عصرایران نوشت: این بار البته دیگر آقای قالیباف از آقای ظریف نخواست بر اساس قانون تصدی مشاغل حساس، ظریفانه کنار برود. هم ممکن است مانند شماری از همکاران به دستگاه قضایی دل بسته باشد و هم شاید دریافته قرار نیست ظریف کنار گذاشته شود و از لحن او دومی محتملتر است چون در تعبیری تخفیفآمیز او را ذیل کسانی دانست که "به هر حال کارگزار نظام محسوب میشوند."
انتظار میرفت رییس مجلس در نطق خود به تقبیح شعارهای موهن علیه رئیس جمهور پزشکیان و معاون او در اجتماع چند کفنپوش پرخاشگر هم بپردازد ولی سراغ اظهارات ظریف در داووس و در یک مصاحبه رفت با این محور که چرا اختلافات داخلی را در محافل بینالمللی مطرح کرده است.
میتوان حدس زد بیشتر از این جمله او ناخرسندند که به فرید زکریا گفته است "اگر امروز به جای رئیس جمهور پزشکیان رئیس جمهور جلیلی داشتید ممکن بود یک جنگ در منطقه داشته باشید."
اولا این حرف چه در تهران گفته میشد چه در سوییس بازتاب بینالمللی داشت و گذشت آن زمان که سخنی در جایی محبوس شود. سالهاست چنین است کما اینکه وقتی احمدینژاد در یک روستای مرزی درباره انرژی هستهای صحبت میکرد همان بازتاب را داشت که در دانشگاه کلمبیا و اساسا رسانهها دنیا را به دهکده جهانی تبدیل کردهاند و دیدیم این قاعده درباره خود آقای قالیباف هم صادق است و آنچه برای جلب رضایت تندروها در محافل داخلیشان و علیه ظریف گفت به اندازه سخنان او در مجلس بازتاب داشت.
ثانیا آقای قالیباف نگفته آنچه ظریف گفته درست نیست و اگر جلیلی هم رئیس جمهور میشد جنگی محتمل نبود بلکه گفته چرا در آنجا گفته است. در حالی که او وسط نشست داووس فریاد نکشیده بلکه در پاسخ به پرسش یکی از مشهورترین روزنامهنگاران بینالمللی گفته است و کسی که نیم قرن تجربه فعالیت دیپلماتیک دارد و از اسرار مختلف آگاه است و ۸ سال وزیر خارجه بوده اگر نتواند نظر خود را با مصالح و ملاحظات بگوید چه کسی میتواند؟
این هم قابل تأمل است که همزمان با سفر رئیس جمهوری به تاجیکستان و روسیه رئیس مجلس به اتیوپییی رفت که در تهران سفارتخانه ندارد و حجم تجارت ما با این کشور آفریقایی ۱۵ میلیون دلار است و دستاورد سفر ایجاد خط هوایی تهران- آدیس آبابا اعلام شد ولی سفر ظریف به داووس و مصاحبه با فرید زکریا بسیار بیش از سفر او به آدیس آبابا بازتاب داشته است!
