فارس نوشت: یکی از برگ‌های برنده روحانی در تبلیغات ریاست جمهوری سال 92، وعده‌ای بود که برای حل مشکلات در 100 روز اول دولت خود داد.
وی در یکی از برنامه‌های ضبط شده تبلیغاتی خود در رسانه ملی گفت: «راه‌حل‌های کوتاه مدت یک ماه و ۱۰۰ روزه برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی در دولت تدبیر و ا مید پیش‌بینی شده است که با این برنامه ما می‌توانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم.»
او که تا چند روز قبل از انتخابات به قول مرحوم آقای هاشمی 3 درصد بیشتر رای نداشت با این شعارها و البته حمایت افرادی چون هاشمی، خاتمی و جبهه اصلاح‌طلبان و همچنین کناره‌گیری اجباری عارف به نفع وی توانست با نمره ناپلئونی حائز اکثریت آرا شود و در کمال ناباوری کرسی پاستور را از آن خود کند.
واکنش جالب روحانی به انتظارات بعد از 100 روز اول
با استقرار دولت روزشمار برای تحقق وعده روحانی آغاز شد اما خبری از حل مشکلات نبود تا اینکه 100 روز به پایان رسید و مردم و رسانه‌ها منتظر بودند ببینند آقای روحانی چه توجیهی برای عدم تحقق وعده‌اش خواهد داشت اما واکنش روحانی به این انتظارات جالب بود.
با اینکه هنوز چند ماه از آن وعده بیشتر نگذشته بود و فیلم آن نیز بین مردم دست به دست میشد آقای روحانی با حضور در رسانه ملی، ضمن تکذیب چنین وعده‌ای گفت«بنده وعده نداده بودم و قرار بود گزارش به مردم بدهم» و اضافه کرد:«من در ایام تبلیغات انتخاباتی، به مردم بزرگ ایران وعده داده بودم که علاوه بر برنامه چهارساله دولت تدبیر و امید، برنامه کوتاهی هم برای یک دوره ۱۰۰ روزه داشته باشم و در پایان ۱۰۰ روز کار دولت، عملکرد دولت را در طول آن ۱۰۰ روز، به ملت عزیز گزارش دهم.»
و اینگونه بود که وعده تحول 100 روزه به گزارش کار 100 روزه دولت تغییر نام یافت و البته همراه با آن صداقت دولت یازدهم در اذهان عمومی با چالش اساسی مواجه شد.
من نگفتم مشکلات را صد روزه حل می‌کنم
این ماجرا گذشت تا در آستانه انتخابات دور دوم ریاست جمهوری، خبرنگاری پشت تریبون قرار گرفت و از روحانی درباره وعده 100 روزه 4 سال قبلش پرسید اما روحانی با دروغ بزرگ خواندن این وعده گفت: «من نگفتم مشکلات را صد روزه حل می‌کنم، من گفتم اگر به دولت برسم گزارش صد روزه‌ای از کارهایی که کردم به مردم ارائه می‌دهم. کسی که مشکلات را یک شبه حل می‌کرد رفته است. من چهارسال منتظر این سؤال بودم که این دروغ را آشکار کنم.»
وقتی خبرنگار خواست جملات 4 سال قبل آقای روحانی را از روی متن بخواند، رئیس‌جمهور با قطع کردن سخنان وی گفت: «من یادم هست چه گفتم»
روحانی در این نشست تاکید کرد: «مگر کسی عقل نداشته باشد که بگوید ۱۰۰ روزه مشکلات را حل می‌کنم. این دروغ بزرگی است که برخی آدم‌های مخرب آن را تکرار می‌کنند.»
و اینگونه بود که برای بار دوم و این بار با تاکید بیشتر وعده 100 روزه دروغ خوانده شد، عامل نشر و تکرار آن را «آدم‌های مخرب» و کسی که چنینی وعده‌ای دهد را «بی‌عقل» نامید.
بگذارید مثل ۱۰۰ روز اول تحریم‌ها را بشکنیم
اما 4 سال بعد از این سخنان و در روز 25 فروردین 1400 یعنی دو روز پیش آقای روحانی در جلسه هیأت دولت در خلال سخنانش درباره لزوم مذاکره و اتهام به منتقدان که نمی‌گذارند ما تحریم‌ها را برداریم، گفت: «بگذارید مثل ۱۰۰ روز اول تحریم‌ها را بشکنیم»
به راستی منظور آقای روحانی از این سخن چیست؟ اگر منظور ایشان امضای برجام و برداشتن تحریم ها (البته صرفا روی کاغذ و نه در واقعیت) است که این موضوع در دی ماه 94 رخ داد یعنی 2 سال و نیم بعد از استقرار دولت یازدهم نه 100 روز اول دولت.
اگر منظور ایشان وعده 100 روزه برای حل مشکلات بود که خود ایشان دو بار این موضوع را رد کرده و آن را دروغ بزرگ مخالفان دولت خواند.
حساب ویژه روحانی روی کوتاه‌بودن حافظه تاریخی ملت
شاید آقای روحانی روی قلّت حافظه تاریخی ملت حساب ویژه ای باز کرده و احساس کرده که وعده 100 روزه که روزی پاشنه آشیل دولت شده بود و راهی برای فرار از آن می جست، اکنون بار دیگر می‌تواند در این 100 روز پایانی دولت به کار آید و همانگونه که در تبلیغات برای دولت رای‌آور بود در این روزها برای دولت آبرو بیاورد.
آقای رو حانی در ادامه سخنان چهار شنبه خود با حمله به منتقدان دولت می‌گوید «از مذاکره وین نترسید بعضی‌ها می‌ترسند، نگران هستند که مثلا این مذاکره زود به نتیجه برسد و فوری تحریم برداشته شود»
ادعای رئیس جمهور درباره لزوم مذاکره برای رفع تحریم‌ها در حالی است که پس از خروج آمریکا از برجام و به سراب پیوستن تمام وعده های برجامی دولت، آقای روحانی در چندین سخنرانی مدعی شد می خواستیم در مذاکرات به دنیا بفهمانیم که آمریکا قابل اعتماد نیست حالا مشخص نیست آقای روحانی که چند سال وقت خود و ملت را صرف کرده تا بی‌اعتمادی آمریکا را اثبات کند، بعد از یکسال نظرش تغییر کرده و حالا برای مذاکرات مجدد تقلا می‌کند؟
