به گزارش ایسنا، کشف و پرورش استعدادهای برتر، جذب مربیان سطح اول و بهره‌مندی از دانش جهانی، حمایت و پشتیبانی کامل و تدارک، بیشترین برنامه دیدارهای دوستانه و اردوهای تمرینی از مهمترین عواملی بود که موجب شد والیبال ایران از سال ۲۰۱۱ به عنوان یکی از قدرت های نوظهور در جهان شناخته شود. پیروزی بر تمام قدرت های دنیا، کسب عناوینی چون سومی در رقابت های بین قاره‌ای، چهارمی لیگ جهانی و ششمی قهرمانی جهان و همچنین راه‌یابی به المپیک ۲۰۱۶ موجب شد تیم ملی والیبال ایران در میان ۸ تیم برتر جهان قرار گیرد.
با این حال طی ماه‌های گذشته تیم ملی ایران نه تنها به روند رو به رشد خود ادامه نداد، بلکه به نظر می‌رسد با کسب نتایج ضعیف موجب نگرانی بسیاری شده است. تیم ملی ایران در سال ۱۳۹۷ سه رویداد مهم پیش رو داشت. به ترتیب قهرمانی جهان، لیگ ملت‌ها و بازی‌های آسیایی، که این رویدادها اولویت های والیبال ایران در این سال به شمار می رفتند.
تیم ملی ایران در حالی که تقریبا بدون برنامه ریزی کافی و تنها با انجام چند دیدار تدارکاتی در صربستان در لیگ ملت‌ها ۲۰۱۸ حاضر شد، نتوانست به دور نهایی صعود کند. در آن زمان توجیه مسئولان این بود که با توجه به حفظ سهمیه ایران در لیگ ملت‌ها نیازی به فشار برای کسب نتیجه به تیم نبود و در عوض از این رویداد به عنوان دیدارهای برای آماده سازی تیم و هماهنگی بیشتر بازیکنان پیش از مسابقات قهرمانی جهان بهره برده شده است.
از سویی دیگر در حالی که طبق اعلام رسمی فدراسیون قرار بود تیم ملی ب به بازی های آسیایی اعزام شود، در آخرین روزها پیش از اعزام بنا بر آن شد که ترکیب اصلی تیم ملی به بازی های آسیایی برود. بسیاری از کارشناسان اخطار دادند حضور در یک تورنمنت درجه ۲ موجب خستگی بازیکنان اصلی خواهد شد و ایران حتی با ترکیب بازیکنان جوان تر نیز می‌تواند در بازی های آسیایی قهرمان شود، اما به این موضوع توجهی نشد. به هر حال تیم ملی ایران با تمام توان موفق به پیروزی بر ترکیب دوم قدرت های آسیای شد و حتی بدون یک ست باخته مدال طلا را به گردن آویخت.
اما در شرایطی که گفته شده بود تمام برنامه‌ریزی والیبال در سال ۲۰۱۸ برای موفقیت در رقابت‌های قهرمانی جهان بوده، از سویی با قرعه آسان ایران در دور مقدماتی پیش بینی می شد ملی پوشان کار آسان‌تری را برای صعود به دور نهایی داشته باشند، متاسفانه باخت به تیم هایی چون لهستان، بلغارستان و آمریکا و کانادا اجازه نداد تیم ایران به رتبه ششمی دور قبل خویش نزدیک شود و در نهایت در جایگاه سیزدهم جهان جای گرفت.
بر خلاف ادوار گذشته هیچ یک از بازیکنان ایران در بین برترین های مسابقات نبودند و عملکرد کادر فنی حتی از سوی مسئولان فدراسیون نیز مورد انتقاد قرار گرفت.
با گسترش فضای انتقاد یک‌بار دیگر حواشی ریز و درشتی چون ممانعت از پرداخت به موقع پول توجیبی بازیکنان و خروج از ترمینال عادی مسافربری بر خلاف جایگاه ویژه (طی سال های اخیر بازیکنان والیبال از جایگاه ویژه به سفر می رفتند تا با استقبال طرفداران ساعاتی در فرودگاه معطل نمانند) و حتی خبر درگیری در داخل تیم نیز منتشر شد. مسائلی که بی شک در صورت عدم مدیریت صحیح می‌تواند به چالش‌های بزرگتری در آینده تبدیل و باز هم به عملکرد تیم ضربه بزند.
با توجه به هدفگذاری والیبال ایران برای حضور در جمع چهار تیم برتر المپیک ۲۰۲۰ و زنگ خطری که امروز بواسطه نتایج ضعیف تیم ملی به صدا در آمده، به نظر می‌رسد، مسئولان ورزش و فدراسیون والیبال باید تمهیداتی را برای بازگشت تیم ملی ایران به نوار موفقیت هایش بیاندیشند.
شاید تغییر یا تقویت کادر فنی، بازنگری در حوزه مسایل پشتیبانی و مدیریتی و همچنین تزریق بازیکنان جوان و مستعد می‌تواند در این زمینه راه‌گشا باشد.
