رسانه ایران اینترنشنال بر حجاب اجباری در ایران متمرکز شده و آن را خلاف حقوق شهروندی و سلامت روان افراد توصیف می کند اما از بی حجابی اجباری در تاجیکستان تلویحا دفاع می کند. این سیاست در برنامه نوروزی امسال این رسانه به خوبی مشهود بود؛ وقتی می کوشید مردم تاجیکستان را شاد و هماهنگ با دولت سکولار و دیکتاتور دوشنبه نشان دهد. آن هم با نمایش دادن جمعیت هایی انگشت شمار که بهتر است از آن ها به عنوان جمع نام ببریم نه جمعیت. این در حالی است که بخش بزرگی از مردم تاجیکستان با سیاست اسلام زدایی دولت آن کشور همسو نیستند.
از سویی دیگر برخورد غیرانسانی و توهین به بانوانی که سعی داشتند تا سنن ملی و دینی خود را حفظ کنند، به هیچ وجه مورد انتقاد این رسانه و کارشناسان آن قرار نگرفت! دولت دوشنبه زنان بدکاره ای را مأمور کرد تا با پوشیدن حجاب کامل سبب عقب نشینی اسلام گرایان تاجیک شوند. همه اینها سکوت این رسانه و نیز سایر رسانه های همسو آن مانند بی سی سی و... را در پی داشته است.
با دانستن این که مبارزه با ارزش های اسلامی و ایرانی و نظام جمهوری اسلامی ایران بیش از همه خود را در حجاب نمادسازی و نمادیابی کرده است، لازم به گفتن است که مصداق دیگر رویکرد مرموز مورد اشاره، گزارشی است که روز سوم فروردین امسال رسانه مذکور از مدارس مالزی پخش می کند. سراغ تنها یک کلاس در یک مدرسه و تنها یک دانش آموز می رود و سپس گفت وگو کوتاهی با تنها یک روان شناس مالزیایی بی حجاب ترتیب می دهد و از زبان او می گوید حجاب سلامت روان دانش آموزان مالزیایی را به خطر انداخته است. این در حالی است که مطابق همین تصویر برش داده شده محدود خود اینترنشنال اغلب دانش آموزان دختر در تصویر محجبه هستند؛ حتی در شرایطی که برخلاف دو دهه اخیر حجاب در مدارس دخترانه آزاد شده است.
شواهد در جوامعی مانند مالزی و کویت با وجود نبود حجاب اجباری دلالت بر حجاب اکثریت قاطع بانوان این کشورها دارد. باید پرسید حتی وقتی افراد بدون اجبار، حجاب را انتخاب کرده اند، باز هم سلامتی روانی شان در خطر می افتد؟! پرسش دیگر این که در کشورهایی مانند فرانسه که مهد دمکراسی شناخته می شود، حجاب زدایی اجباری و زوری آسیب روانی به کسی نمی زند؟ همه اینها به علاوه مبارزه چکمه ای و سرنیزه ای تاجیکستان با حجاب خلاف سلامت روانی و خلاف آزادی های فردی و حقوق بشر نیست؟! پاسخ روشن است و ریاکاری و چندگانگی رسانه های مخالف ایران از این هم روشن تر.
این رسانه ها شگردی همیشگی دارند و آن مغالطه تعمیم نارواست. به این صورت که با برش واقعیت و انتخاب حساب شده سوژه ها و موارد گزارش سعی می کنند ادعایی را به جمع و جمعیتی بزرگ تر نسبت دهند. اینترنشنال در این زمینه گوی سبقت را از از دیگر رسانه لندن نشین ضد ایران یعنی بی بی سی ربوده است و به مراتب کارنامه غیرخرفه ای و غیرصادقانه تری از خبرنگاری و کار رسانه ای برجای خواهد نهاد. دیری نخواهد پایید که روزهای پرسروصدای این رسانه هم مانند بی بی سی به سر آید و دچار بحران های درونی متعدد شود.
پروژه محاصره ایران و در تنگناقراردادن کشورمان تنها اقتصادی و سیاسی نیست بلکه فرهنگی هم هست. دقیق تر آن است که بگوییم پروژه مذکور عمدتا فرهنگی است. برجسته سازی حجاب زدایی در جنوب شرقی آسیا و سکوت در برابر نقض حقوق شهروندی و نقض اعتقادات کهن و دینی مردم همان کشورها و کشورهای دیگر قطعاتی از جورچین مبارزه با ام القری مبارزه با امپریالیسم و صهیونیسم بین الملل یعنی ایران است. نماد و پرچم این مبارزه هم حجاب است.
