مهر نوشت: شائبه‌هایی که چند هفته‌ای بود پیرامون المپیک ۲۰۲۰ و برگزاری آن در تاریخ از پیش تعیین شده، ایجاد شده با تصمیم مسئولان کمیته بین المللی المپیک رنگ تحقق به خود گرفت و در آخرین تصمیم اتخاذ شده این بازی‌ها با تعویق یک ساله مواجه شده است. هر چند که ممکن است زمان این تعویق کمتر هم شود.
آنچه باعث ایجاد ابهامات پیرامون المپیک سی و دوم شده بود، بحران حاصل از شیوع ویروس کرونا بود که منجر به لغو خیلی از رویدادهای انتخابی المپیک شد. همین مسئله برگزاری به موقع این دوره بازی‌ها را منوط به تصمیمی کرد که در نهایت مدیران کمیته بین المللی المپیک تصمیم به تعویق مسابقات گرفتند.
ورزشکارانی که از تعویق المپیک خوشحال شدند
به هر حال طی هفته‌های گذشته به خاطر فراگیری ویروس کرونا، نه تنها رویدادهای انتخابی المپیک لغو شد بلکه در برخی کشورها تصمیم به لغو تمام فعالیت‌ها و اردوهای داخلی هم گرفته شد. در ایران اعمال اجباری این تصمیم، ورزشکاران را از روندی که برای کسب آمادگی المپیک طی می‌کردند، دور کرد و همچنان هم این شرایط برای آنها پابرچاست.
این در حالی است که به زمان مقرر برای برگزاری سی و دومین دوره بازیهای المپیک چهار ماه باقی مانده بود. حالا که این فاصله زمانی بیشتر شد فرصت جدیدی برای ورزشکاران ایجاد می‌شود تا بتوانند خود را به حد نصاب بیشتری از آمادگی لازم نزدیک کنند اما قطعاً هستند ورزشکارانی که به خاطر شرایط خاص‌شان، بیش از بقیه از تعویق المپیک خوشحال شدند. مانند آن دسته المپین‌هایی که امید کاروان ایران برای مدال آوری به حساب می آیند در حالیکه فعلاً با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کنند.
سهراب مرادی؛ بدون سهمیه اما امیدوار
از جمله ورزشکارانی که هنوز برای المپیک توکیو کسب سهمیه نکرده اما امید کاروان ایران برای کسب مدال در این بازی‌ها به حساب می‌آید، سهراب مرادی است. وزنه برداری که طی ۱۴ - ۱۳ ماه گذشته دو بار از ناحیه دیسک کمر و کتف دست دچار آسیب دیدگی جدی شد طوریکه سفر به آلمان، درمان و جراحی زیر نظر متخصصان این کشور برای او تجویز شد.
با این شرایط و به رغم شرکت در رقابت‌های گزینشی اخیر، سهراب مرادی هنوز نتوانسته به حد نصاب برای کسب یکی از دوسهمیه وزنه برداری ایران برسد با این حال امیدها به وی و عملکردش همچنان قوت دارد به خصوص اگر رقابت‌های لغو شده گزینشی المپیک در زمانی جدید برگزار شود و مرادی هم با شرایطی ایده‌آل‌تر به آن اعزام شود؛ این هم میسر نمی‌شود مگر با تمرین بیشتر در بازه زمانی طولانی‌تر.
تنها تأخیر در زمان برگزاری المپیک است که می‌تواند این شرایط را برای سهراب مرادی به خوبی مهیا کند؛ وزنه برداری که قهرمانی المپیک ۲۰۱۶ ریو، مسابقات جهانی ۲۰۱۷ آناهیم و بازیهای ۲۰۱۸ داخل سالن آسیا (عشق آباد) و آسیایی (جاکارتا) را در اختیار دارد و رکورددار یک ضرب، دو ضرب و مجموع جهان در دو وزن ۹۴ و ۹۶ کیلوگرم هم به حساب می‌آید.
حسن یزدانی؛ ستاره مصدوم کشتی جهان
آذرماه سال گذشته و د رحین پیگیری تمرینات برای حضور در مسابقات جام باشگاه‌های جهان، حسن یزدانی به دلیل پارگی مینیسک از ناحیه زانو دچار آسیب دیدگی شد و علاوه بر از دست دادن این رقابت‌ها، روند تمرینی اش برای المپیک هم مختل شد.
یزدانی که قهرمانی المپیک ۲۰۱۶ ریو و دو قهرمانی جهان را در کارنامه دارد به خاطر این آسیب دیدگی شوکه کننده، جراحی شد و پس از طی دوران ۶۵ روزه نقاهت از اوایل اسفندماه سال قبل به تشک کشتی بازگشت و تمریناتش را از سر گرفت. قاعدتاً اما یزدانی به زمان کافی نیاز دارد تا بتواند همان فوق ستاره همیشگی کشتی ایران شده و پاسخگوی قطعی امید ایرانی‌ها برای طلایی شدن یا حداقل کسب مدال در توکیو شود.
حمیده عباسعلی؛ المپین بدشانس
اولین سهمیه المپیکی کاراته ایران در بخش بانوان به نام حمیده عباسعلی ثبت شد. او یک ماه پیش با صعود به فینال لیگ جهانی اتریش صاحب این سهمیه شد و یک روز بعد از آن هم با پیروزی در دیدار نهایی همین رقابت‌ها به مدال طلا دست یافت اما اتفاق بد در این دیدار مصدومیت جدی عباسعلی بود که باعث شد نتواند حتی برای گرفتن مدال خود روی سکو برود و در نهایت هم پای مصدومش را در آلمان به تیغ جراحان سپرد.
البته به گفته پزشک معالج حمیده عباسعلی، این کاراته کا می‌تواند به زودی تمریناتش را از سر بگیرد و طبق پیش بینی‌ها مشکلی برای حضور در المپیک با زمان قبلی هم نداشت اما دور از ذهن نیست که برای یک ورزشکار هیچ چیز به اندازه زمان و فرصت لازم و ضروری نیست تا بتواند ایده‌آل‌ترین شرایط را در میزان آمادگی خود ایجاد کند.
