شعر ایرج میرزا برای شهادت حضرت علی اکبر (ع) رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان رأفت برند حالت آن داغدیده را یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند تا تقویت شود دل محنت کشیده را یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند تا برکنندش از دل، خار خلیده را القصه هرکس به طریقی ز روی مهر تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را آیا که داد تسلیت خاطر حسین چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟ آیا که غم‌گساری و اندُه‌بری نمود لیلای داغدیدۀ محنت‌کشیده را بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد آتش زدند لانۀ مرغ پریده را

مورد توجه کسانی که همه را غیر از خود کافر میدانند.

حالا باید بپرسید که ایرج میرزا راضی به داد و ستد بود.

جالب بود.ممنون قابل توجه برخی روحانیون ..

تفسیر المیزان با آن عظمت .به نظر منطقی نیست.نمی توان قبول کرد

عوض میکردن خب

ایرج میرزا یک شاعر و منتقد اجتماعی بسیار قوی بود که متاسفانه دیوان اشعارش ..ممنوعه.