میلاد نوری در گفت‌وگو با ایسنا درباره اینترنت ماهواره‌ای بیان کرد: اینترنت ماهواره‌ای استارلینک یا هر شرکت دیگری که بخواهد به این حوزه وارد شود، پروژه جذابی با پوشش سراسری در جهان است و ربطی به ایران هم ندارد که به خاطر ایران و چند کشور آسیایی را پوشش داده باشند. طبق اعلام ایلان ماسک به‌عنوان مالک شرکت پروژه استارلینک، تا سپتامبر یعنی شهریور و مهرماه در ایران، ماهواره‌های این شرکت تا ۴۰ درصد به فضا پرتاب می‌شود و الان تعداد این ماهواره‌ها کمتر است.
وی ادامه داد: مکانیزم کار اینترنت ماهواره‌ای این است که یک دیش دارد که به سیگنال‌های ماهواره‌ها وصل می‌شود و به‌صورت خودکار می‌چرخد و قوی‌ترین سیگنال‌ها را می‌گیرد. هزینه اولیه این تجهیزات ۴۹۹ دلار است و ماهیانه هم یک آبونمان شارژ ۹۹ دلاری دارد که در حال حاضر برای کاربر خانگی در ایران عدد بالایی است. اما این سرویس به قدری کیفیت بالایی از نظر سرعت اینترنت دارد که می‌توانید در یک ساختمان بین ۲۰ تا ۲۵ واحد آن را تقسیم کنید که در آن صورت قیمت و کیفیت آن نسبت به سرویس‌هایی که الان استفاده می‌کنیم، به‌صرفه‌تر است.
واردات تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای قاچاق حساب می‌شود
این کارشناس فناوری اطلاعات با بیان اینکه برای استفاده از سرویس اینترنت ماهواره‌ای چند شرط وجود دارد، افزود: ابتدا باید تجهیزات اتصال به استارلینک را بخرید. اگر کشور ما اجازه نداشته باشد از این تجهیزات استفاده کند، واردات این تجهیزات قاچاق حساب می‌شود که هم ممکن است جرمی برای خرید و فروش و استفاده آن در داخل ایران در نظر گرفته شود و هم تعرفه‌اش از ۵۰۰ دلار اولیه بالاتر می‌رود.
نوری ادامه داد: زمانی که این تجهیزات وارد شد، برای استفاده از سرویس و دریافت کیفیت مطلوب اینترنت ماهواره‌ای، آنتن شما باید همزمان به سه ماهواره وصل شده باشد. این ماهواره‌ها هنوز در فضای ایران و اطراف کشور به اندازه‌ای نیست که آنتن‌ها به هر جهت بچرخد تا به سرویس وصل شوید. یک سایت برای ثبت‌نام این سرویس هست که به وب‌سرویس‌های مکان‌محور گوگل وصل است و اسم هر کشور و شهرهای ایران هم در این لیست وجود دارد. خیلی‌ها به این لیست استناد کردند که کل ایران را پوشش داده، اما این صحیح نیست. اگر هم بعضی نقاط ایران را پوشش دهد، دستگاه باید در جهت‌های مختلف باید به سه ماهواره وصل شود، بنابراین اینطور نیست که با دسترسی به تجهیزات به‌راحتی به اینترنت وصل شوید.
حضور شرکت‌های آمرکایی در ایران با تحریم مواجه است
وی درباره چالش‌های حضور اینترنت ماهواره‌ای در ایران توضیح داد: اول اینکه سرویس متعلق به یک شرکت آمریکایی است و شاید همان زمان که کاربر بخواهد آبونمان بخرد، به دلیل تحریم‌ها به کاربر ایرانی سرویس ندهد. اگر هم سرویس بدهد، طبق یک سری معاهده‌های بین‌المللی که ایران جزو آنهاست، وقتی قرار است خدمات ماهواره‌ای در کشوری ارائه شود، باید از ایران مجوز بگیرد و اینطور نیست که در مقابل دولت ایران بایستند و ماهواره‌هایشان را برای مردم ایران ارائه دهند. اگرچه ماهواره‌های اینترنتی نسبت به ماهواره‌هایی که کاربردهای دیگری دارد، در ارتفاع پایین‌تری قرار گرفته و اگر دولت و حکومتی اجازه استفاده ندهد و اینها بخواهند جلویش بایستند، می‌تواند ماهواره‌ها را ثابت کند.
این کارشناس فناوری اطلاعات خاطرنشان کرد: بنابراین اینترنت ماهواره‌ای در ایران، اولا از نظر قیمتی برای کاربر خانگی نمی‌صرفد، دوم اینکه تجهیزات آن به‌صورت قاچاق وارد می‌شود و دسترسی به آن سخت است، اگر هم وارد شود باید دید آیا آن شرکت آمریکایی خودش به ایران سرویس می‌دهد یا نه. چون لوکیشن این دستگاه‌ها قابل شناسایی و ردیابی است و اینطور نیست که به اسم یک کاربر ترکیه‌ای خرید کنید و بتوانید در ایران از آن استفاده کنید، باید دید آن شرکت چقدر محدودیت ایجاد می‌کند. مهم‌تر از همه اینکه کشور ما به این سرویس مجوز نخواهد داد، آن هم در شرایطی که طرح صیانتی تصویب می‌کنیم که جلوی آزادی کامل اینترنت را بگیریم.
کلاهبرداری خرید و فروش تجهیزات در کانال‌های تلگرامی
نوری درباره خریدوفروش تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای در روزهای اخیر بیان کرد: بسیاری از کاربران به‌دلیل جو احساسی که بر اثر طرح صیانت حاکم شده، عجولانه این اخبار را دنبال می‌کنند و همین باعث شده یک سری کانال‌های تلگرامی و سایت‌ها به‌صورت کلاهبرداری تجهیزات بفروشند و معمولا هم هزینه آن را به‌صورت رمزارز از کاربران می‌گیرند که قابل ردیابی نباشد. مردم باید آگاه باشند، در هیچ کشوری ارائه تجهیرات به این صورت که در کانال‌های تلگرامی آمد و بستری برای کلاهبرداری شده، اتفاق نیفتاده است.
وی درباره امکان جلوگیری از اینترنت ماهواره‌ای در ایران گفت: اینترنت ماهواره‌ای یک تکنولوژی جدید است و باید ابتدا وارد و استفاده شود. در ماه‌های آینده هم ابتدا نسخه‌های اولیه آن با سرویس‌های حداقلی ارائه می‌شود و اگر بخواهد در دنیا به‌صورت پایدار مورد استفاده قرار گیرد، حداقل دو سال زمان می‌برد. اگرچه هر تکنولوژی بعد از یک مدت، با ضد خودش هم روبه‌رو می‌شود، اما به نظر می‌رسد طبق صحبت کارشناسان، به راحتی نمی‌توان با این فناوری مقابله کرد. اینکه آیا می‌توان پارازیت انداخت و یا آنتن‌های کاربران را ردیابی کرد، تا زمان راه‌اندازی نمی‌توان اظهار نظر دقیق کرد. با وجود این، اگر به صورت گسترده در سراسر جهان سرویس دهد، کار دولت‌ها و حکومت‌ها را سخت می‌کند.
