1- نزديك به يك هفته است دولت فرانسه درگير يك شورش همگاني در سراسر كشور است. در 20 شهر فرانسه حکومت‌نظامی اعلام‌شده است و چند لشكر زرهي و پياده به استعداد 45 هزار نفر در كف خيابان‌ها هستند. ارتش و پليس فرانسه در برابر دشمني قرارگرفته‌اند كه نه از خارج از كشور هدايت مي‌شود و نه روشنفكران و سلبريتي‌هاي داخل از آن‌ها حمايت مي‌كنند.
شبکه‌های اجتماعي و اينترنت كاملا تحت كنترل دولت فرانسه يا فيلتر شده است.
مقامات فرانسوي مي‌گويند ما در برابر انبوهي از جوانان در خيابان‌ها قرار داريم كه ميانگين سني آن‌ها 17 سال است.
ظاهر قضيه اين است اعتراضات به قتل يك نوجوان صورت گرفته است اما اين قتل به‌صورت يك كبريت به انبار باروت نژادپرستي پنهان در كشوري است كه پرچم‌دار دموكراسي و آزادي در اروپاست.
ماكرون در پاييز سال گذشته ذوق‌زده از آشوب خياباني در تهران حمایت کرد.
كاخ اليزه را محل ارتباط و تجليل از كساني قرار داد كه فكر مي‌كرد آن‌ها «سَر» جنبش خياباني در تهران هستند. ماكرون در پاريس به منافقين جا و مكان و امكانات داده فكر مي‌كند روزي به دردش بخورند. اما اكنون پاريس مي‌داند بحران ساختگي از بيرون براي ملت ايران كه 3 جنگ نرم را پشت سر گذاشته است اثري در بی‌ثباتی حكومت ايران و اقتدار ملت ندارد.
جوانان زير 20 سال فرانسوی روي اعصاب آقاي ماكرون و مقامات امنيتي فرانسه راه مي‌روند. ده‌ها مغازه و فروشگاه غارت‌شده است . صدها ماشين به آتش كشيده شده است هزاران نفر دستگير، مجروح و کشته‌شده‌اند كه پليس اصرار دارد اخبار را کنترل‌شده بيرون دهد.
2- علماي علم سياست، جامعه‌شناسان و سياستمداران راست و چپ در فرانسه يك تحليل علمي و روان‌شناختي از اوضاع كنوني ندارند. آن‌ها بعيد مي‌دانند يك جنبش سراسري كه دولت را زمين‌گير كرده است، کار اراذل‌واوباش باشد.
همين احساس خطر در برخي كشورهاي اروپايي و آمريكا وجود دارد كه مقررات سختي براي ورود مهاجرين وضع كرده‌اند، چون نمي‌توانند حافظه تاريخي بخشي از بشريت را كه در 5 قاره مورد ستم استعمارگران در قرن 19 و 20 قرار گرفتند را پاك كنند.
3- يك جريان شناخته‌شده در داخل وجود دارد اگر يك ترقه در مسكو منفجر شود هزار تفسير و تحليل مي‌دهند و دولت را در نگاه راهبردي به شرق مورد مذمت قرار مي‌دهند. اما يك جنگ تمام‌عيار در فرانسه در خيابان‌ها در جريان باشد، حاضر نيستند از جنايات حقوق بشري و نقض حقوق بشر و نفي خشونت در فرانسه كلمه‌اي بگويند.
امروز ماكرون در چاهي سقوط كرده است كه سرويس‌هاي جاسوسي و امنيتي فرانسه در پاييز سال گذشته مشغول حفر آن در خيابان‌هاي تهران بودند. فرياد او به‌جایی نمي‌رسد. او تهديد كرده است اگر پدر و مادر جواناني كه در كف خيابان هستند جلوي آن‌ها را نگيرند به 2 سال زندان و پرداخت 3 هزار يورو محكوم مي‌شوند. او درجایی نشسته است كه هم قانون وضع مي‌كند و هم قاضي است، هم دادستان؛ اين تصوير رعايت «حقوق بشر» در كشوري است كه در اروپا حرف اول را در حوزه «حقوق» می‌زند.
4- موضع وزارت خارجه جمهوري اسلامي درباره تحولات فرانسه جالب، گويا و حاوي منطق احتجاج به خصم است:
الف: ايران تحولات فرانسه را به‌دقت دنبال می‌کند.
ب: دولت فرانسه توصیه‌هایی كه در مورد رعايت حقوق بشر دارد در حق معترضان خود رعايت كند.
ج: مقام‌هاي فرانسوي صداي شهروندان خود را بشنوند.
د: دولت فرانسه رفتارهاي خشونت‌آميز و تبعيض‌آميز را كنار بگذارد.
هـ: دولت فرانسه به خواست قانوني مردم و معترضان توجه كند.
و: دولت فرانسه از ميزباني گروهك‌هاي تروريستي عليه ملت ايران پرهيز كند.
اين موضع حكيمانه و مقتدرانه بهترين پاسخي است كه دولت ايران پس از آشوب پاييز گذشته كه فرانسه دخالت خود را در آن پنهان نمي‌كرد، تاكنون به حكام جور كاخ اليزه داده است.
