به گزارش ایسنا، ادی آدامز ـ عکاس و روزنامه‌نگار برنده جایزه پولیتزر ـ در تاریخ یک فوریه ۱۹۶۸ در خیابان‌های سایگون در حال عکاسی از ویرانی‌های جنگ بود که با صحنه ای عجیب مواجه شد. سایگون با عنوان جدید هوشی‌مین، بزرگترین شهر ویتنام است که پیش از پایان جنگ ویتنام و یکی شدن ویتنام شمالی و جنوبی در سال ۱۹۷۵، پایتخت ویتنام جنوبی بود.

ادی آدامز در آن لحظه بر این باور بود که شاهد اعدام روتین یک زندانی است. او از درون قاب لنز دوربین خود به صحنه نگاه کرد تا آن را به ثبت برساند؛ ولی بعدها مشخص شد تصویری که او به ثبت رسانده، قتل اتفاقی آن زندانی بود.

درواقع ماجرا از این قرار بود که پس از حمله سال ۱۹۶۸ ویت کنگ‌ها به پایگاه امریکایی‌ها در جنوب ویتنام، چند مامور پلیس سایگون، مردی را به اتهام همدستی با ویت کنگ دستگیر می‌کنند. ماموران پلیس متهم را نزد سرتیپ «نگوک لوآن» رئیس پلیس که در چهار راه شهر بر کار ماموران نظارت می‌کرد، می‌برند. رییس پلیس نیز در یک لحظه بدون تحقیق و پرس و جو اسلحه‌اش را درآورده و متهم را همان جا اعدام می‌کند.

این عکس نمادین به یکی از قدرتمندترین تصاویر جنگ ویتنام بدل شد. همچنین این تصویر به جنبش ضدجنگ قدرت بخشید و به دخالت‌های ایالات متحده امریکا در جنگ پایان داد؛ چراکه این تصویر مقیاس بزرگی از رخداد خشونت را در قالب یک تصویر وحشتناک به زندگی واقعی کشاند.

این عکس نمادین به یکی از قدرتمندترین تصاویر جنگ ویتنام بدل شد. همچنین این تصویر به جنبش ضدجنگ قدرت بخشید و به دخالت‌های ایالات متحده امریکا در جنگ پایان داد؛ چراکه این تصویر مقیاس بزرگی از رخداد خشونت را در قالب یک تصویر وحشتناک به زندگی واقعی کشاند.

اعتراضات ضدجنگ در پی انتشار این عکس آنقدر بالا گرفت که نیکسون، رئیس جمهور وقت امریکا دستور خروج واحدهای زمینی این کشور از ویتنام را صادر کرد.

انتشار وسیع این عکس در روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی، موجی از اعتراض ها را نسبت به حضور نظامی امریکا در کشور ویتنام، جنگ در سراسر امریکا و همچنین کشورهای مختلف جهان برانگیخت.

ادی آدامز در گفت‌وگویی با مجله تایم گفت: «ژنرال آن ویت کنگی را کشت، من هم ژنرال را کشتم، با دوربینم. هنوز هم عکاسی قوی‌ترین سلاح جهان است.»