ماموریت ناوبندر مکران برای برقراری امنیت دریایی در منطقه راس الحد، خلیج عدن، دریای سرخ و تنگه باب المندب خواهد بود که به این مناطق اعزام خواهد شد.

ناوبندر مکران، یک جزیره متحرک ۱۲۱ هزار تنی است که نیروی دریایی ارتش آن را با تغییر کاربری به یکی از بزرگترین ناوبندر‌های بالگردبر تبدیل کرده است که وظیفه پشتیبانی از ناوگروه‌های رزمی نیروی دریایی ارتش در آب‌های بین المللی و دور دست به ویژه منطقه شمال اقیانوس هند، تنگه باب المندب و دریای سرخ را برعهده دارد.

مکران در حقیقت حاصل تغییر کاربری یکی از شناور‌های تجاری کشور است که متخصصان نیروی دریایی ارتش تنها در مدت شش ماه و با صرف ۷۲ هزار نفر ساعت کار مداوم و با ایجاد عرشه بالگرد ۹۵۰ تنی با مساحت ۳۲۰۰ متر مربع روی آن، این شناور را تبدیل به یک ناو پشتیبان تمام عیار کنند.

این ناو توانایی حمل ۸۲ هزار تن انواع نیازمندی‌های پشتیبانی یگان‌های شناور رزمی را داشته و قادر است بدون ارتباط با ساحل یک هزار شبانه روز دریانوردی کند.

مکران با توانایی حمل همزمان ۵ فروند بالگرد در واقع می‌تواند به صورت یک پایگاه متحرک هوادریا عمل کرده و با بهره گیری ازبالگرد‌های مین روب، ضد زیردریایی و رزم سطحی از عملیات‌های نیرو‌های ویژه و همچنین عملیات‌های موشکی، پشتیبانی کند.

ظرفیت حمل یک گردان تکاور دریایی برای انجام عملیات در دریا‌های دوردست با استفاده از شناور‌های تندرو و زیردریایی‌های مرطوب، بالگرد‌های مستقر در عرشه پرواز از جمله دیگر قابلیت‌های ناوبندر مکران است.

این ناو با تجهیز به انواع سامانه‌های به روز جمع آوری اطلاعات می‌تواند در نقش یک ناو اطلاعاتی به اجرای ماموریت پرداخته و هرگونه اطلاعات را جمع آوری، پردازش و تحلیل کرده و از کیلومتر‌ها دورتر در اختیار مراکز فرماندهی و کنترل در ساحل قرار دهد.

مکران به عنوان یک پایگاه اطلاعاتی دورایستا و ایستگاه کنترل و هدایت پهپاد جهت پرواز در عمق مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.

این ناوبندر با ۲۲۸ متر طول، ۲۱.۵ متر ارتفاع و ۴۲ متر عرض بزرگترین شناور نظامی ایران است که قادر است با سرعت ۱۵ گره دریایی دریانوردی کند.

مکران همچنین به عنوان یک بندر شناور توانایی ارائه خدمات فنی و طبقات دهگانه آمادی شامل آب، سوخت، مهمات و ... را دارد.

با توجه به شرایط خاص حاصل از شیوع بیماری کرونا و محدودیت‌های حاصل از این بیماری برای حضور ناو گروه‌های نداجا در بنادر سایر کشور‌ها و لزوم پشتیبانی مداوم از آنها، فاز اول این ناوبندر که شامل تغییر کاربری یک شناور تجاری و تبدیل آن به یک ناو پشتیبان بود، ظرف مدت ۶ ماه انجام شده است و فاز دوم تجهیز این ناو به انواع تسلیحات آفندی و پدافندی سال آینده صورت خواهد گرفت.

همچنین در فاز دوم عملیات فنی این شناور یک مجموعه بیمارستانی در آن ایجاد خواهد شد که قادر به ارائه تمامی خدمات بیمارستانی خواهد بود.