به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه اینترنتی brief۱۹، برای فاز سوم این کارآزمایی ۳۰ هزار ۴۲۰ داوطلب ثبت نام شدند که به طور تصادفی برای دریافت دو دوز واکسن به فاصله ۲۸ روز یا تزریق دارونما به دو گروه تقسیم شدند. هیچ یک از افراد مورد مطالعه که این واکسن را دریافت کرده بودد به کرونای شدید که نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد، مبتلا نشدند. 

از میان ۱۵ هزار و ۲۱۰ داوطلب که این واکسن mRNA را دریافت کردند تنها ۱۱ نفر به کووید-۱۹ مبتلا شدند؛ این در حالی است که از ۱۵ هزار و ۲۱۰ نفری که در گروه دارونما قرار داشتند ۱۸۵ نفر به کووید-۱۹ مبتلا شدند. 

این بدان معنی است که واکسن مدرنا ۹۴.۱ درصد در پیشگیری از بیماری کووید-۱۹ موثر بوده است. بیماری شدید فقط در میان افراد آزمایش کننده در گروه دارونما مشاهده شد که این خود یک علامت  امیدوار کننده است. افراد بالاتر از ۶۵ سال و افرادی که شواهدی از عفونت ویروس کرونا داشتند، نیز وضعیت مشابهی داشتند. 

نکته قابل توجه این است که ارزیابی نتیجه ۱۴ روز پس از اولین دوز، اثربخشی اولیه را نشان می دهد. با این حال، هنوز نمی دانیم آیا یک دوز ایمنی طولانی مدت ایجاد می کند یا خیر. به این معنی که در حال حاضر، استراتژی دو دوز باید ادامه یابد.

داده هایی که اوایل این ماه به اداره نظارت بر دارو و غذای آمریکا (FDA) داده شد، حاکی از آن است که یک دوز در مقایسه با دارونما، ۹۲ درصد اثر بخشی دارد، اما فقط در بازه زمانی ۲۸ روزه. بنابراین این موضوع نیاز به پیگیری طولانی مدت تری دارد.

درد در محل تزریق در افرادی که واکسن دریافت کرده بودند و افرادی که دارونما دریافت کرده بودند به یک اندازه شایع بود. افرادی که این واکسن را دریافت کرده بودند، تب و به طور کلی احساس بیماری بیشتری گزارش می دادند، اما هیچ عارضه جانبی شدیدی در هر دو گروه گزارش نشد.

نتایج فاز سوم کارآزمایی واکسن مدرنا  اکنون در مجله New England Journal Of Medicine، منتشر شده است.

شرکت‌های «فایزر»-«بایون‌تک» و «مدرنا» هر دو از فناوری جدید «پیام‌رسان آراِن‌اِی» یا «mRNA» برای تولید واکسن کووید-۱۹ استفاده کرده‌اند. این دو واکسن نخستین واکسن‌ هایی هستند که با استفاده از این روش تولید و به بازار عرضه شده‌اند.

در روش سنتی تولید واکسن‌ علیه بیماری‌های ویروسی معمولا از ویروس ضعیف شده، کشته شده یا اجزای پروتئینی آن برای تحریک سیستم ایمنی بدن انسان استفاده می‌شود. سپس وقتی بدن برای دفعه بعدی با آن ویروس خاص مواجه می‌شود، پادتن (آنتی‌بادی) خاصی تولید می‌کند.

اما برای ساخت واکسن‌ های mRNA نیازی به ویروس نیست (اگرچه مقدار کمی از ویروس برای تعیین توالی ژنوم و آزمایش واکسن استفاده می‌شود)، بلکه بخشی از رمز ژنتیکی ویروس پس از تزریق، به داخل سلول‌های بدن راه پیدا می‌کند و پروتئین شاخکی ویروس را تولید و به سیستم ایمنی ارائه می‌دهد و باعث تولید پادتن و سلول‌های ایمنی تی برای مبارزه با بیماری می‌شود.

بنابراین وقتی سیستم ایمنی بدن فعال می‌شود، پروتئین شاخکی ویروس و پیام‌رسان آراِن‌اِی از بین می‌روند، ولی پادتن‌ برای محافظت آتی در بدن می‌ماند.