به گزارش ایسنا، سه‌شنبه ۲۵ مرداد ۱۴۰۱ تعدادی از معترضان به مضوبه اخیر کنکوری شورای عالی انقلاب فرهنگی، در مقابل سازمان سنجش تجمع کردند و با دادن شعارهایی مثل «در پرتوی عدالت رئیس‌جمهور حمایت»، «عدالت آموزشی حق مسلم ماست»، «فریاد تک تک ما لغو تصویب شورا» و پلاکاردهایی با عناوین «نه به تاثیر قطعی معدل» و «لغو فوری مصوبه فاجعه‌بار کنکور» تلاش کردند اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند.
بر اساس مصوبه جلسه ۱۷ خرداد شورای‌عالی انقلاب فرهنگی به ریاست سید ابراهیم رئیسی، سهم کنکور از سنجش توان علمی دانش‌آموزان از سال ۱۴۰۲ و در ۴ سال به تدریج از ۱۰۰ درصد به ۴۰ درصد کاهش می‌یابد و ۶۰ درصد سهم سنجش توان علمی دانش‌آموزان نیز بر اساس سوابق تحصیلی سه سال آخر دبیرستان آنان تعیین می‌شود و کنکور سالی ۲ بار و تنها از دروس تخصصی هر رشته برگزار خواهد شد و نهایتا سهمی ۴۰ درصدی در سنجش توان علمی داوطلبان ورود به دانشگاه خواهد داشت.
نکته جالب توجه این تجمع اعتراضی حضور احمد توکلی عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام و مؤسس و رئیس هیئت مدیره دیده‌بان شفافیت و عدالت بود. توکلی ۷۱ ساله که بعد از چهار دوره نمایندگی در مجالس اول، هفتم، هشتم و نهم، سابقه وزارت کار و امور اجتماعی در اوایل دهه ۶۰ و سخنگویی دولت را داشته، این روزها به دلیل بیماری به سختی صحبت می‌کند و در راه رفتن با مشکل مواجه است، اما با این وجود با حضور در تجمع معترضان تلاش کرد خود را همچنان در قامت یک سیاست‌مدار بازنشسته، نقش یک کنشگر اجتماعی را ایفا کند و علاوه بر همراهی با معترضان، به عنوان یک مسئول سابق که همچنان در مجمع تشخیص مصلحت نظام هم حضور دارد، رابطی میان حاکمیت و مردم باشد.
توکلی در صحبت‌های خود در جمع معترضان درباره این مصوبه اظهار کرد: من هنوز ناامید نیستم و ما کار را ادامه می‌دهیم. من مصوبه را عادلانه نمی‌دانم. به فرموده امیرالمومنین (ع) حکومت اگر بر پایه عدل باشد دوستانش قوی و دشمنانش ضعیف می‌شوند اما اگر برعکس باشد دوستانش ضعیف و دشمنانش قوی می‌شوند.این مصوبه اشکال دارد. اشکال اساسی آن این است که در توسعه اصطلاحی داریم تحت عنوان چرخش فقر؛ این تصمیمات فقر را پایدار می‌کند و این بسیار ضد اسلام ضد حق و ضد نظر خدا و پیغمبر و ضد هرچی آزاده است. البته مطالبه در امور اجتماعی خستگی و ترس ندارد پس نترسید. هر کسی از شکست بترسد حتما شکست می‌خورد.
این نماینده پیشین مجلس پیش از این هم در نامه‌ای به رئیس دولت سیزدهم، مصوبه کنکوری شورای عالی انقلاب فرهنگی را باعث نهادینه شدن شکاف طبقاتی توسط نظام آموزشی، چندین برابر شدن مافیای کنکور، بی‌اهمیت شدن زبان و ادبیات فارسی و متناقض با سند عالی تحول بنیادین آموزش‌وپرورش دانسته و عنوان کرده بود که «به کدام‌یک از این ستمگری‌ها می‌توانید پاسخ دهید؟»
بررسی نقاط ضعف و قوت مصوبه اخیر کنکوری شورای عالی انقلاب فرهنگی به عهده کارشناسان این موضوع است و توکلی هم به عنوان یک فعال سیاسی و اجتماعی می‌تواند با این موضوع موافق یا مخالف باشد اما نکته مهم در این رویداد، حضور یکی از مسئولین سابق در تجمعی اعتراضی است که خودش می‌تواند جلوی بسیاری از آفات برخی تجمعات را بگیرد.
رفتار توکلی شاید بتواند به الگویی برای برخی سیاست‌مداران، فعالان اجتماعی، صاحبان تریبون و ائمه جمعه تبدیل شود تا وقتی اعتراضی مردمی (بدون ارزشگذاری نسبت به درست یا غلط بودن آن اعتراض) شکل می‌گیرد، با حضور در میان معترضان، علاوه بر شنیدن دلایل اعتراضشان و تلاش برای رساندن صدای آنان به مسئولین، از به تنش کشیده شدن اعتراضات و ایجاد جو امنیتی جلوگیری کنند.
در دو سه سال اخیر، بیشتر اعتراضاتی که در شهرهای مختلف صورت گرفته بر سر مسائل معیشتی یا مطالبات صنفی بوده اما حاضر نبودن امثال احمد توکلی در میان معترضان باعث شده تا مردم معترض احساس شنیده نشدن مطالباتشان را داشته باشند و این موضوع باعث خشم معترضان و کشیده شدن فضا به سمت شعارهای ساختارشکنانه و به دنبال آن امنیتی شدن فضا شده است. موضوعی که باعث می‌شود نه تنها مطالبات معترضان شنیده نشود بلکه برخی مسئولین هم با پنهان شدن پشت این فضای امنیتی، از پاسخگویی درست طفره بروند.
مثال اخیر این موضوع می‌تواند اعتراضات مردم شهرکرد به قطعی آب در ۱۰ روز گذشته باشد. در حالی که مردم یکی از حقوق طبیعی خود را مطالبه می‌کنند ممکن است در این میان عده‌ای تلاش کنند با تنش کشیدن اعتراضات مردمی، فضا را به سمت امنیتی شدن ببرند و از این آب گل‌آلود ماهی خود را بگیرند. در چنین شرایطی است که اقدامی مشابه آن چه احمد توکلی انجام داد از سوی سیاست‌مداران، کنشگران یا روحانیون و ائمه جمعه و جماعت شهرکرد می‌تواند آبی بر آتش اعتراض مردم باشد و علاوه بر آن که صدای آنان را به مسئولین می‌رساند، با پیگیری مطالبات مردم این حس اعتماد را میان آنان به وجود آورد که در میان مرتبطین با حاکمیت، کسانی هستند که صدای مردم را شنیده و اعتراضاتشان را پیگیری می‌کنند. ضمن اینکه حضور معتمدین حاکمیت در میان مردم از به خشونت کشیده شدن اعتراضات و ایجاد تنش و فضای انمنیتی جلوگیری می‌کند.
به هر حال درسی که توکلی به عنوان یکی از پیرمردهای سیاست ایران به سایرین داد شاید الگوی مناسبی برای برخی سیاست‌مداران باشد تا دست کم وقتی در مقام مسئولیت حضور ندارند، در کنار مردم و رابطی میان مردم و حکومت باشند تا شاید مطالبات مردمی با صدای گویا و البته بدون پارازیت سوءاستفاده‌گران به گوش مسئولین برسد و نقاط ضعف برطرف شود.
