"سباستین رابلین" کارشناس امور نظامی در مقاله ای در "نشنال اینترست"، این قایق ها را کابوسی برای آمریکا خواند و نوشت تهران توانمدی قابل اتکایی برای مسدود کردن تنگه هرمز دارد.
<< ایران در سال های گذشته از تسلیحات مختلف در عرصه نبرد استفاده کرده است: جنگده های F-14 Tomcat برای شلیک موشک های روسی، زیردریایی های کوچک ساخت داخل و جنگنده های بازسازی شده از دوران جنگ سرد.
در سال 2006، تلویزیون ایران تصاویری از نوعی قایق عجیب پرنده را به نمایش گذاشت و چهار سال بعد، تهران با اقتدار اعلام کرد سه اسکادران از آنها در اختیار دارد که در نیروی دریایی سپاه پاسداران به خدمت گرفته می شوند. مفسران خبری با غرور می گفتند ایران یکی از معدود کشورهایی است که "طراحی و تولید چنین قایق های پیشرفته پرنده را خود انجام می دهد"، که البته از منظر فنی واقیعت دارد.
قایق های پرنده باور-2 که در آن ویدئو نشان داده شد، نمونه هایی از "تجهیزات اثر سطحی" (GEV) هستند که اساسا به گونه ای طراحی شده اند تا در ارتفاع کم پرواز کنند. شوروی اولین کشوری بود که این تجهیزات را در ده های 1970 و 1980 به کار برد که البته وزن زیادی داشتند...
مهندسان ایرانی در تولید باور-2 از رویکردی متفاوت بهره برده اند. به نظر می رسد این قایق های یک یا دو نفره برای جمع آوری اطلاعات از دشمن طراحی شده باشند. این قایق های کوچک قادرند چند متر بالاتر از سطح، و با سرعت 115 مایل در ساعت حرکت کنند. آنها مجهز به عینک های ایمنی و دوربین های دید در شب، و تجهیزات انتقال و دریافت اطلاعات هستند. این سلاح از یک مسلسل بهره برده و گفته می شود قابلیت پرتاب موشک نیز در آن تعبیه شده است، اما هنوز چنین چیزی دیده نشده است.
این وسایل کوچک احتمالا برای حمله مستقیم به دشمن طراحی نشده اند، اما در صورت بروز مناقشه ای جدید در خلیج فارس، به ایران این قابلیت را می دهد تا با استفاده از استراتژی نامتقارن خود، تنگه هرمز را مسدود کند. ایران می داند که قدرت آتش باری نیروی دریایی اش نمی تواند در رویارویی مستقیم با دشمنان، به صورت مدام تاب بیاورد. در عوض، با بهره گیری از آب های کم عمق و همچنین جغرافیایی محصور خلیج فارس و به خصوص تنگه هرمز – که فاصله سواحل دو طرف آن تنها 29 مایل است- می تواند برای حملات از طریق قایق های تندرو، زیردریایی های کوچک و موشک های ضد کشتی اقدام کند. باورهای-2 نیز در بندر عباس مستقر شده اند، در یک پایگاه دریایی که مستقیما مشرف بر تنگه هرمز است.
هنگام حملات موشکی، باور-2 با سرعت به سمت رزم ناوهای دشمن به حرکت در می آید و از آنها اطلاعات جمع آوری و آن را به قایق های تندرو منتقل می کند. سپس، قایق های گشتی ذوالفقار سریعا و در حالی که خود با سرعت هفتاد مایل دریایی در حال حرکت هستند، موشک های کروز از نوع نصر-1 را به طرف اهداف مورد نظر شلیک خواهند کرد و به سرعت از منطقه دور خواهند شد. موشک های نصر-1 بردی در حدود 21 مایل (حدود 34 کیلومتر) دارند و کلاهکی به وزن 330 پوند (150 کیلوگرم) با خود حمل می کنند.
ایران همچنین به خاطر قابلیت رادارگریزی باور-2 ، به خود می بالد. اما موتور پیستونی این وسیله که در بخش فوقانی بال آن قرار دارد، به سختی رادارگریز خواهد بود و از طرفی مولد اشعه های مادون قرمز است (که دید آن را آسان می کند). با این وجود، این وسیله کوچک قادر است در ارتفاعات بسیار کم به پرواز درآید و قابلیت تشخیص رادار از جانب رزم ناوها را با تاخیر مواجه کند.
در هر حال تهران با تولید وسایل GEV پیشرفت های فراوانی در این عرصه کسب کرده است. در سال 2015، وب سایت Bellingcat تصاویری ماهواره ای از یک قایق دوموتوره پرنده جدید در کارخانه کشتی سازی بوستانو در عسلویه منتشر کرد. در تصاویر منتشر شده، این وسیله هشت متری به روی آب قرار داشت اما مشخص نشده است که آیا از آن برای مقاصد نظامی استفاده خواهد شد یا خیر.
در اکتبر 2016 خبرگزاری تسنیم گزارش داد یک شرکت ایرانی برای نخستین بار یک قایق پرنده بدون سرنشین را در نمایشگاهی ارائه کرده است. البته این مقاله سریعا از وب سایت تسنیم حذف شد و برگزار کنندگان نمایشگاه نیز از مصاحبه با رسانه ها خودداری کردند.
در همان گزارش قید شده بود که این قایق های پهبادی رزمی-شناسایی، قرار است پس از تولید انبوه، در نیروی دریایی سپاه به کارگیری شوند. ظاهرا این تجهیزات 600 مایل بُرد دارند و ارتفاع عملیاتی آنها 1.6 تا 3 هزار پا بالاتر از سطح بوده، و مجهز به حسگرهای دید در شب هستند. حداکثر سرعت آنها 124 مایل در ساعت بوده و البته برای حمل موشک طراحی نشده اند ولی قادرند "مواد منفجره با خود حمل و با اهدافی در خشکی و دریا برخورد کنند."...
به نظر می رسد تجهیزات GEV علاقمندانی هم پیدا کرده اند، چرا که چین و روسیه در نظر دارند طرح های جدیدی از آن را تولید کنند. اقدام ایران در تولید قایق های پهبادی قابل پرواز پیشرفتی است منطقی برای سیستمی که احتمالا در برابر سلاح های دفاع هوایی آسیب پذیر خواهد بود.
در هر حال، باور و دیگر اشکال آن، شاید قایق های بسیار پیشرفته رادارگریز و موشک پران ایران نباشند که مایه وحشت دشمنان شوند، اما همچنان قادرند در افزایش توان ناوگان قایق های تندروی ایران نقشی موثر ایفا کنند؛ این نمونه ای از رویکردهای غیرمتعارفی است که تهران در استراتژی های جنگ های نامتقارن خود در خلیج فارس اتخاذ کرده است. قایق های پرنده باور می توانند کابوسی برای نیروهای آمریکایی در این منطقه باشند.>>
