به گزارش مهر، یافته های این مطالعه بر روی موش ها بر پیچیدگی رابطه بین پاها و مغز تاکید دارد.
«رافائلا آدامی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه دیگلی اِستادی ایتالیا، در این باره می گوید: «همه ما باید برای حفظ سلامت مغزمان تحرک داشته باشیم، راه برویم، بدویم، و از ماهیچه های پاهایمان برای بالارفتن از پله ها استفاده کنیم. یافته های ما نشان می دهد که چقدر سبک زندگی بی تحرک موجب تحلیل سلامت کلی مغز می شود.»
مطالعه جدید شامل مهار پاهای عقب موش ها به مدت ۲۸ روز بود. موش ها می توانستند از پاهای جلویی خود استفاده کنند و مثل همیشه بخورند و از خود محافظت نمایند. هیچ نوع استرس اضافی در آنها مشاهده نشد.
اما با مطالعه بیشتر در نواحی خاصی از مغز آنها موسوم به منطقه زیربطنی مشخص شد که فعالیت سلول های بنیادی عصبی آنها در مقایسه با سایر موش ها ۷۰ درصد کاهش یافته بود. رشد سلول های عصبی خاصی هم مشاهده شد که به شکل چشمگیری از محدودیت حرکتی کاستند.
همچنین به نظر می رسد که محدودیت حرکتی موجب کاهش کل اکسیژن در سراسر بدن موش شد که در نهایت موجب تغییر در متابولیسم شد.
یافته های این تحقیق بیانگر این مطلب است که حرکت پاها و ورزش های تحمل وزن موجب آغاز سیگنال دهی مغز می شوند، شرایطی که برای فعالیت اصلی مغز ضروری است.
