به گزارش الف؛ پایگاه خبری "گلوبال تایمز" در گزارشی به واکاوی ابعاد مخفی و پشت پرده بازی دولت های غربی و به طور خاص تشکیلات ناتو در قالب جنگ اوکراین پرداخته و سعی کرده به این سوال اساسی و محوری پاسخ دهد که تبعات و پیام های این جنسِ خاص از کنشگری چیست؟
گلوبال تایمز در گزارش خود می نویسد:
« شماری از مقام های ارشد بریتانیایی که رسانه های این کشور به نام آنها اشاره ای نداشته اند، اخیرا گفته اند که بریتانیا باید خود را آماده فروپاشی روسیه و سقوط ولادیمیر پوتین کند. این مساله که ابتدا در "نشریه تایمز" بریتانیا انعکاس یافت خیلی زود از سوی دیگر رسانه ها و نشریات مورد استفاده قرار گرفت و آنها نیز از عنوانِ منابع آگاه و نزدیک به دولت بریتانیا آن را نقل کردند.
در این راستا، چندان عجیب نیست اگر بگوییم که این مساله با اطلاع کاملِ دولت انگلیس به رسانه ها و افکارعمومی بین المللی ارائه شده است. در واقع، گزاره ای که پیشتر به آن اشاره شد بیش از آنکه یک خبر باشد، در حقیقت تبلیغات و جنگ روانیِ صرف است. در عین حال، احتمالا دولت بریتانیا آرزوهای خود را در قالب یک خبر به افکار عمومی عرضه کرده است.
در این راستا، اخیرا یک سیاستمدار ارشد بریتانیایی به نام "توبیاس اِلوود" که پیشتر یک افسر ارشد ارتش بریتانیا و رئیس کمیته دفاعی مجلس عوام این کشور نیز بوده در مصاحبه ای گفته است: "ما اکنون در بحبوحه یک جنگ در اروپا به سر می بریم. ما بایستی وارد این جنگ شویم و به صورت مستقیم با روسیه درگیر شویم".
در این میان، یک سوال اساسی مطرح می شود و آن این است که چرا دولت بریتانیا بایستی دغدغه شکل دادن به افکار عمومی بین المللی در بحبوحه جنگ اوکراین را داشته باشد؟ این قِسم روایت سازی ها عملا زمینه را برای فرسایشی شدنِ جنگ اوکراین فراهم می کنند. جنگی که میلیاردها دلار، یورو و پوند به مردم کشورهای غربی هزینه تحمیل می کند و آن ها را در بحبوحه مشکلات اقتصادی مختلفشان، بیش از گذشته درگیر و گرفتار میسازد.
در این میان، دولت های غربی گاه و بیگاه با طرح مسائل مختلف سعی دارند تا آتش جنگ اوکراین را زنده نگه دارند و از خسته شدن افکار عمومی کشورهای غربی در رابطه با اعطای کمک هایشان به اوکراین جلوگیری کنند.
برای دولت های غربی، جنگ اوکراین یک جنگ نیابتی است که نیاز به یک پوشش تبلیغاتیِ مردم پسند دارد. جنگی که یکی از اهداف اصلی آن تحمیل ضعف به روسیه است. کشوری که غرب آن را یکی از دشمنانِ مهم خود در عرصه بین المللی در نظر می گیرد. دولت های غربی از اوکراین حمایت می کنند زیرا به دنبال جاه طلبی های ژئوپلیتیکی خود هستند. آن ها هیچ دغدغه بشردوستانه ای در این زمینه ندارند. برای برخی دولت های غربی و به طور خاص اعضای ناتو، جنگ اوکراین بیش از آنکه یک تراژدی بزرگ باشد، در عمل حامل فرصت های قابل توجهی برای آن ها است.
ناتو به عنوان به بزرگترین اتحاد نظامی در جهانِ حاضر، عملا در رابطه با جنگ اوکراین در دورِ باطل گرفتار شده و راه فراری از آن ندارد و هر اقدامی را که انجام می دهد، صرفا به بدتر شدن بحران در اوکراین ختم می شود. ناتو تمایل بسیار کمی جهت در پیش گرفتنِ مذاکرات صلح دارد. طرح 12 ماده ای چین جهت ایجاد صلح میان روسیه و اوکراین تا حد زیادی از سوی دولت های غربی هدفِ انتقاد قرار گرفته است. با این همه، دولت های غربی خود نیز هیچ پیشنهاد واقع بینانه ای را جهت خاتمه دادن به جنگ خونینِ مذکور ارائه نمی کنند.
ناتو در واکنش به جنگ اوکراین، روند عضویت برخی کشورها نظیر فنلاند به عنوان همسایه روسیه در تشکیلات مذکور را سرعت بخشیده است. فنلاند در 31 آپریل سال جاری میلادی به عنوان سی و یکمین عضو ناتو انتخاب شد. عضویت در ناتو در حالت عادی سال ها طول می کشد با این حال، اتفاق مذکور برای فنلاند خیلی زود اتفاق افتاد. جالب است که دولت های آمریکا، بریتانیا و آلمان، حمایت های زیادی را از فنلاند انجام دادند و راه را برای عضویتِ فوری آن در ناتو هموار کردند.
در کنار این ها، نروژ به عنوان کشوری که از سال 1949 در عضویت ناتو است، با احداث 5 پایگاه نظامی جدید آمریکایی در خاک خود موافقت کرده است. دولت آمریکا مذاکراتی را نیز با دولت فنلاند در دستورکار دارد که بر اساس آن، واشینگتن اقدام به ایجا پایگاه های نظامیِ مشابه در خاک فنلاند و در جوار مرزهای روسیه نیز می کند.
در ماه جاری میلادی، ناتو بزرگترین رزمایش هوایی خود را با حضور 25 کشور برگزار کرد. نکته قابل تامل این بود که سوئد و ژاپن نیز در رزمایش مذکور شرکت داشتند که این مساله در نوع خود می تواند پالس های معناداری را در مورد اهداف جاه طلبانه آتی ناتو ارسال کند. زمانی که نروژ با احداث پایگاه های جدید در خاک خود موافقت کرد، بزرگترین ناو هواپیمابر جهان موسوم به یو اس اس جرالد فورد با 75 جنگنده و هلی کوپتر و شناورهای اسکورت و احتمالا برخی زیردریایی های اتمی، به سمت اسلو پایتخت نروژ حرکت کرد.
در این فضا، اگر روسیه به هر کدام از این اقدامات واکنش نشان می داد، به اعمال تجاوز و تحریکاتِ بی دلیل متهم می شد. واشینگتن امید دارد تا تشکیلات ناتو به طور خاص حوزه اسکاندیناوی را نیز در کنترل داشته باشد و روز به روز حلقه محاصره طراحی شده آمریکا علیه روسیه و چین را نیز تنگ و تنگ تر کند. البته که این راهبردِ قلدورمابانه واشنگتن است. آمریکا به عنوان کشوری که بیشترین و گسترده ترین حضور نظامی جهان را در دیگر کشورها دارد، اصلی ترین هدف خود را بر توسعه و تسخیر جهان قرار داده است و به طور خاص سعی دارد روسیه را به عنوان یکی از دشمنان مهم خود در عرصه بین المللی، خنثی سازد و تضعیف کند.
دولت آمریکا در لوا و پوششِ حمایت از اوکراین، جای پای نظامی خود را در اروپا توسعه می بخشد و تقویت میکند. مساله و دستورکاری که جهان را به سناریوهای آخرالزمانی بیش از پیش نزدیک می کند. رویکردی که جهان را وارد دوری از تنش و درگیری های فزاینده نیز می کند.
این رویکرد آمریکا و البته کلیتِ جهان غرب، در قالب سناریوپردازی های اخیر آن ها با محوریت سقوط قریب الوقوع دولت روسیه و رئیس جمهور این کشور به وضوح قابل مشاهده است. هیچکس طالبِ جنگ نیست و اگر چشم اندازی برای پایان درگیری و جنگ متصور باشد، حتما باید آن را در نظر گرفت. آمریکا و بریتانیا هیچ سابقه خوبی در قالب درگیری های بین المللی ندارند و موارد متعددی وجود دارد که نشان می دهند آن ها بر طبل جنگ کوبیده و حتی آن را بیش از پیش تحریک نیز کرده اند.
در این راستا شاهد بوده ایم که افغانستان به مدت 20 سال در اشغال آمریکا و انگلیس بود. در جریان این جنگ، خونریزی های گسترده ای اتفاق افتاد. در عراق، اقدامات آمریکا و انگلیس در تحریک جنگ موجب کشته شدنِ چیزی بین 400 هزار تا یک میلیون انسان بیگناه شد. هیچکس خواهان یک افغانستان یا عراق دیگر در اروپا نیست با این حال، اقدامات دولت های غربی، دامنه جنگ و خونریزی را در اوکراین در راستای منافعشان گستردهتر میکند.»
لینک:
https://www.globaltimes.cn/page/202307/1293517.shtml
