1- اگر رنج ناشی از شدت جنایت در غزه موجب شود حقیقت های راهبردی حاکم بر صحنه را نبینیم، فرصت های بی سابقه ای از دست خواهد رفت. واقع بینی است که شجاعت تولید می کند و ما این روزها به شدت به آن نیازمندیم. یک فهرست اولیه چنین است: 
2- از جنگ دوم به این سو، اسراییل بر اساس یک حس مظلومیت و در نتیجه آن، نوعی طلبکاری جهانی ادامه حیات داده است. چنین حسی اکنون به نفرتی پایدار از جمله در میان غیرمسلمانان بدل شده است. این یک دستاورد فراراهبردی و تاریخی است. 
3- اسراییل می خواهد از طریق شدت جنایت، بازدارندگی ایجاد کند اما در واقع اجماع قوی تری در این باره ایجاد کرده که چنین جرثومه ای باید از بین برود. لذا، جنگ از جانب اسراییل هم که متوقف شود از جانب فلسطین قابل توقف نیست.
4- اسراییل پس از بیش از 80 سال به این نتیجه رسیده که تنها راه آرامش آن کشتن همه فلسطینی ها و تبدیل غزه به پارکینگی برای گردشگران است. مشکل نتانیاهو الان این است که چرا فلسطینی ها تمام نمی شوند؟!
5- اما فلسطینی ها تمام نخواهند شد. داده های جمع آوری شده نشان می دهد در سراسر دنیای عرب تعداد فزاینده ای از جوانان در حال گرفتن این تصمیم هستند که هویت خود را فلسطینی اعلام کنند.
6- اسراییل تصور می کند توانسته میزانی از درد ایجاد کند که مانع 7 اکتبر جدید شود. لیکن پیامی که مقاومت دریافت کرده این است که اسراییل می داند هر جنگ فراگیری را خواهد باخت. نتیجه شاید آن چیزی باشد که اسحاق بریک آن را ‘تخریب معبد سوم’ نامیده است. 
7- شکل دادن به یک جنگ منطقه ای علیه اسراییل همیشه حتی روی کاغذ کاری دشوار بوده است. اما حالا علی الارض، اسراییل در میانه یک جنگ منطقه ای قرار دارد آن هم در حالی که روابط آن با جهان بویژه اگر وارد رفح شود رو به پایان است. بسیاری اهداف دشوار، اتوماتیک محقق شده. 
8- جنگ غزه را باید از یک چشم انداز تاریخی دید. دشواری های آن، رنج تولد یک جهان جدید ضد اسراییلی است. اکنون بهترین زمان برای تصمیم های شجاعانه تر است.