به گزارش الف جمال رستم زاده فعال رسانه ای و خبرنگار در یاداشتی نوشت: آنقدر که در دولت‌های پس از انقلاب بر سر کرسی هایی مثل وزارت خارجه و کشور و صنعت و معدن و تجارت دعوا بوده بر سر وزارتخانه مهمی مثل آموزش و پرورش دعوا نبوده است .
انگار که در همه این سالها به موضوع آموزش و تربیت نیروی انسانی بی توجه بوده ایم و همیشه تصور می کرده ایم نیروی انسانی مثل رزق و روزی است و خدا می رساند یا اینکه گویی این وزارت خانه برای کسی نه تنها آورده ندارد که برده هم دارد! وزارتخانه بی آب و نانی که هر روز وزیرش دامن گیر یک مصیبت و مکافاتی می شود .
از این سئوال در کمیسیون تا آن استیضاح در صحن علنی و دست آخر قانع نشدن نمایندگان مجلس و برکناری باعث شده که آموزش و پرورش، وزارتخانه کم اقبالی باشد و هیچ وقت روی ثبات را نببند چیزی که لازمه مدیریت و برنامه ریزی برای کارهای بلند مدت و اثر گذاراست.
چنانکه مقام معظم رهبری در دیدار چند روز قبل خود با معلمان هم فرمودند: «آن‌طور که به بنده گزارش کرده‌اند، در سالهای طولانیِ گذشته، ما به طور متوسّط هر دو سال یک وزیر داشته‌ایم؛ هر دو سال یک وزیر! خب دیگر تکلیف این دستگاه معلوم است چه میشود؛ تا بیایند یک کار اساسی را شروع کنند، باید وزیر برود؛ وقتی وزیر رفت، مجموعه‌ی مدیریّتی زیر نظر او هم تغییر پیدا میکند، کار اساسی به جایی نمیرسد.»
این شده که حالا خروجی آموزش و پرورش ما در کنار همه دست گل هایی که تقدیم کرده از دلش نسل ضد هایی در آمده که نمی دانیم با کدام زبان باید با آنها حرف بزنیم .نسلی که نه اینکه نخواهد بفهمد یا نفهمد نه، اساسا گوش شنوا و حوصله ای برای گفتگو ندارد یا دارد و ما بلدش نیستیم .
شاید برای همین باشد که امروز پای اعتیاد و بزهکاری، بی حجابی ، روابط ناسالم اجتماعی و انواع دیگری از ناهنجاریها به مدارس بازشده و در بین دختران و پسران دانش آموز حتی کم سن و سال تر ها شایع شده است .
مهمتر اینکه مدیران مسئول در حوزه آموزش و پروش خود با وقوف بر وجود این آسیبهای اجتماعی در مدارس تاکید دارند که وضعیت شیوع این آسیبها در میان دانش آموزان، نوجوانان و کودکان نگران کننده است و عمده آسیبها شامل بی‌تابی و پایین آمدن تاب آوری، اعتیاد به دخانیات، اعتیاد به مواد مخدر، بزه یا آسیب به خود، ترک تحصیل، خشونت، بی‌اخلاقی‌ها و ناهنجاریها است. ارتباطات خارج از چارچوب با جنس مخالف ، پیوستن به کمپین های طراحی شده در شبکه های اجتماعی با هدف آسیب زدن به خود که نمونه های آن را طی سالهای اخیر در مدارس و در بین دانش آموزان شاهد بوده ایم تا تلاش برای خودکشی و ... محصول چیست ؟
چرا این نسل که تربیت یافته این نظام آموزشی و پرورشی است حتی در بحران ها ، جایی که شرایط به گونه ای رقم میخورد که عده ای به موضوعی اعتراض دارند می آید وسط معرکه و چون آداب اعتراض را نمی داند نتیجه اش می شود، غفلت و اغتشاش و سوختن به طوریکه اظهار نظرها نشان میدهد در اغتشاشات سال گذشته نیز تعدادی از مدارس و دانش آموزان گرفتار این موضوع و حواشی پیرامون آن شده بودند .
البته مقام معظم رهبری فرمودند« آمارهایی میدهند که این‌قدر [آسیبها] زیاد شده؛ بنده به این آمارها خیلی اعتماد نمی کنم، اینها خیلی مورد اعتماد نیست » لکن بر اصل وجود این آسیبها صحه گذاشتند فرمودند :« امّا آسیبها وجود دارد؛ یعنی رفتار خشن، روابط نامناسب اخلاقی و خیلی چیزهای دیگر که نمی خواهم اسم بیاورم.»
و البته درباره روش پیشگیری ، برخورد و اصلاح این موضوع مفصل راهکارهایی ارائه دادند اما وقتی همه اینها را می گذاریم کنار مسایلی که درابتدای سال تحصیلی جاری برای حوزه آموزش و پرورش کشور به وجود آمد،دانش آموزان بدون مدرسه ، مدرسه های بدون کلاس و کلاس های بدون معلم، آنوقت بیشتر احساس می کنم فرمایش مقام معظم رهبری چه کلید واژه های مهمی را در خود داشته است وقتی فرمودند : «واقعاً آموزش و پرورش یک دستگاهی در ردیف دستگاه‌های دیگر کشور نیست؛ این را باید همه بپذیرند.این یعنی چه؟ یعنی سایر دستگاه‌ها به‌کار‌گیرنده‌ی نیروی انسانی‌اند، آموزش‌و‌پرورش ایجادکننده‌ی نیروی انسانی است، ایجادکننده‌ی منابع انسانی است؛ بله، آموزش عالی هم داریم امّا پایه اینجا است. این دوازده سال را دستِ‌کم نباید گرفت. هویّت منابع انسانی در آموزش‌‌پرورش شکل میگیرد»
حالا اگرچه آن روزها گذشته و با وزارت آموزش و پرورش توانسته با جذب معلمانی که البته فرصت نشد به درستی مراحل گزینش و جذب و آموزش را سپری کنند و بی فوت وقت پس از قبولی در آزمون اولیه رهسپار کلاسهای 40 یا 50 نفره ادغام شده رفتند اما در آستانه برگزاری آزمون های استخدامی و جذب معلمان و مربیان پرورشی اخیر که مفصلا دربیانات معظم له بر اهمیت آن تاکید شد، نگرانی اینکه تکلیف کلاس های درس مدارس و سرنوشت دانش آموزان در سالهای بعد چه خواهد شد دست از ذهنم بر نمی دارد .
چگونه باید این نگرانی را منتقل کنیم جز اینکه با اصرار خواهش کنیم یکباردیگر این بیانات گهربار امام انقلاب را مرور کنیم به اهمیت این وزارتخانه حیاتی و لزوم ثبات مدیریتی قوی بیاندیشیم و از نخبگان و اندیشمندان دراین حوزه برای بهبود فردای ایران اسلامی که در گرو تربیت نسل امروز است مدد بخواهیم .
نباید از نظر دور داشت که این نسل ، مدیران آینده کشور هستند باید جایی این مدیران برای به دست گرفتن سکان این کشتی آموزش ببینند در این خصوص تا چقدر آینده پژوهی صورت گرفته و چه تدبیری در نظام آموزشی ما که تازه وزارت آموزش و پروش با همه مسایلی که عنوان شد عهده دار بخشی از آن است ، اندیشیده شده است؟
آموزش و پرورش مهم است .تا دیر نشده این مفهوم را باور کنیم چنانکه فرمودند :« معلّم وقتی که در میدان حضور فعّال دارد، در واقع دارد هویّت‌سازی میکند. شما رفتارتان، گفتارتان، موضع‌گیری‌تان، اشاره‌تان، گاهی در کلاس یک شوخی‌ای که میکنید، گاهی یک تشری که میزنید، همه‌ی اینها در مخاطبتان که آن نسل جوانی است که فردا باید تصمیم‌گیری کند و تصمیم‌سازی کند در کشور، سازنده است، تأثیرگذار است.» به فکر باشیم تا دیر نشده است.
