایش و تبلیغات است. از این رو، اینکه او جایزه صلح نوبل را دریافت کند، از منظر وی که یک شومن تمام عیار است، یک دستاورد بزرگ محسوب می شود. تاکنون بسیار در آمریکا شاهد بودهایم که متخصصان حوزه روانشناسیسیاسی به این مساله اشاره داشتهاند که ترامپ فردی نارسیسیست(خودشیفته) است. تیپِ شخصیتی چنین فردی کاملا اقتضا می کند که از رهگذر دریافت جایزه صلح نوبل، خود را به مثابه شخصیتی ممتاز و متمایز در تاریخ جا بزند و فخر آن را به همگان بفروشد. از این رو، ترامپ از نظر شخصیتی و روانی، به جایزه صلح نوبل محتاج است.
نکته دوم اینکه برخی تحلیلگران در آمریکا به این مساله اشاره می کنند که ترامپ به هیچ عنوان نمی خواهد از رقبای سیاسی خود عقب بماند. باراک اوباما رئیس جمهور سابق آمریکا فردی بوده که پیشتر در دوره حضورش در قدرت، جایزه صلح نوبل را دریافت کرده است. جایزه ای که تنها اندکی پس از حضور وی در قدرت در سال 2009 به او داده شده و به اذعان بسیاری، صرفا مدیون لفاظی های ظاهری و توانایی های اوباما در انجام سخنرانی به جای انجام اقدامات موثر میدانی و عملی بود. حال، دونالد ترامپ به عنوان یکی از منتقدان جدی اوباما و دموکرات ها، نمی تواند بپذیرد که اوباما جایزه صلح نوبل را گرفته باشد اما او از این جایزه بیبهره باشد.
و نکته سوم اینکه ترامپ درافت جایزه صلح نوبل را نشانه ای از کفایت و کارآمدی خود در مقایسه با دیگر چهره ها و جریان های سیاسی در آمریکا ارزیابی می کند. ترامپ در ماه های گذشته دست به هر کاری زده تا این گزاره را جا بیندازد که او در نقطه اوج کفایت و کارآمدی در آمریکا قرار دارد و دیگران در مقایسه با وی بیعرضه هستند. اگر از این زاویه هم به ماجرا بنگریم، ترامپ خود را به دریافت جایزه صلح نوبل محتاج می بیند. در عین حال، او معتقد است که وقتی شعار ادعایی شکوه مجدد آمریکا را سر می دهد، حتما باید جایزه صلح نوبل را نیز دریافت کند! به بیان ساده تر، ترامپ در مجموعه ادعاها و گفتمان خاص خود، به چیزی شبیه به دریافت جایزه صلح نوبل به شدت نیاز دارد.
