باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: ناوشکن سهند یکی از محصولاتی است که به دنبال ارتقای ناوگان دریایی ساخته شده است؛ نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران آن را در سال ۹۱ رونمایی کرده و در آذر سال ۹۷ به آب انداخت.

سهند پس از جماران و دماوند (یا ولایت) سومین کشتی جنگی ساخته شده توسط ایران است که به یاد ناوچه سهند کلاس الوند که در سال ۶۷ غرق شد، نامگذاری شد.

از ویژگی‌های این ناوشکن می‌توان به قابلیت رادارگریزی و بهره گیری از سامانه‌های الکترونیکی و دفاعی مدرن اشاره کرد.

ویژگی‌های بدنه، یکی از مهم‌ترین مشخصاتی است که در ساخت این ناوشکن مورد توجه قرار می‌گیرد؛ طول ناوشکن سهند بین ۹۵ تا ۹۸ متر تخمین زده می‌شود، اما بیشترین عرض بدنه آن حداقل ۱۲ متر و وزن آن هم  حدود ۲ هزار تن است.

بدنه اصلی سهند از ۲۰ بلوک مجزا که دارای چهار طبقه است تشکیل شده و پس از ساخت در حوض خشک، در کنار هم قرار گرفته و به یکدیگر متصل شده‌اند. دیوار‌هایی به منظور جلوگیری از نفوذ آب یا سرایت آتش بین بلوک‌های مختلف وجود دارد که از طریق درب‌های تعبیه شده در آن به یکدیگر متصل می‌شوند.

روسازه این ناوشکن در سه طبقه طراحی شده است. از تفاوت‌های ظاهری عرشه‌های بالایی سهند با نسل قبلی می‌توان به تغییراتی در شکل پل فرماندهی، انتقال بخش نصب رادار به پشت این قسمت و قرارگیری دکل اصلی در پشت این دو قسمت اشاره کرد.

شیوه طراحی عرشه کشتی یکی از عواملی است که رادارگریزی سهند را نسبت به نسل قبل خود بیشتر کرده است. یکدست بودن سطح بدنه از کاسه تا عرشه امکان بازتاب راداری کمتری برای پهلوی سهند ایجاد کرده است و افزایش عرض سهند نسبت به نسل‌های قبلی، به کاهش بازتاب راداری پهلوی این کشتی جنگی منجر شده است.

بخش زیادی از عرشه ناو سهند به محل فرود هلی‌کوپتر در آن اختصاص دارد که امکان حمل بزرگ‌ترین بالگرد نیروی دریایی را برای پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی خاورمیانه فراهم می‌سازد.

 

قابلیت تهاجمی و تدافعی بالای ناوشکن سهند را باید در بروز رسانی پرتاب گر‌های اژدر و انواع توپ‌های ضد هوایی و ضد سطحی، سامانه‌های موشکی سطح به سطح و سطح به هوا، سامانه دفاع نقطه ای، سامانه ضد زیردریایی، قابلیت رادار گریزی، افزایش برد عملیاتی، قابلیت مانورپذیری بالا و همچنین سامانه‌های الکترونیکی آن جستجو کرد.

از دیگر مشخصات ناوشکن سهند می‌توان به در نظر گرفتن ۴ موتور پر قدرت برای این ناوشکن، به منظور ایجاد مانور حرکتی بیشتر، نسبت به نسل قبل خود اشاره کرد.

رانش سهند از طریق دو محور است که به دو پروانه ناوشکن نیرو می‌دهند. چهار موتور دیزلی این کشتی در ابتدای نیمه عقبی و در پایین‌ترین طبقه از بدنه قرار دارند. پروانه‌های این ناوشکن نیز قابلیت تغییر زاویه دارند. با تغییر زاویه این پروانه ها، سهند با سرعت بیشتری تغییر جهت می‌دهد.

از مهم‌ترین خصوصیات ناوشکن سهند می‌توان به قدرت دریانوردی بالای آن اشاره کرد. سازه قوی بدنه باعث شده تا این کشتی جنگی بتواند بیش از ۱۵۰ روز در آب‌های پرتلاطم، بدون پشتیبانی دریانوردی کند.

ساخت کشتی‌های جنگی مشابه با ناوشکن ایرانی سهند، با وجود همکاری‌های مختلف چندین کشور در زمانی بین ۳ تا ۴ سال به طول می‌انجامد، اما ساخت پیشرفته‌ترین ناوشکن بومی خاورمیانه در ایران قرار است بین ۲ تا ۳ سال به نتیجه برسد.

 

به گفته متخصصان، جدیدترین ناوشکن نیروی دریایی ارتش می‌تواند مسیر ۱۶ هزار کیلومتری سواحل ایران تا مرز‌های آبی ایالات متحده را در زمان تقریبی ۲۰ روزه طی کند.

از دیگر مشخصات ناوشکن سهند می‌توان به ویژگی‌های نظامی و قابلیت بالای حمل تسلیحات و تجهیزات نظامی مختلف توسط آن اشاره کرد. دو پرتابگر دوتایی موشک‌های ضد کشتی از نوع نور و یا قادر، توپ تک لول ۴۰ میلیمتری فتح با شلیک ۳۰۰ تیر بر دقیقه با قابلیت ضد موشک کروز و احتمالا توپ‌های ۲۰ میلیمتری تک لول یا سامانه چند لول چرخان با کالیبر کمتر در دو سمت عرشه و قایق‌های نجات و قایق‌های موتوری، بخشی از ویژگی‌های تسلیحاتی ناوشکن سهند است.

در این ناوشکن محل اژدرافکن‌های ناوشکن جماران، پرتابگر‌های سه تایی اژدر‌های ضدزیردریایی در کشتی سهند در عرشه اصلی آن و جلوی محل پرواز هلی‌کوپتر قرار گرفته اند.

 

در قسمت سینه ناوشکن هم یک توپ ۷۶ میلیمتری نصب شده که یک سلاح تمام خودکار با قابلیت انهدام اهداف سطحی و هوایی مختلف حتی موشک‌های ضدکشتی، با شلیک بالغ بر ۱۲۰ گلوله بر دقیقه، امکان هدفگیری با رادار و سامانه‌های الکترواپتیک و برد مؤثر ۱۲ هزار و برد نهایی ۱۷ هزار متر است. همه این تسلیحات نظامی توسط صنایع دفاعی کشورمان ساخته شده‌اند.

به طور کلی می‌توان مشخصات ناوشکن سهند را در سازه بسیار قوی و رادار گریز و افزایش سطح عرشه پرواز، خلاصه کرد.

نیرو‌های نظامی کشورمان که از قدرت‌های بزرگ منطقه به شمار می‌روند، در پی رشد روز افزون خود همواره به دنبال دستیابی به تکنولوژی‌های برتر حوزه تجهیزات و صنایع نظامی، به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کرده‌اند.