به گزارش الف، حدود سه هفته از اعتراضات کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه می گذرد. کارگران به عدم پرداخت حقوق و بیمه اعتراض دارند و خواستار این می باشند تا مدیریت شرکت دوباره به دولت برگردد. این در حالی است که از خصوصی شدن نیشکر هفت تپه کمتر از سه سال می گذرد. اما به نظر می رسد در طول این سه سال چنان بلایی بر سر تولید و کارگران این شرکت آمده که همگی خواهان بازگشت به وضعیت بد و نه چندان مطلوب گذشته شده اند. کشت و صنعت نیشکر هفت تپه در بهمن ماه سال 1394 به دو جوان 28 و 31 ساله واگذار شد؛ خریدارانی که طبق گفته های مقامات قوه قضائیه فراری شده اند.
اما به نظر می رسد بحرانی شدن اوضاع و شرایط تولید، تنها به کشت و صنعت هفت تپه برنمی گردد و بسیاری از شرکت ها و کارخانجات در کشور اوضاع بحرانی دارند. این در حالی است که دولت برنامه و سیاست خاصی برای حمایت از تولید ندارد. در این باره می توان به اعتراضات کارگران گروه ملی فولاد نیز اشاره کرد که آنها نیز در طول این مدت اعتراضات مداومی داشته اند.
ضرورت دارد در شرایط کنونی، دولت تدابیر ویژه ای برای حمایت از شرکت ها و کارخانجات داشته باشد؛ اتفاقی که تا کنون رخ نداده است. بدون شک تعطیلی کارخانجات می تواند سبب ایجاد چالش های بزرگی برای تولید، بیکاری کارگران و بحران های اجتماعی خواهد شد.
البته سیاست های اشتباه در خصوصی سازی و واگذاری شرکت ها به افرادی که اهلیت لازم را نداشته اند موجب ایجاد بحران های جدی شده است. در سال های اخیر واگذاری پر حرف و حدیث دیگری مانند آلومینیوم المهدی، هپکو، کشت و صنعت مغان و ... اتفاق افتاده است.
بیشتر بخوانید:
ماجرای اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه؛ داستان غم انگیز تولید و خصوصی سازی
صدای هفت‌تپه در دشت مغان هم شنیده می‌شود
در این باره دیروز علیرضا محجوب، نماینده مردم تهران در گفت وگو با تابناک در این باره اظهار داشت: هفت تپه، تنها یکی از هزاران موردی است که شما می‌شناسید. من می توانم لیست دوهزارتایی از این واگذاری‌ها به شما بدهم که همه دارای اشکالات اساسی هستند و دیر یا زود گریبان این کشور را خواهند گرفت.
محجوب در ادامه عنوان می کند: شرکت دولتی چیت سازی تهران است که در همین نزدیک خودمان قرار دارد و تعطیل شده و البته شرکت ارج، آزمایش و مواردی از این دست کم نیستند.
ایرج ندیمی، مشاور نوبخت در سازمان مدیریت و برنامه ریزی هم می گوید: در مورد مشکلات کارگران نیشکرهفت تپه و سایر واحدهای مشابه حکومت و دولت نمی تواند بی تفاوت باشد اما با توجه به نوع اساسنامه ها و مسائل دیگر، شکل کار به گونه ای است که دولت نمی تواند به طور مکرر از طریق بودجه عمومی اقدام به پرداخت معوقات کارگران کند چرا که صدها مورد مشابه هفت تپه وجود دارد لذا لازم است چاره ای اساسی درباره این موضوع اندیشیده شود.
در نهایت به نظر می رسد مشکلات تولید، تعطیلی کارخانجات و سخت تر شدن معیشت کارگران در حال تبدیل به یک بحران جدی است و اگر دولت در حال حاضر به فکر راه حلی اساسی نباشد شاید تا چند وقت دیگر نسخه های فوری اثر گذار نباشد.
