آقای عبدالحمید اسماعیلزهی امامجماعت مسجد مکی زاهدان، در خطبههای نمازجمعه این هفته با ادعای اینکه بعد از انقلاب زنان شهروند درجه دو شدند، گفت: اهلسنت شهروند درجه سه هستند و مسئولین از میان آنها انتخاب نمیشوند.
سلسله تناقضات عبدالحمید در هر جمعه آنقدر زیاد است که فورا بعد هر سخنرانی،حرفهای قبلی و متناقض وی منتشر میشود.
نگاهی کوتاه به آمار و ارقام پیشرفتهای زنان در بعد از پیروزی انقلاب در جای خود قابل بررسی است و همچنین امتیازاتی که جمهوری اسلامی برای برادران اهلسنت قائل شده است و استراتژی وحدت که از همان روزهای ابتدای انقلاب تا کنون در راس برنامههای نظام بوده را نیز میتوان برشمرد.
اما بهجای تکیه بر آمارها، کافی است خود آقای عبدالحمید را بررسی کرد؛ شخصی که تنها بهواسطه جایگاه دینیاش مسجدی ساخته و هرجمعه نماز برگزار میکند؛ حوزه علمیه دارد و سه ماه است که با صحبتهایش بر آتش اغتشاشات بنزین میریزد! با اینوجود نظام از در رأفت و سعه صدر تاکنون با وی برخوردی نداشته است.
در کدام کشور مرجع دینی شهروندان درجه سه از این حد آزادی بیان و عمل برخوردار است؟ در همین کشورهای عربی همچون عربستان که جناب عبدالحمید عضو مجمع فقهی آنجاست، کافی است یک خطیب شیعه و یا حتی سنی انتقادی از سیاستهای ظالمانه آن کشور نسبت به جنگ با یمن بکند. بلاشک سرنوشت وی بهتر از شیخ نِمِر شیعه یا شیخ عوضالقرنی سنی نخواهد بود!
آقای عبدالحمید بیش از دو دهه است که مدیریت مسجد مکی و حوزه علمیه اهلسنت زاهدان و بهنحوی مدیریت حنفیهای شرق کشور را برعهده دارد؛ در طول این دو دهه نه اقدام موثری در حل مشکل قاچاق و اقدامات تروریستی انجام داده و نه در رفع تبعیض از زنان این منطقه موثر بوده است اما هر جمعه نظام را متهم به ادعاهایی میکند که صحت ندارد!
باید اینبار از وی پرسید چرا مسجد مکی با آن همه هزینههای گزاف در ساخت که شاید تجملاتی ترین مسجد کشور باشد، نتوانسته کمکحال دولت در حل مشکلات سیستان و بلوچستان شود؟ اقدامات خیریه و عامالمنفعه آن مسجد چه بوده؟ چرا وی مانع از رشد افراطیگری در منطقه خودش نشده و کماکان هرازگاهی شاهد اقدامات مسلحانه و تروریستی هستیم؟
اینها سوالاتی است که بهتر است وی در مقام امام جماعت به آنها پاسخ دهد؛ عملکرد وی بعد از اقدامات ناسنجیدهاش در ترازوی نقد رسانههاست و بهجای اتهام افکنی به نظام و بلندگوی ضدانقلاب شدن، پاسخگو باشد.
