آقای رضایی شما استراتژی را خوب میشناسید و سناریو هم همینطور چرا تیم استراتژیست و تدوین فرآیندهای آنرا برای آینده ایران برنامه ریزی نمی کنید ؟ این چند سال به وضوح نمایانگر بی برنامه بودن دولت و سلیقه ای عمل کردن دولتها دارد .

در جنگ نظامی ای مردم عادی بودند که جنگیدند اشرافی ها در جبهه نبودند در جنگ اقتصادی این اشرافی ها هستند که با مردم عادی می جنگند فرق از زمین تا آسمان است پس..

واقعا سخن پسنیده و خردمندانه ای است باید از افراد کارشناس استفاده کرد

احیانا منظورش شخص جناب رضایی نبوده که

چند دهه کشور را بدون افراد متخصص اداره کردید حال یاد افراد متخصص افتادین پس ازمون وخط جواب نداد؟؟

غیر مستقیم می خواهد بگوید من و دوستانم رادربالاترین سطح به بازی بگیرید اوضاع رادرست می کنیم

متاسفانه از این آدمهای متعهد و بعد متخصص خیلی خیلی کم داریم . ممکنه متخصص باشند ولی متعهد نیستند و .تحصیلاتشون هم به سبک و سیاق غربی است . و این یعنی خطر .اگر غیر از این بود که الان باید اقتصاد دانهای قدرتمندی در مجلس داشته باشیم

آقای رضائی نمیدانم تا چه اندازه فرصت داشته اید که بمبانی اقتصاد را مطالعه کرده باشید در شرایطی که عرضه کالا بدلایلی با نقصان مواجه میشود جه نظام اقتصاد بازار باشد چه نظام دولتی جامعه با بحران مواجه میشود پذیده هائی چون احتکار بقصد سود جوئی یا ولع مصرف کنندگان ناشی از نگرانی از نبود کالا به تشدید بحران کمک میکند این اتفاقات بخشی از روند اقتصاد هستند که در نهایت همان راهکارهای متداول را برای عبور از بحران میطلبند که همان اعندال در عرضه و تقاضا است هیچ معجزه ای و یا تخصص خاصی تا کنون بشر برای این بحران کشف نکرده مثلا رساندن برنج بدست مصرف کننده واقعی نیازمند رشته خاصی در اقتصاد نیست .

اقتصاد جنگی یعنی سهمیه بندی ‌وکوپن چیز پیچیده ای نیست الان هم که همه چیز الکترونیک است و نیازی به کوپن کاغذی نیست

مثلا یه طرح خوب اینه که سربازان امریکایی را گروگان بگیریم و در ازای ازادی هرکدام ۱۰ ملیون دلار پول بخواهیم

هزاران نفر ازکارشناسان زبده وکاربلد رابعانوین مختلف نگذاشتند کارکنند ومملکت راباین روز انداختند که اقتصاد ازهم واشیده شده است محیط زیست نابود شده است اخلاق وایمان مردم ازبین رفته وجای ان دزدی اختلاس رانت قاچاق احتکارکراتفروشی وهزارام مفسده دیگر راگرفته است

کسیکه با الف بای اقتصاد آشنا باشد میداند زمانیکه نظامی گرفتار مضیقه در آمد میشود یا گرفتار هزینه هائی مثل جنگ میشود تنها راهش همان سهمیه بندی و کوپونی کردن کالاهای اساسی است راه دیگری تا کنون بشر برای مقابله پیدا نکرده .

فقط دست از سرمان بردارید از صبح تا شب خودم و همسرم کار میکنیم بعد بیست و چند سال کار در این ایام آشفته وقتی همسرم را نیمه شب میبینم بیدار شده و گریه میکند تمام دنیا روی سرم خراب میشود