مجموعه‌ی رخدادهایی که در همین چند روز گذشته از سوی غرب علیه سازمان مجاهدین پدید آمده، نشان می‌دهد که بلوک غرب از این سازمان روی برگردانده است. اکنون پرسش این است که آیا این تغییر موضع، تاکتیکی و مقطعی‌ست؟ اگر تاکتیکی نیست، چرا غرب به این موضع رسیده است؟آیا میان ایران و غرب تفاهم‌ یا تفاهم‌های جدیدی شکل گرفته؟ و عوض شدن سیاست غرب، بر بنیاد همین تفاهم است؟

این تغییر موضع غرب را (با فرض مقطعی بودن) پیوند بزنید به تغییر مثبت و جدی سیاست‌های عربستان، امارات و بحرین و مصر در باره‌ ایران. آیا میان این تغییرات، با موضع تازه غرب در باره‌ منافقین، ارتباط معناداری وجود دارد؟

آیا بحران اجتماعی و سیاسی سال گذشته در ایران (پس از مرگ مهسا امینی) و حساب ویژه‌ای که غرب بر روی آن باز کرده بود و گمان می‌کرد آن بحران می‌تواند با ریشه دواندن میان آحاد مردم به یک انقلاب سراسری بینجامد و مآلا سرنگونی جمهوری اسلامی را در پی داشته باشد، و چنین نشد و پیش‌بینی‌ها و آرزوهای آنها تحقق نیافت، به چرخش راهبردی آن اردوگاه در ارتباط با ایران منجر شده؟ و...

این پرسش‌ها و پرسش‌هایی از این دست، جزو مسائل راهبردی ایران امروز است. و صد البته که پاسخ آن‌ها را در آینده‌ی نزدیک شاهد خواهیم بود.