روزنامه نیویورک‌تایمز با اشاره به اینکه دشوار بودن تعاملات بین شولتس و ماکرون مساله‌ای پنهانی نبوده، تصریح داشته است: «در روزهای اخیر توهین‌های آن‌ها به هم به سختی قابل پوشاندن است و نشان دهنده وجود اختلافات عمیق‌تری بین آن‌ها از جمله بر سر اوکراین، چگونگی رویارویی و مهار روسیه تهاجمی و نحوه مدیریت تعامل با آمریکاست که فضای آن هر چه بیشتر قطبی می‌شود.»
ماکرون اواسط اسفند ماه در جریان سفر به شهر پراگ بار دیگر نخواست حضور سربازان غربی در اوکراین را رد کند؛ این پیشنهاد او باعث غافلگیری متحدان غربی که به دنبال اجتناب از تقابل مستقیم با روسیه هستند، شد. در این میان آلمان واکنش منفی ویژه‌ای را داشت که پاسخ متقابل ماکرون را در پی داشت.
ماکرون در یک سخنرانی گفت: «اروپا آشکارا با زمانی مواجه شده که لازم است بزدل نباشد.» برلین اما این صحبت ماکرون را بر نتافته و توهینی به تاریخ پس از جنگ و تجربه وحشت نازیسم تلقی کرد.
«بوریس پیستوریوس» وزیر دفاع آلمان پاسخ داد: «دست کم از نقطه نظر شخصی من، ما واقعا نیازی به بحث درباره استقرار سرباز در میدان جنگ و یا به دست آوردن شجاعت بیشتر یا کمتر برای این کار نداریم.»
نیویورک‌تایمز نوشت «روابط فرانسه و آلمان بر مبنای «آشتی ضروری بر اساس سرنوشت تاریخی، از سال ۱۹۴۵ و پایان جنگ جهانی دوم ایجاد شد اما به نظر می‌رسد در این مقطع ملتهب کنونی که با یک جنگ اروپایی و بی اطمینانی نسبت به تعهد آمریکا در آینده به اروپا همراه شده، این پیوند متزلزل شده است.»
رسانه نزدیک به دموکرات‌ها در ادامه این مطلب تصریح می‌کند: «به ندرت در بطن اروپا یک چنین کدورت بدی وجود داشته است. ماکرون و شولتس از این که اتحاد را در هدف و رهبری اروپا و تعهد به مقاومت در برابر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به نمایش بگذارند فاصله زیادی دارند و حالا دچار اختلاف بر سر این شده‌اند که کدام کشور واقعا به اوکراین بیشترین کمک را می‌کند. تنش‌های اخیر آن‌ها بازتاب دهنده سبک‌های شخصیتی مغایر و منافع ملی متعارضی است که تحت تاثیر سیاست‌های داخلی قرار دارد.»
این روزنامه آمریکایی در ادامه تصریح می‌کند، پاسخ‌های ماکرون و شولتس به حمله روسیه به اوکراین یکی از محورهای تنش در روابط ۲ رهبر بوده است.
ماکرون در تابستان ۲۰۲۲ به صحبت درباره تحقیر نکردن روسیه و ایجاد یک نظم امنیتی اروپایی که شامل مسکو باشد پرداخته بود اما بعد از جنگ اوکراین دیدگاه‌هایش را تغییر داده است.
نیویورک‌تایمز خاطرنشان می‌کند، ماکرون در پاسخ به پیشروی‌های روسیه در اوکراین و کاهش مهمات در انبارهای این کشور حالا به صورت علنی از «خطر مسکو برای اروپا» به ویژه با قوی شدن احتمال شروع یک دور دیگر ریاست جمهوری ترامپ در آمریکا صحبت می‌کند.
این روزنامه آمریکایی می‌نویسد: «ماکرون با اینکه یک محرک باشد راحت است. او خودش را به عنوان کسی می‌بیند که تفکر تنبل‌ها را مختل می‌کند و این را می‌توان در صحبت او درباره اینکه اعزام سربازان غربی به اوکراین را نباید رد کرد، به صورت آشکار دید. این تابو شکنی ماکرون باعث خشم شولتس شد؛ شولتسی که ماکرون او را یک فرد بیش از حد محتاط و متکی به آمریکایی که دیگر نمی‌خواهد بیش از حد پولهایش را صرف اوکراین کند، می‌بیند.
ماکرون بر این باور است که وضع محدودیت‌های سفت و سخت برای پاسخ نظامی غرب به اوکراین به پوتین یک چک سفید امضا می‌دهد و فکر می‌کند شولتس کاملا اهمیت تعهد کامل اروپا را به یک موضع دفاعی متحد که برای تقابلی چند ساله با مسکو لازم است، درک نمی‌کند.»
شولتس نیز متقابلا نگران تقابل مستقیم با روسیه است حتی با وجود آنکه آلمان کمک‌های نظامی و مالی بیشتر از فرانسه در اختیار اوکراین قرار داد و این نشان دهنده وحشت آلمان بعد از جنگ جهانی دوم از بروز هر نشانه کوچکی از نظامی‌گری است.
این روزنامه آمریکایی تصریح می‌کند: «آلمان از بابت پاسخ دسته جمعی اروپا به روسیه مردد بوده و فکر می‌کند عبارت آناتومی استراتژیک اروپا که مورد علاقه ماکرون است بیش از حد رادیکال است. ماکرون ماه گذشته میلادی گفت شکست دادن روسیه باید هدف غرب باشد و از گفتن فرمول ارجح آلمان یعنی اینکه روسیه نباید در اوکراین پیروز شود خودداری کرده است.»
