به گزارش فارس، احمد مرادی امروز در نطق میان دستور در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی به بیان موضوعات مهم ملی و منطقه‌ای از جمله رسالت‌های مهم مجلس یازدهم و همین طور ضعف عملکرد دولت در موضوع کرونا پرداخت.
برگزیده‌ای از این اظهارات در ادامه می‌آید.
ابتدای شروع به کار مجلس یازدهم هستیم و مردم به این مجلس امیدوار شده‌اند و توقع کار، تلاش، صداقت و دلسوزی از این مجلس دارند.
مردم دیگر هیچ امیدی به این دولت ندارند و آقای روحانی در این چند سال رها کرده‌اند. در این دولت، مردم روز به روز فقیرتر و سفره آنان کوچک‌تر می‌شود. این دولت نه توانست قیمت سکه و ارز کنترل کند و نه بازار مسکن را سازمان دهد و نه قیمت و کیفیت خودرو را کنترل کند. در این وضعیت بیکاری نیز رکورددار شده‌ایم.
قیمت کالاهای عمومی و ارزاق مردم نیز به طور روزانه افزایش پیدا می‌کند و ارزش پول ملی که یک هویت ملی است، به طور چشمگیر کاهش پیدا کرده است.
این ها همه بدلیل بی‌انگیزگی رییس جمهور و برخی از همکاران شما است. امروز تمام استانهای کشور از نحوه مدیریت آقای روحانی شکوه دارند. در استان هرمزگان بیشترین بی‌حرمتی را از سوی این دولت دیده‌اند.
مردم استان پالایشگاه و صنایع و مناطق آزاد دارند اما بهداشت و درمان، راه و اشتغال و اقتصاد و آموزش و پرورش مناسب ندارند. دریا دارند ولی از صید و صیادی خبری نیست. اسکله و بنادر دارند ولی تجار و ملوانان آن خسته و ناامید از بی‌عدالتی و بی‌توجهی دولت هستند.
در مورد کرونا وضعیت فوق بحرانی داریم و مسبب اصلی از بین رفتن جان مردم در استان من شخص رییس جمهور است که بی‌جهت وضعیت استان را سفید و حساسیت‌‌ها را کاهش دادید و حاضر نشدید استان‌هایی مانند هرمزگان خودشان تصمیم بگیرند.
سعی کردید هر مشکلی را با خنده پاسخ دهید. نمی دانم در درونت چه می‌گذرد؟ آیا از توهین‌هایی که منطقه آزاد قشم در حق مردم این جزیره حساس و استراتژیک روا داشته، مطلع هستید؟ حتما اطلاع دارید. آیا از سرخوردگی جوانان استان از بیکاری باخبر هستید؟ حتما هستید.
تمامی این آشفتگی‌ها ناشی از سومدیریت‌های جنابعالی و همکاران شماست.
حداقل انتظار این است که برای نجات جان مردم، اعتبارات در حوزه بهداشت و درمان را آزاد کنید و اجازه دهید تا پرستاران و کادر پزشکی و درمانی به حقوق خود برسند تا این عزیزان که مدافعان سلامت هستند، بتوانند برای درمان مردم و بیماران کاری انجام دهند.
آقای روحانی، ای که دستت می‌رسد کاری بکن پیش از آن که از تو نیاید هیچ کار.
