1- مجلس یازدهم تازه در آغاز راه است . بخش عمده نمایندگان سابقه حضور در پارلمان را نداشته اند. با آیین نامه آشنایی کامل ندارند و چه بسا برخی نیز از تاثیرکلام و رفتار خود به عنوان نمایندگان مردم غافل باشند.
برخی فکر میکنند اگر خبری را که هنوز نه به بار است و نه به دار در شبکه اجتماعی اعلام کردند و در این امر از دیگران سبقت گرفتند کار خوبی کرده اند. بماند که اساساً بعضی در همان فضای قبل از نمایندگی گرفتار مانده اند و باید زمان بدهیم تا خود را در صحن مجلس بیابند و به جای شعارهای کم مشتری دنبال بهره‌گیری از اختیارات گسترده مجلس در اداره امور کشور و ارتقاء آن به رأس امور باشند.
۲- رقبای سیاسی هم در همین یکی دو ماه برای مجلس کم نگذاشته‌اند. تلاش آن ها بهره‌گیری از « تئوری انگ» و زدن برچسبی به مجلس یازدهم است که همیشه بر پیشانی آن بماند. هر چند در این امر موفق نخواهد شد اما، مواردی را هم داریم که دوستانمان در مجلس بهانه و دستاویز لازم را برای آن ها فراهم کرده اند که باید احتیاط بیشتری صورت گیرد.
این احتیاط نه برای جلوگیری از طعن و فرصت طلبی مخالفان سیاسی، بلکه برای حفظ مردم و نیرو های انقلابی که به این مجلس رأی داده اند، ضروری است.
نمایندگان، هیأت رئیس و رئیس مجلس باید مراقب باشند در بزنگاه ها با اتخاذ تصمیمات درست، امید افزایی کنند، نه این که خدایی ناکرده با خطا های تاکتیکی و راهبردی خود را از چشم نیرو های انقلابی بیندازند. اتفاقی که برای برخی از جلوس کنندگان بر همان صندلی ها افتاده است.
3- درست است که نمایندگان هر یک هویت و شناسنامه ای مستقل دارند و نباید رفتار و مواضع آن ها را به کلیت مجلس سرایت داد اما فراموش نکنیم تک تک افراد هستند که یک هویت واحد را می‌سازند و پازلی از یک تابلوی بزرگ را تکمیل میکنند.
هیأت رئیس مجلس باید در چارچوب وظایف خود مراقبت های لازم را داشته باشد و خیرخواهانه موارد لازم را به نمایندگان متذکر شود.
