روزهای شنبه هر هفته باید در انتظار مواضع روز قبل آيت الله علم الهدی، امام جمعه محترم مشهد در رسانه های مکتوب و مجازی باشیم.

مواضع و شیوه و ارائه سخنان ایشان بگونه‌ای است که فرصت مناسبی را در اختیار منتقدان و مخالفان جریان ارزشی و انقلابی قرار میدهد، تا برای چند روز خوراک تبلیغاتی داشته باشند.

رسانه‌ها و شخصیتهای انقلابي نیز گویی وظیفه‌ای برای دفاع ازمواضع ایشان احساس نمی‌کنند.شاید به این دلیل که آن را قابل دفاع نمی‌دانند. 

و این داستان و رویه برای جمعه‌های بعد هم تکرارو تکرار می‌شود .

اگر از نیروهای انقلابی ،شخصیتها و رسانه‌های آن‌ها سؤال نماییم که این مشی آيت الله علم الهدی در مجموع به زیان جریان ارزشی است یا به نفع آن،تصور می‌کنم قاطبه آنان با این روند مخالفند و آن را زیانبار تشخیص می‌دهند.اما به هر حال روش ایشان اصلاح نشده است .

علی القاعده چنین شخصیت‌هایی باید در کنار خویش تحلیلگرانی بصیر و آشنا به امور ارتباطات و سیاست داشته باشند. ولی آنچه که شنیده میشود بی میلی ایشان برای گرفتن مشورت از خبرگان دلسوز است.

نکته قابل توجه، استثنایی بودن مواضع ایشان در مقایسه با ائمه جمعه در سراسر کشور-حتی تهران- است که تفاوت عمده با بیانات آیت الله دارد .

 نمیتوان چنین قضاوت کرد که خطب دیگر ائمه جمعه ضعیف و نامناسب است و فقط ادبیات و بیانات ایشان مناسب است.

در حالیکه روش بیان ایشان معمول ابا ادبیات پرخاشگرانه و تهاجمی همراه است.

گرچه این روش نیز گاهی لازم است ولی اگر زیادتکرار شود اثرگذاری مطلوب را از دست می‌دهد و به دلخوری می‌انجامد. به ویژه نوع خطاب ایشان با رییس جمهور تند و توهین آمیز است، اگرچه برخی مواضع آقای روحانی تاسفبار است ولی حفظ جایگاه شخصیت دوم کشوراز اهمیت زیادی برخوردار است . 

درست است که امام راحل فرمودند روحانیت باید در سیاست دخالت کند، اما باید به این نکته توجه داشت که لباس روحانیت قابلیت اظهار نظر در همه مسایل را خلق نمی‌کند، بلکه در هر امری محتاج دقت، دانش، مشورت و احتیاط علمی هستند.