شعار مرگ بر...، که یادآورد شعار مرگ بر آمریکا و نماد استکبار ستیزی و مرگ بر اسرائیل بعنوان غده سرطانی در منطقه در نزد ملت ایران است، باید جایگاه سیاسی اش را حفط کند و نباید بعنوان تسویه حساب سیاسی آنرا بعنوان نماد تنفر و ضدارزش جا انداخت.
در جلسه روز یکشنبه چهارم آبان مجلس بعد از نطق یکی از نمایندگان که علیه اظهارات اخیر حسن روحانی موضع گرفته بود، یکی دو نفر از نمایندگان شعار مرگ بر فریدون و محاکمه فریدون سر دادند.
این شعار که بعنوان شعار مرگ بر روحانی در رسانه ها بازتاب یافت، با استقبال نمایندگان مواجه نشد و در همان حد یکی دو نفر باقی ماند.
 این کنش نمایندگان به اظهار نظر اخیر روحانی بر می گردد. جایی که او درباره مجلس دوازدهم گفته بود «این روزها بحث می‌کنند که مجلس چه گفته یا چه تصمیمی گرفته، اما سؤال اینجاست که مجلس چه میزان از مردم را نمایندگی می‌کند و چه درصدی از آرای واقعی مردم را در اختیار دارد؟ حتی اگر فرض کنیم همه‌چیز از نظر قانونی درست است، یک نکته روشن است: ۸۰ درصد مردم با این تصمیم‌ها مخالفند. قانون‌گذاری برخلاف نظر اکثریت قاطع مردم، قانون نیست. وقتی ۹۰ درصد مردم با موضوعی مخالفند و گفته می‌شود مجلس رأی داده و شورای نگهبان تأیید کرده، این دیگر چه ارزشی دارد؟ اگر اختلاف ۵۰ به ۵۰ یا حتی ۴۰ به ۶۰ باشد، قابل قبول است، اما وقتی ۹۰ درصد مردم در یک‌سو هستند، نمی‌توان آن را قانون دانست. از نظر شکلی شاید نتوان ایراد حقوقی گرفت؛ مجلس تصویب کرده و شورای نگهبان تأیید نموده، اما روح چنین قانونی درست نیست؛ قانونی است که روح آن فاسد است»
موضع گیری قابل نقد فردی که سالیان سال از منظر همین قانون و مجلس، برای مملکت و مردم نسخه می پیچید و در مسند های مختلف همچون مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای عالی امنیت ملی و حتی سکان بالاترین منصب اجرایی کشور را به مدت هشت سال دارا بود و 20 سال هم در مجلس شورای اسلامی 2 وظیفه نظارتی و قانونگذاری برای ممکلت را بر عهده داشته، باید از منظر و زاویه پیگیری قانونی هم نگریست. 
البته ریشه این اظهارات تند و عصبانیت روحانی را باید در اظهارات انتقادی نمایندگان مجلس به عملکرد هشت ساله ریاست جمهوری اش، شکست برجام، فعال شدن اسنپ بک، کلاهی که بر سر مملکت و مردم رفت و وعده های محقق نشده اش درباره رفع تحریمها دانست که در یکی 2 ماه گذشته مرتب در صحن مجلس آنرا بیان کردند.
بعنوان فردی که از مجلس ششم در مجلس حضور دارم تا بحال چنین حرکتی از سوی نمایندگان در صحن مجلس ندیدم و نشنیدم که بجای پاسخ به اظهارات هر چند تند و فرافکنی یک مقام سابق، در صحن مجلس شعار مرگ بر وی سر دهند. ضمن قابل نقد دانستن مواضع روحانی در مورد نمایندگان و مجلس شورای اسلامی، این نوع اظهار نظر نسبت به جایگاه مجلس هم نامناسب است. قطعا نقد اظهارات روحانی، پاسخ در فضایی توام با استدلال منطقی و مفاهمه می تواند راهگشا باشد.
هم امام راحل و هم مقام معظم رهبری درباره شان و جایگاه مجلس فرمایشاتی دارند تا جایی که فرمودند «مجلس عصاره همه فضائل ملت» است.
محاکمه در چارچوب قانون بی شک قابل پذیرش است اما شعار مرگ بر...، که یادآورد شعار مرگ بر آمریکا و نماد استکبار ستیزی و مرگ بر اسرائیل بعنوان غده سرطانی در منطقه در نزد ملت ایران است، باید جایگاه سیاسی اش را حفط کند و نباید بعنوان تسویه حساب سیاسی آنرا بعنوان نماد تنفر و ضدارزش جا انداخت.
گرچه قاطبه نمایندگان و کلیت مجلس شورای اسلامی هوشیاری لازم را داشته و از این حرکت استقبال نکردند اما باید توجه داشت که این شعار حتی اگر از سوی یک نماینده آن هم نه از تریبون رسمی بلکه از روی صندلی خود اما در جلسه رسمی بیان شود، زیبنده مجلس نیست.