«کسی که دو رئیس قوه را بیچاره کرده» کیست؟
علیرضا زاکانی، نماینده سابق مجلس و فعال سیاسی در گفت‌وگوبا فارس خواهان مجازات کسی شده است که «دو رئیس قوه را بیچاره کرده است». زاکانی گفت: معتقدم این برکناری کفایت نمی‌کند و اگر کسی در دوره مسئولیت دچار فساد شده باید محاکمه‌اش کنند و اتفاقا محاکمه کردن فردی که فساد آشکاری دارد و توسط آقای رئیسی کنار گذاشته شده کمک می‌کند که جهت آینده در قوه قضائیه تثبیت شود. البته همه کسانی که کنار گذاشته شده‌اند مقصودم نیست بلکه فرد یا عنصر خاصی است که کنار گذاشته شده است.
بیشتر بخوانید:
در این زمینه، نخست باید متذکر شد منطق ادعای زاکانی درست است. برکناری از پست برای یک متخلف کافی نیست و باید مجازات شود. به نظر می‌رسد زاکانی فرد خاصی را مدنظر دارد. در این صورت بهتر بود ایشان با تهیه مدارک هویت این فرد متخلف را افشا و در رسانه‌ها او را بی‌آبرو می‌کرد.
ای‌کاش زاکانی در مدت صدارت آن دو رئیس قوه، تلاش می‌کرد این فرد متخلف از کار برکنار و دادگاهی شود و برای افشاگری تا برکناری‌اش صبر نمی‌کرد.
***
انتخابات ۹۸ مقدمه ۱۴۰۰ است
حسین مرعشی، عضو حزب کارگزاران سازندگی گفت‌وگویی با خبرگزاری فارس داشته است. بخش‌هایی از این گفتو‌گو را می‌خوانیم:
«اشکالی که به حزب اعتدال و توسعه وارد است، این است که آنها مطلقاً نتوانستند در جبهه اصولگرایان حضور و پایگاهی داشته باشند یعنی حزب اعتدال و توسعه به اهداف مهم خود نرسیده است. جبهه اصولگرایان هیچ وقت اعتنایی به حزب اعتدال و توسعه نداشته و این حزب حتی حضور حداقلی هم این جبهه نداشته است.
از نظر من حزب اعتدال و توسعه از اهداف خود فاصله گرفته است. حزب اعتدال و توسعه برای ورود به جبهه اصلاحات نیز احتیاط می‌کند هرچند جبهه اصلاحات ممکن بود حزب اعتدال و توسعه را به عنوان یک حزب میانه بپذیرد. آنها خودشان تأکید دارند که ما اصلاح‌طلب نیستم.
کارگزاران که خواسته اصلی خود را اصلاح‌طلبی می‌داند خاستگاه خود را رها نمی‌کند که برود به حزبی که نه میانه است و نه جایگاهی در اصولگرایی دارد، ائتلاف کند. برویم با حزب اعتدال و توسعه ائتلاف کنیم چه اتفاقی بیفتد؟
آن چیزی که ما با این ائتلاف از دست می‌دهیم در برابر آن چیزی که باید به دست بیاوریم خیلی بیشتر است...
ضعف‌های دولت قابل بیان است، چه در انتخاب افراد، چه در انتخاب سیاست‌ها. مهم‌ترین ضعف را این می‌دانم که دولت نتوانست پشتوانه رهبری را حفظ کند و این را من از همه اینها مهم‌تر می‌دانم.
بالاخره ما که به آقای روحانی رای دادیم، به روحانی‌ای رای دادیم که نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی بود. ما که نمی‌خواستیم آقای روحانی بشود خاتمی، موسوی و کروبی دوم. ما می‌خواستیم کسی باشد که زانو به زانوی رهبری بنشیند و با هماهنگی مقام معظم رهبری مشکلات کشور را حل و فصل کند...
از مجلسی که اکثریتش اصولگرا باشد یا اصلاح‌طلب، به شرط کفایت، یک رئیسجمهور خوب بیرون خواهد آمد؛ یعنی در انتخابات ۱۴۰۰ انتخاباتی در تراز ایران و کسی که بتواند همپای رهبری حرکت کند و پاسخگوی مسائل پیچیده ایران امروز باشد، انتخاب خواهد شد. پس به نظرم نباید فعلا روی ۱۴۰۰ تمرکز کنیم.»
بیشتر بخوانید:
مرعشی: مسیر انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ از ۹۸ می‌گذرد/ اصلاح‌طلبان از ضعف‌های دولت آسیب دیده‌اند
***
انتصاب معاون دفتر وزیر با مدرک راهنمایی
روزنامه شرق نوشت: «در‌حالي‌كه بر اساس قوانين كشور، براي تصدي پست‌هاي مختلف شرايط احراز تعريف شده است، رضا رحماني، وزير صنعت، معدن و تجارت، ۱۱ آذر سال گذشته فردي را به‌عنوان معاون دفتر وزارتي خود برگزيده كه در حكم كارگزيني اين فرد، آخرين مدرك تحصيلي او راهنمايي درج شده است. نام‌برده با حدود ۲۴ سال سابقه خدمت در سازمان صنعت، معدن و تجارت در آذربايجان شرقي مشغول به كار بوده و پس از انتقال به تهران از وزير صمت حكم دريافت مي‌كند...
در حكم كارگزيني «ج.ك»، معاون دفتر وزارتي كه تاريخ صدور آن مربوط به ۶ ارديبهشت سال ۹۵ است، سابقه كاري او ۲۲ سال و ۹ ماه ذكر شده و آخرين مدرك تحصيلي او، راهنمايي اعلام شده است. «ج.ك» متولد سال ۴۷ است و با ۲۲ سال سابقه كار، طبقه شغلي هشت و رتبه ارشد را در سازمان صمت استان آذربايجان شرقي به او اختصاص داده‌اند. اين در حالي است كه بر اساس قوانين موجود، شرايط احراز پست يك مسئول دفتر گواهينامه فوق‌ديپلم یا دانشنامه ليسانس در یکی از رشته‌های گروه امور اداری و مدیریت، علوم اجتماعی، روان‌شناسی و حصول تجارب مربوطه طبق جدول شرایط احراز اعلام شده است. همچنين بر اساس آيين‌نامه اجرائي قانون مديريت خدمات كشوري كه در سال ۸۵ به تصويب مجلس رسيد، شرايط عمومي استخدام در دستگاه‌هاي دولتي داشتن مدرك تحصيلي دانشگاهي يا مدارك هم‌تراز (براي مشاغلي كه مدارك هم‌تراز در شرايط آنها پيش‌بيني شده است) بوده است. با وجود اين، شخصي در وزارت صمت از سوي وزير حكم دريافت كرده است كه هيچ‌يك از شرايط درج شده در قوانين كشور را ندارد.»
***
نقد عطریانفر بر عملکرد اصلاح‌طلبان در سال ۸۸
محمد عطریانفر، فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره وقایع سال ۸۸ به شرق گفت: «من درعين‌حال مواضع اتخاذشده در سال ۸۸ را هم نقد مي‌کنم که خود از قربانيان حوادث آن سال بودم. واقعيت اين است که مي‌توانستيم از رخ‌دادن آن اتفاقات جلوگيري کنيم.
دليلي نداشت آن‌همه هزينه داده شود، زيرا هم ما مي‌دانستيم که برانداز نيستيم و هم آنهايي که بر قدرت سوار بودند بعدها فهميدند که اصلاح‌طلبان برانداز نيستند. بعد از انتخابات متأسفانه يک تصوير بسيار منفي از اصلاح‌طلبان نزد حاکميت ايجاد شد.
تصور حاکميت اين بود که اصلاح‌طلبان قصد براندازي نظام را دارند در صورتي که اين‌طور نبود و ما نبايد هزينه امري را مي‌داديم که نسبتي با آن نداشتيم. به ياد دارم وقتي به آقاي هاشمي توصيه شده بود که در انتخابات مجلس در سال ۷۸ شرکت کند، ما مخالف بوديم.
خدمت ايشان عرض کردم دليلي براي حضور شما در اين انتخابات وجود ندارد. ايشان نکته نگران‌کننده و خطيري گفت. فرمود توصيه است که شرکت کنم. گفتم چرا؟ گفت تلقي اين است که مجلس ششم يک مجلس تندرو خواهد شد.
من گفتم حتي اگر هم چنين توصيه‌اي شده باشد، زماني مي‌‌توانيد مجلس را کنترل کنيد که بر مسند رياست آن تکيه بزنيد، در صورتي که اين جماعت نمي‌گذارند رئيس بشويد، حتي شايد با اين‌همه تخريبي که مي‌کنند نگذارند که رأي بياوريد.
اين سخن براي آقاي هاشمي بسيار سنگين بود و ابتدا نپذيرفت که نتيجه هم هماني شد که پيش‌بيني مي‌کرديم. وقتي نتايج مجلس ششم اعلام و آقاي هاشمي نفر سي‌ام تهران شد، به ايشان عرض کردم مصلحت در استعفاست و متن استعفاي ايشان را هم حسب‌الامر پيشنهاد دادم.
درباره سال ۸۸ هم همين‌طور بود. برخي تندروي‌ها باعث شد هزينه‌هاي بيهوده‌اي بر پيکره جريان اصلاحات تحميل شود. بله، قطعا بهتر بود که در دوران انزوا روي هويت و گفتمان اصلاحات به‌طور جد کار مي‌کرديم اما کسي به بحث هويت‌سازي توجه نکرد و بيشتر نظاره‌گر بودند. عنصري که به‌عنوان فعال سياسي وارد ميدان سياست ميشود،
ما بايد بتوانيم با عقلانيت مشکلات را از پيش‌رو برداريم و به زبان مفاهمه برسيم. نبايد فراموش کنيم که اصلاح‌طلبان تکيه‌گاه محکمي در عرصه سياسي نزد حاکميت ندارند، ازاين‌رو بايد با آرامش به ساحل اطمينان و يقين برسيم تا در درياي متلاطم سياست قرباني نشويم.
من حوادث سال ۸۸ را يک سوءتفاهم بزرگ بين دو رويکرد سياسي حاکميت و اصلاح‌طلبان مي‌دانم. ما در آن زمان گرفتار يک گفتمان غبارگرفته بوديم و تلقي نظام سياسي اين بود که حرکات اصلاح‌طلبان رويکردي براندازانه دارد.»
