سه تن از مقامات مسوول بهداشتی به صراحت از بی فایده بودن تعطیلات چند روزه ای که امروز به پایان می رسد، در کاهش آمار مبتلایان به کرونا گفتند. از نظر آنان این میزان از تعطیلات کمتر از آن است که بر پیشگیری و قطع زنجیره سرایت و کاهش کرونا اثر گذار باشد و باید روزهای این محدودیت ها را افزایش داد.

معاون کل وزارت بهداشت آقای حریرچی گفته است « این تعطیلی حداقل، فایده نداشته، اگر نگوییم اثر ضرر داشته است».

سخنگوی ستاد کرونا، آقای رئیسی نیز تاکید کرده است که در مناطق قرمز به جز مشاغل گروه یک بقیه باید تعطیل باشند.

همینطور آقای زالی فرمانده ستاد کرونا در تهران گفته است: «تعطیلی ناقص کرونایی هیچ فایده‌ای ندارد» و «همچنین تعطیلی کمتر از ۱۰ تا ۱۴ روز اثر بخشی لازم را ندارد».

این یعنی اعتراف دیرهنگام به اهمیت تعطیلات و محدودیت های سخت؛ چیزی که تا به حال با مقاومت عجیبی در دولت مواجه بوده است. مقاومتی که البته گاه و بیگاه به گونه ای بی فایده نیز شکسته است!   

در این زمینه باید به این مقام های محترم یادآوری کرد روزهایی را که برخی کارشناسان و رسانه ها بر همین نکته یعنی لزوم اعلام تعطیلات دستکم دو هفته ای و بیشتر آن هم در روزهایی که از نظر اقتصادی فعالیت چندانی  طی آن صورت نمی گرفت- تاکید می کردند و دولت محترم به بهانه های اقتصادی در برابر این امر مقاومت می کرد.

قصد محاکمه و سرزنش این تصمیمات نیست آن هم درباره موضوع پیچیده ای که ابعاد مختلفی دارد . اما این دسته از مسوولان باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا این تاکید کنونی بر تعطیلات بیشتر را در زمان های یاد شده نیز داشته اند یا نه آن زمان سخن شان چیز دیگری بود؟! آیا بهتر نبود از همان فرصت ها استفاده می شد و این تصمیم سخت را در همان روزها می گرفتند؟ 

اصلا آیا پیش بینی این نکته موضوع پبچیده ای بود که با این شل کن سفت کن های بیحاصل نظیر این 6 روز تعطیلی معجزه ای نخواهد رخ نخواهد داد؟ 

نکته مهم دیگری که در اظهارات این دو مقام مسوول بهداشتی غایب است دلیل بی اعتنایی مردم به پروتکل های بهداشتی و ترافیک عجیب مسافرت های برون شهری در همین ایام تعطیلات است. 

چرا مردم به این جا رسیده اند که با بی اعتنایی با این دستورالعمل ها برخورد می کنند؟ 

حقیقت این است که در این زمینه هم نوع برخورد مقامات بهداشتی و ستاد کرونا در مواجهه با این بیماری به مردم این پیام را داده است که چندان هم به این چاره اندیشی های لرزان و بی دوام و نسنجیده نمی شود اتکا کرد پس بهتر است به جای اینکه زندگی مان را با این تصمیمات زودگذر و متزلزل مختل کنیم راه خودمان را برویم !

با این حال وضعیت وخیم این روزهای کشور ایجاب می کند هر چه زودتر تا زمان سرعت گرفتن روند واکسیناسیون تصمیمات مربوط به محدودیت های سخت تر  با جدیت بیشتری مدیریت شود تا اثر آن بر رفتار مردم نیز دیده شود. 

به شرط اتفاق نظر و جدیت ستاد کرونا در ایجاد و اجرای محدودیت ها شاید بتوان گفت گاهی خود کرده را تدبیر هست و جلوی ضرر کرونا را هر وقت بگیریم منفعت است!