با بالارفتن آمار مبتلایان و رکورد شکنی هر روزه این ویروس در کشورمان شکاف میان مسئولان ستاد مبارزه با کرونا بیش از پیش آشکار شد.
اظهار نارضایتی و گله شدید وزیر بهداشت و درمان از نحوه اجرای قوانین ستاد ملی مقابله با کرونا گواه این مطلب است که پس از گذشت ماه‌ها درگیری با این ویروس همچنان شاهد ناهماهنگی دستگاه‌های اجرایی کشور در مدیریت این بیماری هستیم.
سعید نمکی در جلسه ستاد پیشگیری مدیریت استانی آذربایجان گفت: در ستاد تقاضا کردیم که هر کس ماسک نزد جریمه کنید، اما آمار بیاورید که چند نفر را جریمه کردند؛ گفتیم جاده را ببندید ببینید چند جاده را بستند. او در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید اگر عدم توفیق در مدیریت اپیدمی را به حساب وزارت بهداشت بنویسند، دهانم باز خواهد شد و می‌گویم چه کسانی قصور کرده اند. بیان این موارد نمونه ای از فاصله حرف تا عمل مسئولان کشور است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد با وجود اعلام محدودیت‌های پی در پی در استان تهران همچنان هستند اصنافی که بی توجه به محدودیت‌ها اقدام به بازگشایی کسب و کار خود کردند. صد البته مردم برای ماندن در خانه‌های خود اختیار ندارند و جبر و فشار معیشت، مردم را به محل کار می‌کشاند. اما بی تردید یکی از اصلی‌ترین علت‌های این بدرفتاری اجتماعی عدم نظارت صحیح نهادهای مسئول است.
سوال اصلی این است که چه چیزی برای مسئولان اجرایی کشور بر جان مردم و کادر درمان ترجیح دارد؟! بی ثباتی و هجمه های اقتصادی مهم ترین علت بی توجهی دولت است؛ ظاهرا دولت برای ملاحظه معیشت مردم چشم خود را بر روی اجرای دقیق قوانین بسته است. دولت در شرایط مختلف مانند گرانی بنزین نشان داده قدرت اقناع افکار عمومی را ندارد. چیزی که همواره کشور را متوجه خسارت کرده است. اما آیا توان متقاعد کردن دیگر مسئولان را نیز ندارد؟! در طی روزهای گذشته شاهد آن بودیم که محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران نیز مکرر دولت را در نحوه اجرای محدودیت‌ها و عدم تامین ناوگان حمل و نقل عمومی به باد انتقاد گرفته اما پاسخی درخور از هیئت دولت شنیده نشده است.
این ناهماهنگی و عدم اتحاد در میان مسئولین بدون شک به مردم نیز سرایت می‌کند و اتحاد ملی که برای کنترل و مبارزه با این ویروس لازم است، هیچ گاه شکل نمی‌گیرد و این ویروس در سایه برخی بی تدبیری‌ها هر روز رکوردی جدید ثبت می‌کند.
