در شرایطی که انتخابات اخیر با افزایش نسبی مشارکت، جوانه های امید و آرامش را در جامعه و همه طیف های سیاسی فراهم آورده و این همدلی زمینه مناسبی برای رفع مشکلات کشور ایجاد کرده و در حالی که همه نامزدهای حاضر در انتخابات، از جمله رقیب برنده، برای همکاری با او اعلام آمادگی کرده اند ، برخی از اطرافیان نامزد بازمانده از ورود به پاستور که معلوم نیست در چه سطح و اندازه سیاسی و فکری هستند، اصرار دارند پیروزی رقیب خود را خسارتی جبران ناپذیر برای کشور تصور کنند و در این راه حتی از توهین به دیگران نیز ابایی ندارند !
یکی از این افراد به تازگی نوشته است «جامعه نابالغ و کودک‌صفت که گرفتار تلاطم‌هاست. این ۱۷ میلیون نفر، هزینه گزاف نادانی سیاسی خویش را بر بخش دیگر جامعه تحمیل کردند. فقط نادان می‌تواند به نادان دیگر، رای بدهد. این نوع مردمسالاری، شایسته کودک‌صفتان بی‌بهره از تعقل است.»
حقیقت این است که بهره مندان از کمترین درجه تعقل و خرد سیاسی هم موقعیت امروز کشور را -در قیاس با سستی و رخوت قبل از انتخابات - به دلیل احیای نسبی مشارکت و گرمای نسبی ایجاد شده در عرصه سیاست پاس می دارند چون نیک می دانند که فقط با حضور فراگیر طیف های مختلف سیاسی و فرهنگی جامعه است که تعابیری چون «ملت» و «شهروندان» معنا می یابد و اگر قرار باشد اوضاع سیاسی به وفق و مراد عده معدودی بگردد نخستین چیزی که تضعیف می شود قدرت ملی آن جامعه است.
سیاست ملی ایجاب می کند حداکثر شهروندان در تصمیمات سیاسی مشارکت داشته باشند و بهترین موقعیت برای این مهم نیز انتخابات است. انتخابات قرار نیست محل رقابت «فرقه» های مختلف باشد. هر جریان سیاسی باید بخش های خاصی از جامعه را نمایندگی کند که طبیعتا وزن و اندازه یکسانی ندارند اما حق برابری برای رقابت سیاسی دارند و همگان باید نتیجه این رقابت را بپذیرند.
در انتخابات اخیر جریان مورد حمایت فردی که این توهین را به رای دهندگان روا داشته با حداکثر توان خود ظاهر شد و توانست علیرغم نوظهور بودن (و البته در غیاب سازوکارهای رقابتی کامل) بخش قابل توجهی از مردم را همراه خود کند. اما در شرایطی که به دلیل حاکمیت تصوری مغایر با اصول مردمسالاری تعداد قابل توجهی از رقبای سیاسی در میدان حاضر نبودند و سرخوردگی ناشی از ناکارآمدی های چندین ساله نیز انگیزه مشارکت را در بخش قابل توجهی از شهروندان ضعیف کرده بود حداکثر قدرت این جریان سیاسی به اندازه حداقل ظرفیت پایگاه اجتماعی پیروز این انتخابات هم نبود! و عجیب است در چنین شرایطی که نهایت توش و توان یک جریان سیاسی نوظهور، آن هم در یک میدان نابرابر خرج شده و کاری هم از پیش نبرده حامیان آن چنین متوقعانه و پیروزمندانه زبان به توهین و تحقیر برندگان انتخابات می گشایند!
عجیب تر آنکه پیروز این انتخابات، هم در ایام رقابت های انتخاباتی و هم پس از آن، به دلیل شرایط دشوار کشور بر همکاری همه جریان های سیاسی فعال و شناسنامه دار کشور برای حل مشکلات مردم تاکید کرده است.
مواضعی مشابه موضع فرد توهین کننده به آرای برنده انتخابات فقط به دلیل نوع داوری شان درباره رای دهندگان به پیروز انتخابات نیست که از لحاظ اخلاقی شایسته سرزنش اند. بلکه این عنادورزی و خودبزرگ بینی در پس زدن دست همکاری دراز شده برای رفع مشکلات مردم است که بیشتر سرزنش برانگیز است.
مختصر خرد سیاسی هم حکم می کند موقعیت نسبتا مناسب ایجاد شده در فضای سیاست کشور را پاس بداریم نه آنکه به قول سعدی چون طبل غازی میان تهی به صدا درآییم !
