نشریه فارن‌پالیسی تصریح کرده «جیمز متیس»، وزیر دفاع آمریکا علی‌رغم آنکه بعد از خروج این کشور از برجام گفته کشورش آماده جنگ با ایران است، چنین جنگی را نمی‌خواهد: «به هر صورت، آماده بودن برای جنگ با خواستن آن یکسان نیست- و هنگامی که بحث از درگیری با ایران در میان باشد، آشکار است که شمار روزافزونی از سران ارشد نظامی آمریکا از جمله خود متیس، دنبال آن نیستند.»
مطابق این تحلیل، مقام‌های غیرنظامی آمریکا که حرف‌شنوی رئیس‌جمهور از آنها رو به افزایش است، روی دیگری از ماجرا هستند: «مهم‌تر از همه، مشاور امنیت ملی جدید دولت، یعنی جان بولتون، از مدتها پیش این نظر را داشته که تنها راه جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ای تغییر نظام این کشور با حمله به آن است.»
«بولتون» در این مسیر، البته، تنها نیست. او مشاوران میانه‌روتر دولت قبلی آمریکا را کنار گذاشته و به جای آنها چهره‌هایی تندرو و طرفدار مداخله نظامی منصوب کرده است. «فارن‌پالیسی» می‌نویسد: «متیس، اما به این مسائل از زاویه دید فردی که مسئولیت انجام این حملات را به عهده دارد می‌نگرد.»
«این سخن به معنای آن نیست که متیس معتقد است می‌توان با مسئولان ایرانی راه استدلال پیش گرفت. او این‌طور فکر نمی‌کند. متیس همانند بسیاری از دیگر تفنگداران دریایی آمریکایی کینه‌ای از ایران به دل دارد که سابقه آن به اکتبر ۱۹۸۳، هنگام بمب‌گذاری مقر تفنگداران دریایی در بیروت برمی‌گردد.»
به نوشته فارن‌پالیسی، هنگامی که در دوران اوباما از متیس خواسته شد سه تهدید امنیتی علیه آمریکا را نام ببرد او به آن پاسخی معنادار داد: ایران، ایران و ایران. متیس در خلال این سال‌ها، عادتش را برای توصیف ایران به عنوان کشوری با «نفوذ مخرب» کنار نگذاشته؛ او در واقع، آنقدر از این عبارت استفاده کرده که معمولاً او را با همین عبارت می‌شناسند.
فارن‌پالیسی نوشته است: «اما سرزنش کردن ایران و زمینه‌سازی برای جنگ با آن، دو مقوله متفاوت هستند. مدتها پیش در سال ۲۰۱۱ که متیس ریاست فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا را به عهده داشت در جریان جلسه‌ای برای تشریح برنامه‌های نیروی دریایی جهت در هم کوبیدن ایران با هجوم سیل‌آسای جنگنده‌های F/A-۱۸ سکوت اختیار کرده بود، اما بعد از اتمام آن، این طرح را خوش‌بینی کاذب خواند و آن را رد کرد.»
وزیر دفاع فعلی آمریکا بعد از آن جلسه به یکی از دستیارانش گفت: «گوش من بدهکار این حرف‌ها نیست» و دستور داد ارزیابی تازه‌ای انجام شود.
مقام‌های ارشد نظامی به فارن‌پالیسی گفته‌اند نگرانی‌های متیس از وقتی که به عنوان وزیر دفاع منصوب شده و از زمان آمدن جان بولتون به کاخ سفید شدت گرفته است.
«فارن‌پالیسی» در ادامه این گزارش می‌نویسد: «با آنکه متیس عاشق مقابله با "نفوذ مخرب" ایران است، نگرانی‌های او درباره جنگ، ریشه در جدیدترین ارزیابی‌های وزارت دفاع آمریکا از وضعیت نظامی تهران و از وضعیت آمریکا دارند.»
«گزارش دسامبر ۲۰۱۷ اندیشکده رند (وابسته به پنتاگون) حاکی است درگیری عظیم با ایران نیازمند استقرار ۲۱ اسکادران جنگنده نیروی هوایی، پنج اسکادران بمب‌افکن، ۳ اسکادران جنگنده نیروی دریایی، ۱۸ زیردریایی جنگی، چهار ناوبر هواپیما، مجموعه‌ای از وسایل نقلیه اطلاعاتی، شناسایی و تجسس، شش گردان پیاده‌نظام، سه تیپ ارتش و خیل عظیمی از نیروهای عملیات ویژه خواهد بود اگر تازه از خیل پهپادها، ماهواره‌ها، ناوها، شناورهای ضدمین، کشتی‌های تامین، هواپیماهای سوخت‌گیری مجدد و سامانه‌های زمین به هوا بگذریم.»
فارن‌پالیسی نوشته است: «به کلام دیگر، جنگ با ایران نیازمند این خواهد بود که به عنوان مثال نیروی هوایی آمریکا نزدیک به نیمی از اسکادران‌های جنگنده خود را در یک درگیری به کار بگیرد. نیروی هوایی آمریکا می‌تواند این کار را انجام دهد، اما انجام آن تقریباً نامحتمل است.»
یکی از افسران ارشد نیروی هوایی آمریکا که بازنشسته شده گفت: «ما از سال ۱۹۹۳ درگیر جنگ و درگیری‌های هوایی بوده‌ایم و استهلاک نیروهایمان قابل‌توجه است. چابکی‌مان از بین رفته است.»
«فارن‌پالیسی» نوشته این ادعاها در واقع کوچک‌انگاری مسئله قلمداد می‌شود: نزدیک به ۳۰ درصد هواپیماهای نیروی هواپیمایی آمریکا فاقد قابلیت عملیات هستند، این واحد با کمبود ۲۰۰۰ خلبان مجرب رو به رو است و توانمندی‌های کارکنان بخش تعمیرات آن رو به اضمحلال رفته‌اند. و آنچه برای نیروی هوایی صادق است درباره بقیه بخش‌های ارتش آمریکا هم مصداق دارد.»
این گزارش حاکی است سال ۲۰۱۶، «دانیل آلن»، معان ستاد مشترک ارتش آمریکا اعتراف کرد که تنها یک سوم نیروهایش در «سطح قابل قبول آمادگی» قرار دارند و در ژانویه سال جاری، گروهی از افسران بانفوذ نیروی دریایی آمریکا در یک مانور نظامی ابراز نگرانی کردند که کاهش دائمی منابع نیروی دریایی آمریکا ممکن است باعث شده باشد این بخش از ارتش آمریکا برای انجام ماموریت‌های خود، «بیش از اندازه کوچک، بیش از اندازه فرسوده و بیش از اندازه مستهلک» شده باشند.
علاوه بر این، در سال ۲۰۱۶ «جان پاکستون»، ژنرال نیروی دریایی آمریکا گزارش داد که نیمی از تمامی واحدهای تفنگداران دریایی آمریکا «گرفتار کمبودهایی در زمینه‌های پرسنل، تجهیزات یا آموزش بودند.»
