یک متخصص روانشناسی سلامت گفت: یکی از مهم ترین عوامل صحبت نکردن بچه‌ها با والدین خود در دوران نوجوانی به دلیل نصیحت‌های مکرر پدر و مادر ها است.
شلیر کریمی، در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: نصیحت کردن مکرر باعث ضعیف شدن ارتباط نوجوان با پدر و مادر می‌شود، والدین باید سعی کنند برای انتقال آموزه‌های خود از طریق کتاب یا فیلم‌های آموزشی و یا کمک گرفتن از مشاور استفاده کنند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه پسرها در آینده مسئولیت یک خانواده را برعهده خواهند داشت، بهتر است که پدر خانواده در دوران نوجوانی به عنوان یک والد، نوجوان پسرش را در اداره امور مالی خانواده به نوعی سهیم کند و با واگذاری مسئولیت‌های کوچک مالی استقلال و مدیریت مالی را به نوعی در سن نوجوانی به فرزندش بیاموزد.

کریمی اضافه کرد: والدین باید شنونده خوبی باشند و در طول روز ساعتی را برای شنیدن حرف‌های نوجوان در نظر بگیرند، شنونده بودن مهارت بسیار سختی است و با تمرین کردن مداوم قابل انجام است.

این متخصص روانشناسی سلامت افزود: بسیاری از والدین اهرم غلطی به نام طرد کردن دارند و با این روش مدام نوجوان خود را تهدید می‌کنند، طرد کردن بدترین اهرم ممکن است که نتیجه‌ای جز دوری بیشتر فرزند و روی آوردن او به آغوش باز رفقای ناباب را ندارد.

وی تصریح کرد: نوجوانی، سنی است که اعتماد به نفس شکل می‌گیرد و والدین نقش بسیار مهمی در شکل گیری آن دارند، والدین بهتر است که دانش خود را درباره تکنولوژی افزایش بدهند چرا که اگر والدین انتظار نظارت بر ابزار مورد استفاده نوجوان را دارند، باید دانش کافی درباره آن داشته باشند.

کریمی اظهار داشت: تغییرات هورمونی که در سن نوجوانی رخ می‌دهد باعث ایجاد تغییرهای ظاهری، تغییر در خلق وخو، پوشیدن لباس‌های عجیب وغریب، بروز علایق متفاوت و مشاجرات زیاد با والدین و به طور کلی پرخاشگری نوجوانان می‌شود.

این متخصص روانشناسی سلامت گفت: اولین و مهم‌ترین توصیه‌ای که به والدین می‌شود این است که نباید نوجوانی فرزندان را با نوجوانی خود مقایسه کنند، چراکه نوجوانی آنها مربوط به حداقل دو دهه قبل تر است، و در این دو دهه یک گذار فرهنگی و اجتماعی عظیمی صورت گرفته است، در نتیجه این مقایسه درست نیست.

وی ادامه داد: والدین باید سعی کنند وضعیت نوجوان خود را درک کنند به این معنا که در درجه اول آگاهی لازم را از تغییراتی که در زمان بلوغ به وجود می‌آید افزایش دهند و با این سن آشنا باشند.

کریمی اضافه کرد: والدین باید با توجه به تغییرات هورمونی و رفتاری که در این سن اتفاق می‌افتد و شناخت این تغییرات و بحران در حال وقوع در نوجوان، از او توقع و انتظار داشته باشند، روش تربیتی سخت گیرانه در این مرحله روش درستی نیست چراکه باعث می‌شود نوجوان پرخاشگرتر شود و در مقابل پدر و مادر خود مخالفت بیشتری نشان دهد و در نهایت این وضعیت، رابطه را بد و بدتر می‌کند.

وی گفت: والدین باید در این سن، دوست‌های نوجوان خود را بشناسند و با خانواده‌های آنها آشنا شوند تا بدانند که نوجوان انها با چه افرادی در رفت و آمد است، چراکه نوجوانی سنی است که افراد به راحتی تحت تأثیر همسالان قرار می‌گیرد.