بدون شک در طول تاریخ تمدن بشر هیچ فن و صنعتی به اندازه تولید سلاح و ابزار آلات نظامی مورد توجه حکمرانان و پادشاهان جهان نبوده است زیرا تسلیحات نظامی همواره یکی از مهمترین ملزومات حفظ و توسعه قدرت محسوب شده و در رقابت های خونبار تاریخی نقشی کلیدی در تضمین بقای تمدن ها ایفا می‌کرده اند لذا در طول هزاران سال گذشته و خاصه پس از انقلاب صنعتی و جنگ جهانی اول همواره کشورهای جهان در پی دستیابی به فناوری های نوین نظامی و تسلیحاتی بوده اند که حاصل آن را می توان در اختراع و ساخت انواع مسلسل ها، جنگنده ها، زره پوش ها و بمب ها مشاهده کرد.
اما با وجود همه انواع سلاحی که در طول قرون گذشته توسط انسان اختراع شده‌اند باز هم طمع دستیابی به سلاح هایی با قدرت بیشتر در انسان ها فروکش نکرده است که حاصل این طمع ورزی انسان خود را در تمایل برخی از کشورها به ساخت و توسعه سلاح های کشتار جمعی به وضوح نشان داده است.
اولین نوع سلاح های کشتار جمعی، سلاح‌های شیمیایی بودند که سابقه استفاده از نمونه های اولیه آنها از جمله قیر، روغن‌ها، نفت، آتش یونانی، ناپالم، اسیدها، آرسنیک‌ها و غیره به قرن ها قبل باز می گردد که بنا بر اسناد تاریخی یکی از کاربران عمده آنها اسپارت ها بودند، این قوم یونانی از اسیدهای گوگردی از جمله دی‌اکسید سولفور علیه دشمنانشان در طول سال‌های ۴۳۱ تا ۴۰۴ پیش از میلاد استفاده می کردند.
اما نخستین استفاده گسترده از سلاح های شیمیایی به دوران جنگ جهانی اول باز می گردد زیرا در آن دوره آلمانی ها بصورت گسترده در جبهه های جنگ اقدام به اسید پاشی و پخش ساده گازهای کشنده مانند کلر می کردند بطوری که بنا بر آمارهای موجود تنها در جریان جنگ اول جهانی بیش از ۱۲۴ هزار تن مواد شیمیایی مصرف شد که نتیجه آن چیزی مصدوم شدن حدود یک میلیون نفر و کشته شدن بین از یکصد هزار سرباز از طرفین جنگ نبود.
در طول جنگ جهانی دوم نیز برخی کشورها با گذر از سلاح های شیمیایی به دنبال دستیابی به سلاح هایی با قدرت به مراتب بیشتر بودند که حاصل تلاش آنها منتج به ساخت نخستین بمب هسته ای و بمباران اتمی دو شهر هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن شد.
دستور استفاده آمریکا از سلاح اتمی علیه ژاپن را هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا صادر کرد که در اثر آن حدود 220 هزار ژاپنی جان باختند که بیشتر آنان را هم شهروندان غیرنظامی تشکیل می‌دادند. بنا بر اسناد منتشر شده بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ ژاپنی بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و باقی قربانیان تنها چند ماه بعد بر اثر اثرات مخرب تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست دادند.
آن زمان هر چند بشر به وضوح تاثیر مخرب و غیر قابل جبران سلاح های اتمی را مشاهده کرد اما بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم رقابت اتمی در جهان آغاز گردید بطوری که امروز کشورهایی از جمله آمریکا، روسیه به ترتیب بیش از 7700 و 8500 بمب هسته ای در زرادخانه های خود ذخیره کرده اند.
البته این رقابت هسته ای تنها شامل پنج عضو دائم شورای امنیت نشد و کشورهایی از جمله هند، پاکستان و همچنین رژیم صهیونیستی نیز در راستای افزایش توان نظامی خود تا کنون به ترتیب 130 ، 140 و 80 بمب اتمی تولید کرده اند که انفجار ناخواسته یا استفاده عامدانه از هریک از آنها می تواند زندگی نوع بشر در منطقه را برای صدها سال تحت تاثیر قرار دهد.
با این حال در طول هفت دهه گذشته صاحبان بزرگترین زرادخانه های اتمی جهان از حربه ایجاد نگرانی نسبت به گسترش سلاح های اتمی در جهان علیه یکدیگر استفاده کرده اند که اوج آن را می توان در طول دوران جنگ سرد مشاهده کرد اما پس از فروپاشی شوروی و در طی دو دهه اخیر آمریکا و متحدان غربی‌اش نوک پیکان هجمه های خود را متوجه برنامه هسته ای صلح آمیز کشورمان کرده اند آنهم با این ادعا که دستیابی ایران به فناوری هسته موجب گسترش بی ثباتی در منطقه غرب آسیا خواهد شد!
این ادعا و تحریم های ناشی از آن در حالی از سوی دشمنان انقلاب اسلامی پیگیری می شود که رهبر معظم انقلاب در سال 89 فتوای حرمت تولید و استفاده از سلاح اتمی را صادر کردند و در دیدار اخیر خود با جمعی از نخبگان و استعدادهای برتر علمی کشور نیز با تاکید بر این فتوا فرمودند: «اگر علم از فرهنگ صحیح جدا شود، به خطا می‌رود. علم نافعِ هسته‌ای چون با فرهنگ انسان‌دوستی همراه نبود، به بمب هسته‌ای منجرشد و امروز همچنان تهدید دنیاست. ما با آنکه می‌توانستیم قاطعانه و شجاعانه در این راه وارد نشدیم؛ هم ساختن بمب اتم و هم نگه داشتن آن غلط است، چون به کار بردن آن حرام است.»
این بیانات حکایت از عدم نیازمندی ایران به سلاح هسته ای دارد زیرا نیروهای مسلح ایران با تکیه بر دانش و همت خود هم اکنون به سطحی از فناوری های متعارف نظامی و دفاعی دست یافته اند برای تامین بازدارندگی کشور نیاز به هیچ گونه سلاح غیر متعارف هسته ای یا شیمیایی نیست که اثبات این مدعا را هم نه در آمارهای داخلی بلکه در آمارها و رده بندی های معتبر بین المللی از جمله رده بندی معتبر قدرت نظامی کشورها موسوم به Global Fire Power Ranking می توان مشاهده کرد، بر اساس این رده بندی در سال 2019 قدرت نظامی ایران در بین 137 کشور مورد بررسی در رده 14 جهانی قرار دارد.
بنا بر رده بندی اخیر گلوبال فایر پاور رژیم صهیونیستی با داشتن بیش از 80 بمب هسته ای و دسترسی بدون محدودیت به جدیدترین تسلیحات آمریکایی از جمله جنگنده های رادار گریز نسل پنجم در رده 17 رده‌بندی قدرت نظامی قرار دارد که این مساله خود مهر تاییدی است بر قدرت نظامی بالای ایران و عدم نیازمندی کشورمان به سلاح هسته ای، آنهم در شرایطی که در طول چهار دهه گذشته همواره کشورمان تحت تحریم تسلیحاتی و نظامی قرار داشته و تمام داشته های نظامی امروز کشورمان مرهون تلاش شبانه روزی متخصصان داخلی است که البته دشمن تا کنون تنها بخش اندکی از قدرت و دقت محصولات تولید شده توسط آنها را در ماجرای سرنگونی گرانبهاترین پهپاد رادارگریز خود موسوم به RQ-4 یا گلوبال هاوک چشیده است.
پس می‌توان نتیجه گرفت که ایران اسلامی بر مبنای فتوای رهبر و امام زمانه خود برای حفظ بازدارندگی هیچ نیازی به تولید و استفاده از سلاح اتمی ندارد زیرا کشور ایران به سلاحی به مراتب قدرتمند تر از بمب اتمی مسلح دسترسی دارد که آن هم چیزی نیست جز قدرت ایمان و اراده ملت ایران نیست.
