گروه تعاملی الف - سید محمد صادق میرمحمدی:
به دلیل اینکه جایگاه رییس جمهور در ایران یک شغل انتخابی است و نه انتصابی، با یک سری از محدودیت‌هایی قطعا مواجه خواهد شد. قطعا دفتر او محل رفت و آمد سیاسیون موافق (جهت سهم خواهی) و مخالف جهت تبریک خواهد شد. جو روانی سیل خواسته‌های مردم برای تغییر وضعیت کنونی به راه خواهد افتاد. در فشار برای انتخاب وزیران و منتصبان و برنامه‌ریزی برای تشکیل هیئت دولت قرار خواهد گرفت. مخالفان از همان ابتدا در جهت تخریب دولت خواهند کوشید و رسانه‌هایشان را در جهت بزرگنمایی کاستی‌ها بکار خواهند بست. نگاه دنیا به ما به عنوان یک بازیگر منطقه‌ای منتظر سیاست‌های برون مرزی ما خواهد بود. اما رییس‌جمهور چه باید بکند و چه نباید بکند؟
ما نمی‌توانیم نسخه برای رییس جمهور بنویسیم. اما می شود در غالب پیشنهاد از راهکارهایی پرده برداریم که رییس‌جمهور را بنابر مصلحت از آنها برحذر داریم:
۱. از همان ابتدا باید میخ خود را محکم بکوبد و با انتخاب نخبه‌های جناحها، قوم و مذهب‌های مختلف به سایرین باج ندهد. او با این کار نشان می‌دهد که زیر بلیط هیچ گروهی نمی‌رود.
۲. نباید تصمیم‌گیری را به کارگزاران خود بسپرد بلکه باید تصمیم نهایی را خود او بگیرد.
۳. نباید سیاست‌های بلندمدت خود را به اطلاع عموم جامعه و کارگزاران برساند و باید بصورت محرمانه راجع به آن تصمیم‌گیری کرده و به مرور اجرا کند. و لازم است وزرا و کارگزاران مربوطه از آن سیاست مطلع شوند و نه بقیه کارگزاران.
۴. نباید مصلحت اندیش باشد و ترس از نتیجه پیاده سازی سیاست‌های خود را داشته باشد.
