امام خمینی (رحمه الله علیه):

این مستمندها، فقیرها، عیال خدا هستند. فقرا را خدای تبارک و تعالی امر کرده است که اداره‌شان باید بکنیم. یک دسته غنی بنشینند کنار و این‌ها، بیچاره‌ها به فقر بگذرانند. من پیش‌تر به این کارخانه‌دارها و این متمکنین، که گاهی می‌آمدند اینجا - و بعضی‌شان هم می‌خواستند من را اغفال بکنند! - به آنها گفتم آقا این نمی‌شود که همان مسائل زمان طاغوت حالا هم اجرا بشود. یک دسته آن بالاها بنشینند مُرفَّه و هر چه بخواهند هرزگی بکنند، یک دسته هم این زاغه‌نشین‌های تهرانی، که همه‌تان می‌بینید و در شهرهای خودتان هم هست امثالش. این نمی‌شود. این عملی نیست. من اخطار کردم، این یک خطری برای مردم هست.
اگر خدای نخواسته جمهوری اسلامی نتواند جبران کند این مسائل اقتصادی را، که اول مرتبهٔ زندگی مردم است، و مردم مایوس بشوند از جمهوری اسلامی و مایوس بشوند از اینکه اسلام هم برای آنها بتواند در اینجا کاری انجام بدهد، اگر در این محیط یک انفجار حاصل بشود، دیگر نه من و نه شما و نه هیچ کس، نه روحانیت و نه اسلام، نمی‌تواند جلویش را بگیرد.

صحیفه امام، ج۱۰، ص۳۳۴