خانم محجبه جلو می آید و به آقای صدیقی امام جمعه تهران و تولیت حوزه علمیه ازگل می گوید آقای فلانی از طرف خودش از شما خواسته که تا روشن شدن پرونده فرزند و عروس تان نماز جمعه نروید. رهبری به شما امید بسته و شما نباید سنگر را خالی کنید و... و آقای صدیقی می گوید کاش شما در کربلا بودید !
این گفت و گوی کوتاه پس از اعلام خبر بازداشت فرزند و عروس امام جمعه تهران حتما تا حالا میلیون ها بار دیده شده و به شایبه هایی دامن زده است.
۱- در خبرها آماده بود خود آقای صدیقی در پاسخ به آقای ضرغامی مبنی بر خواهش برای انصراف از اقامه نماز جمعه تا روشن شدن پرونده فرزند و عروس شان گفته اند که خودشان هم نظرشان همین است. حال چطور در پاسخ به خانم یادشده دراین باره چیزی نمی گویند؟
۲- تقاضای خانم یادشده با تعابیر غلوآمیز درباره ایشان همراه است و از اعتبار رهبری نیز برای بیان تقاضا خرج می شود تا جایی که گفته می شود رهبری به ایشان دل بسته است و... . آقای صدیقی هم در پاسخ، شاید بدون توجه، ناگهان چشم انداز تفسیری این ماجرا را هم افق کربلا می کند و می گوید کاش شما [امثال شما] در کربلا بودید! [ برای حمایت از امام حسین] که جدا از بی ارتباطی این ماجرا با رهبر انقلاب و ماجرای کربلا ، شایبه قصد ایشان را به تشبیه مظلومیت شان با اباعبدالله (ع) هم پدید آورده است!
۳-رهبری در نظارت و حساسیت و سخت گیری بر نزدیکان خود در جهت دوری از رفتارهایی که آن ها را در مظان اتهامات قرار می دهد مشهور است.
۴- مقایسه ناروایی هم میان ایشان و آقای رئیسی صورت گرفت و گفته شد به آقای رئیسی هم کم تهمت نزدند اما ایشان ایستاد! فارغ از نقد و انتقادهای سیاسی و اجرایی به مرحوم رئیسی آیا کسی به آقای رئیسی تهمت زد که نزدیکان خانواده اش خلافی مانند خلاف نزدیکان آقای صدیقی مرتکب شده و خطایی مانند خطای آقای صدیقی در ماجرای حوزه علمیه ازگل از آقای رئیسی سر زد؟ حتی مخالفان آقای رئیسی هم بر سلامت خانوادگی ایشان مهر تایید می زدند و برادر ایشان جایی نقل کرده بود که من را درمراسم تشییع ایشان کسی نشناخته!
۵- دین اسلام و آموزهای دینی به گواه و تایید عقل هیچ اهمیتی برای شخص پرستی و کیش شخصیت قایل نمی شود. همه احترام ها و بزرگی ها در این آموزها به میزان نزدیکی اشخاص به اصول اخلاقی و دینی است. هیچ مقامی فراتر از این اصول قرار ندارد.
به یاد بیاوریم تذکرات بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی را که بارها به این مساله حساسیت نشان می داد و حتی یک بار در برابر شعار «ما همه سرباز توایم خمینی....» و هیجان جمعیت دوستدارش که در این مواقع معمولا افراد عادی مقاومت خود را از دست می دهند صراحتا گفت «نه تو سرباز منی، نه من. سرباز تو همه سرباز اسلامیم».
۶- این تقاضا و گفت و گوی ظاهرا ساده و حاشیه ای بار دیگر اهمیت معرفت دینی و غلبه اش بر عواطف دینی را آشکار می کند. صرف تکیه برعواطف دینی که در بسیاری مواقع به عادت و داوری های ثابت و متصلب درباره افراد، علیرغم احتمال خطای آنان ، می انجامد در چنین هنگامه های سختی معمولا معتقدان را به بیراهه می برد.
