آنچه این روزها بیش از پیش از شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی به گوش میرسد، موضوع واگذاری شرکت های زیر مجموعه این هلدینگ عظیم است، مدیران ارشد شستا، ظاهرا قصد دارند، اصلاحات ساختاری این مجموعه بزرگ را از طریق واگذاری سهام شرکت های تابعه پیش ببرند و سرمایه جذب شده را در مسیرهایی با ارزش افروزه بیشتر، بکار بگیرند.
هر چند هیچ عقل سلیمی، منکر ایجاد ارزش افزوده از طریق جابجایی سرمایه گذاریهای سنتی به مدرن نیست، اما آنچه در شستا در حال وقوع است، بیشتر یادآور تجربه تلخ دوران خصوصی سازی و سوء استفاده بعضی مدیران، از اصل ۴۴ قانون اساسی است.
تجربه ای که امروزه نتایج فاجعه بار و آثار زخم های کهنه آن همچنان بر پیکره صنعت و اقتصاد کشور هویداست، شرکت‌هایی همچون هفت‌تپه، هپکو و صنایع پتروشیمی با گذشت زمان طولانی از دوران واگذاری، هنوز قادر به راست کردن کمر خود نیستند.
از یاد نبرده ایم، که چطور کارگرانی که با هزاران امید به بهبودی شرایط، چگونه بعد از واگذاری ها که در ظاهر با هدف چابک سازی، مقابله با فساد و سودآوری بیشتر اجرا شده بود، بیکار و درمانده شدند.
جامعه هنوز به یاد دارد که در جریان واگذاری ها بعضی از مدیران دولتی و شبه نظامی چگونه اموال عمومی را به ثمن بخس و غالبا اقساطی بین خود و وابستگانشان تقسیم و بعد از چندی با تعطیل کردن و فروش کارخانجات، کارگران را روانه خانه کردند.
قطعا در وضعیت بحران‌زده اقتصاد این روز‌های کشور،بعضی واگذاری های نسنجیده در شستا میتواند تجربه تلخ دوران سیاه خصوصی سازی را با کاهش تدریجی تولید این شرکتها و بیکاری کارگران تکرار نماید.
ای کاش مدیران ارشد شرکت شستا و سازمان ورشکسته تامین اجتماعی اصلاحات ساختاری شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی را با حذف هلدینگ های تو در تو و ناکارآمد آغاز میکردند، هلدینگ های موازی که سالانه جز تحمیل هزینه های کلان مالی، عایدی دیگری برای شستا نداشته و ندارند.
ای کاش به این درک می رسیدیم، که با اصلاحات ساختاری و تغییر رویه همین شرکت های موجود نیز دستیابی به توسعه و ایجاد ارزش افزوده دور از دسترس نبود.
به هر حال از آنجائیکه مردم ما خاطره خوشی از جریان واگذاری ها ندارند و همچون مار گزیده، نگران این واگذاری ها هستند، از دلسوزان رسانه عاجزانه درخواست میکنیم، که به عنوان نمایندگان مردم، شش دانگ حواسشان متمرکز بر واگذاری اموال بیش از ۴٠ میلیون نفر از هموطنان باشد، تا خدایی نکرده در آینده شاهد تکرار مصیبتهای قبلی در این حیات خلوت شبه دولتی نباشیم.
