به گزارش الف به نقل از یورونیوز، نامگذاری برای طوفانها چیز جدیدی نیست. به گفته مرکز ملی طوفان (NHC) در ایالات متحده، این سنت از صدها سال پیش وجود داشته و در ابتدا نیز عمدتا از اسامی شخصیتهای مقدس استفاده میشده است.
این شیوه نامگذاری، از نیمه اول قرن بیستم تغییر کرد و در ایالات متحده مقامات تصمیم گرفتند که طوفانها را بر اساس سالی که روی میدهند و ترتیبی که اتفاق میافتند، نامگذاری کنند.
اما این کار مشکلاتی را بوجود آورد زیرا هنگامی که چند طوفان بطور همزمان روی میداد، در تمایز میان آنها سردرگمیهایی بوجود میآمد و بسیاری جزئیات یک طوفان را با طوفانی دیگر اشتباه میگرفتند.
به همین دلیل برای خودداری از گیج شدن همگان و درک سریعتر و به خاطر سپردن آسانتر نام طوفانها، مقامات ایالات متحده از سال ۱۹۵۳ میلادی شروع به استفاده از فهرستی از نامهای الفبایی برای طوفانها کردند.
البته آنها صرفا از نامهای زنانه استفاده میکردند که انتقادات بسیاری را برانگیخت و این رفتار را جنسیتگرا میدانستند. اعتراضات افراد و گروههای متعدد از جمله سازمان ملی زنان (NHC) نتیجه داد و به این ترتیب استفاده از نام مردان برای نامگذاری طوفانها نیز از سال ۱۹۷۸ میلادی آغاز شد.
امروزه مرکزی در سازمان جهانی هواشناسی ملل متحد (WMO) که به پنج نهاد منطقهای تقسیم میشود، مسئول نامگذاری طوفانها است.
این مرکز سالی یکبار یا هر دو سال یکبار تشکیل جلسه میدهد و برای نامگذاری طوفانها تصمیم گیری میکند.
برای این کار نیز میتوان از روشهای متفاوتی استفاده کرد؛ از جمله مراجعه به فهرست پیشین نام طوفانها و ادامه همان ترتیب حروف الفبا.
در انتخاب هر شیوهای برای نامگذاری نیز باید به چهار ویژگی اصلی توجه شود: نام باید کوتاه باشد، تلفظ آن آسان باشد، معنای آن در زبانهای مختلف مناسب باشد و درنهایت همان نام طوفان در منطقه دیگری استفاده نشده باشد.
به این ترتیب چند فهرست از اسامی برای وقوع طوفانهای پیشرو در چند منطقه مختلف آماده میشود؛ بطور مثال چند لیست برای طوفانهای اقیانوس آرام.
به این ترتیب چنانچه شمار طوفانهای روی داده از شمار اسامی برگزیده در یک فهرست بیشتر باشد، فهرستهای تکمیلی وجود خواهد داشت و همین روال تا زمانی که به انتهای لیست انتخابی برسیم، ادامه خواهد یافت.
به عنوان مثال، منطقه اقیانوس اطلس دارای شش فهرست است که بطور متناوب با نامهای زنان و مردان در حال چرخش هستند.
