به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، دفتر هماهنگ کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در حال حاضر نیمی از مردم افغانستان تحت تأثیر فقر قرار دارند.
این نهاد دیروز اعلام کرد که از هر دو شهروند افغانستان، یک نفر آنان تحت تأثیر فقر قرار دارد که جمعیتی بیش از ۲۲ میلیون نفر را در بر می‌گیرد.
بر اساس آمار اوچا، میزان درآمد خانواده‌ها در افغانستان نیز به شدت کاهش یافته است و کفاف مصارف روزانه‌ی زندگی را نمی‌کند.
این نهاد گفته است که ۸۰ درصد از خانواده‌ها در افغانستان، برای هر عضو خانواده در روز کمتر از یک دلار درآمد دارد که جمعیتی بیش از ۳۵ میلیون نفر را در بر می‌گیرد.
سازمان ملل متحد پیش از این نیز از وضعیت دشوار زندگی خانواده‌ها در افغانستان گزارش داده بود و نوشته بود که بیش از ۱۵ میلیون نفر نمی‌دانند وعده‌ی غذایی بعدی شان از کجا می‌آید.
بر اساس آمار سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۲۴ میلادی ۲۳.۷ میلیون نفر در افغانستان نیازمند کمک‌های بشردوستانه تشخیص داده شده بودند، اما نهادهای امداد‌‌‌رسان بین‌المللی اعلام کرده‌اند که سیل‌های ویرانگر بهار امسال، میزان افراد نیازمند را افزایش داده است.
«چرا فقر گسترش یافته است؟»
افزایش میزان فقر در افغانستان در سه سال سلطه‌ی طالبان، دارای عوامل مشخص و روشنی است که ناشی از سیاست‌های مدیریتی این گروه و پیامدهای آن است.
اولین عامل، افزایش میزان بیکاری است. طالبان پس از تسلط بر افغانستان، اکثریت مطلق کارمندان حکومت پیشین افغانستان را برکنار و به‌جای آنان افراد خود را منصوب کردند و در نتیجه حدود یک میلیون نفر بیکار شدند و حدود یک میلیون خانواده تأثیر این بیکاری قرار گرفتند.
دومین عامل، ممنوعیت کار زنان است. طالبان پس از تسلط بر افغانستان کارمندان زن را از ادارات دولتی اخراج کردند، سپس کار آنان را در سازمان‌های بین‌المللی و داخلی ممنوع کردند و پس از آن کسب‌وکارهای تحت مدیریت زنان را مسدود کردند. این امر بر میزان درآمد بسیاری از خانواده‌ها تأثیر منفی شدید گذاشت و خانواده‌های که نان آور آنان زن بودند، همه چیز خود را از دست دادند.
بر اساس آمار اتحادیه کارگران و پیشه‌وران افغانستان، تنها مسدود کردن آرایشگاه‌های زنانه باعث شد که ۶۰ هزار زن که اکثر آنان نان آور خانواده‌های خود بودند، بیکار شوند.
سومین عامل کاهش کمک‌های بشردوستانه است. سازمان ملل متحد برای امداد رسانی به نیازمندان در افغانستان در سال جاری میلادی ۳.۰۶ میلیارد دلار درخواست کرده بود، اما باگذشت بیش از هشت ماه، تنها ۲۵ درصد این بودجه تأمین شده است.
با کاهش کمک‌های مالی، نهادهای امداد‌‌‌رسان مجبور شده‌اند که بسیاری از برنامه‌های خود را برای حمایت از افراد آسیب‌پذیر قطع کنند و تعداد دفعات توزیع کمک غذایی را نیز کاهش دهند.
مداخله طالبان در کمک‌های بشردوستانه و سواستفاده این گروه از این کمک‌ها، باعث شده است که بسیاری از کشورها یا کمک مالی خود را بدون سر و صدا قطع کنند و یا میزان آن را کاهش دهند.
این عوامل باعث شده است که میزان فقر و نداری در بین خانواده‌ها در افغانستان هر روز عمیق‌تر و گسترده‌تر شود و مردم این کشور با گذشت هر روز بیشتر در چرخه‌ی فقر و نداری غرق شوند.
«پیامدها چیست؟»
گسترش فقر در افغانستان، پیامدهای بسیار زیانبار ویرانگری داشته است؛ از افزایش میزان سوءتغذیه تا به فروش گذاشتن کودکان خردسال.
بر اساس آمار سازمان ملل، بر اثر گسترش فقر، میزان سوءتغذیه نیز در افغانستان افزایش یافته و بیشتر از همه کودکان از این امر متأثر شده‌اند.
برنامه جهانی غذا حدود سه ماه پیش اعلام کرد که سه میلیون کودک در افغانستان مبتلا به سوءتغذیه هستند، اما آنان تنها می‌توانند به یک نفر از هر سه نفر آنان کمک کنند.
آمارهای منابع صحی نشان می‌دهد مرگ کودکان براثر سوءتغذیه نیز افزایش یافته است.
منابع صحی در استان بدخشان در شمال شرق افغانستان چندی پیش اعلام کرد که در بیمارستان مرکزی این استان دست‌کم ۲۶ کودک براثر سوءتغذیه جان داده‌اند. این آمار تنها مربوط شش ماه و یک بیمارستان است و سایر شفاخانه و مراکز صحی را در بر نمی‌گیرد.
علاوه بر این، گسترش فقر باعث شده است که حتا شماری از خانواده مجبور شوند کودکان خردسال خود را به فروش بگذارند.
نمونه آن چندی پیش در استان ننگرهار در شرق افغانستان رخ داد که یک زن دو کودک خردسال را برای تأمین مخارج سایر کودکان و پرداخت قرض‌هایش به فروش گذاشته بود.
افزایش میزان ناامیدی در بین جوانان براثر فقر و خودکشی جوانان به این دلیل در شماری از ولایت‌ها، نیز از دیگر پیامدهای گسترش فقر در افغانستان است.
با توجه به سیاست‌های طالبان، چشم‌انداز آینده اقتصادی این کشور همچنان مبهم است و به نظر می‌رسد که در چنین وضعیتی فقر و نداری برای سال‌های دیگر دامن‌گیر مردم افغانستان باشد و از آنان قربانی بگیرد.
