به گزارش میزان، جلسه ۱۴۹ ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور به ریاست سعیدرضا عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در محل دبیرخانه این شورا برگزار شد.
عاملی بعد از استماع گزارش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در باره چگونگی ساماندهی این مؤسسات آموزشی گفت: ساماندهی آموزش عالی یک حوزه چند دستگاهی است و شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری (عتف) نمی‌تواند به تنهایی این موضوع را پیش ببرد، لذا معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، وزارت آموزش و پرورش و نیز وزارت بهداشت و درمان هم در این موضوع دخیل هستند و حوزه تصمیم گیری مربوط به ستاد نقشه جامع علمی کشور است.
وی گفت: ظرفیت‌های دانشی گسترده‌ای در این خصوص وجود دارد، اما اگر یک نهاد سیاست گذاری و فرا دستگاهی این برنامه را تنظیم کند این برنامه می‌تواند جامعیت بیشتری داشته باشد.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی ضمن تشکر از مسئولان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای پیشبرد این طرح ملی گفت: با اطلاعی که از کشور روسیه دارم آن‌ها هم با چنین وضعیتی روبرو بودند. از ۲۵۰۰ واحد آموزشی که داشتند، تبدیل به ۱۲۰۰ مرکز آموزش عالی شد که بی شباهت به وضعیت ما نیست؛ بنابراین طبیعی است که بعد از چنین گسترشی شاهد تجمیع هم باشیم. در طرح ساماندهی فعلاً فقط ساماندهی واحد‌های آموزشی دولتی تحت اشراف وزارت علوم صورت گرفته است و حجم قابل توجهی از مراکز آموزشی در طرح حضور ندارند.
عاملی با اشاره به اینکه در آئین نامه مدیریت دانشگاه، گروه و دانشکده را تعریف کرده است، ولی تعریف مشخصی برای دانشگاه وجود ندارد گفت: به نظرم بهتر است اول یک تعریف مبتنی بر شاخص از دانشگاه داشته باشیم تا ببینیم تعریف دانشگاه الگو برای گرفتن موافقت اصولی و قطعی چیست؟
باید واجد چه تعداد دانشجو، استاد، آزمایشگاه، کتاب و کتابخانه، میزان بنا و ... باشد. شاید بهتر بود طرح ساماندهی را مرحله بندی می‌کردیم و خصوصاً در مورد دانشگاه‌ها اول موافقت قطعی را تبدیل به موافقت اصولی می‌کردیم تا ببینیم می‌توانند شرایط را احراز کنند.
وی در بیان رعایت اصل عدالت اجتماعی در طرح ساماندهی مؤسسات آموزش عالی در کشور گفت: در اینجا موضوع توسعه فرهنگی و اجتماعی است. در قدیم شهر از میدان اصلی توسعه پیدا می‌کرد، اما امروز شهر با محوریت دانشگاه و مراکز آموزشی توسعه می‌یابد.
عاملی در بحث فرایند تجمیع و الحاق دانشگاه‌ها نیز گفت: روش و فرایند تجمیع و الحاق باید بگونه‌ای باشد که دانشگاه میزبان و دانشگاه ملحق شده هر دو محترم باشند و ظرفیت آن‌ها به حساب آورده شود و دچار انزوا یا اضمحلال نشود. درواقع دانشگاه‌هایی که ملحق می‌شوند اصولاً در مرتبه پایین‌تری قرار گرفته و این موضوع به هیچ وجه، جلوه خوبی ندارد؛ بنابراین در بررسی موضوع الحاق و تجمیع دانشگاه‌ها باید از سازوکاری استفاده کرد که این موارد نیز لحاظ گردد و نکته آخر هم بحث شاخص‌های ساماندهی است که با توجه به معیار‌های درونی و بیرونی به آن‌ها پرداخته شد بهتر است این موضوع به طور مفصل‌تری مورد بررسی قرار گیرد و در جلسه بعد در مورد شاخص‌های ماندگاری واحد آموزشی و همچنین واحد‌های تجمیع و الحاقی مورد بررسی قرار گیرد.
