برجام محصول یک مذاکره 12 ساله با غرب و آمریکا بود. 10 سال اول مذاکره برجام دیپلماتهای ما به این نتیجه رسیدند که آمریکاییها دنبال تعویض درّ غلتان با یک آب نبات چوبی هستند. به همین دلیل زیر بار توافق نرفتند. با آمدن دولت روحانی و دادن وعدههای فریبنده از سوی غرب، دو سال هم مذاکره فشرده صورت گرفت تا به «برجام» رسیدیم. آمریکا از همان روز اول دبه کرد و به تعهدات خود عمل نکرد. اروپا هم به تبع آمریکا به تعهدات خود عمل نکرد. آخرین ساعات سه شنبه گذشته ترامپ در یک شوی سیاسی رسوا اعلام کرد از برجام خاج شده است و بالاترین سطح تحریمها را اعمال خواهیم کرد و هر کشوری هم به ایران کمک کند به شدت تحریم خواهد شد.
آمریکاییها به یک حقهبازی سیاسی با اعلام ترامپ پایان دادند و این حقهبازی این بود که آنها به برجام عمل نکردند و در برجام هم نبودند که بعد اعلام کنند از برجام خارج شدند.
آمریکاییها 40 سال است خواب براندازی نظام را میبینند و در نبرد سخت و نرم هم پیروز نشدند. آنها زیرساختهایی تهیه کردهاند که ما را بفرستند به شعب ابی طالب تا ملت در برابر دولت قرار گیرد و سر تسلیم در برابر خونخوارترین و فاسدترین و آلودهترین رهبران جهان به ویژه کاخ سفید فرود آورد.
آنها زانو زدن ملت ما را به گور خواهند برد. ملتی که خود را هر زمان مهیای فداکاری، ایثار و شهادت میداند به زودی شاهد پیروزی را در آغوش خواهد کشید. ایران با عزم پولادین ملت خود در داخل و شکلگیری مقاومت در منطقه، آمریکا و رژیم صهیونیستی را به زانو درآورده است.
ایام، ایام شعب ابیطالب نیست. آمریکاییها در تاریخ هویت ندارند و از داشتن یک پیشینه تاریخی قابل قبول محروم هستند. اصلاً تاریخ هم نمیفهمند، گرفتار رهبرانی شهوتران، مست و قدرت طلب هستند. قدرت و ثروت چشمان آنها را کور کرده است. به زودی از این تصمیمی که گرفتند پشیمان خواهند شد.
ترامپ نشان داد هیچ قرارداد دوجانبه و چندجانبه برای او مهم نیست و می تواند هر وقت خواست هر قراردادی را پاره کند و اجازه دهد مشاور بیادب و احمق او آن را در نشست منافقین پاره کند و به آن آب دهان بیندازد. ملت ایران تجربه پاره کردن قرارداد را در ماجرای دفاع مقدس دارد. صدام هم چنین حماقتی کرد و با پاره کردن قرارداد الجزایر گور خود را کند.
ترامپ ملت ایران را در سر دوراهی تسلیم یا یک نبرد جانانه قرار داده است، همان دوراهی ای که امام حسین (ع) در برابر یزید قرار گرفت و به ما آموخت کدام راه را انتخاب کنیم. اگر ترامپ فکر کرده است که ملت ما راه تسلیم را بر میگزیند معلوم میشود تاریخ 50 ساله اخیر ایران را نخوانده و نه میخواهد بخواند. اگر قرار بود ملت تسلیم شود همان سال های 56 و 57 که یکصدا و با مشتهای گره کرده آمریکاییها را از ایران با خفت بیرون کردند، تهدیدآمریکاییها را جدی می گرفتند. اگر ملت میخواست تسلیم شود سالهای جنگ تحمیلی و جنگ داخلی این راه را برمیگزید.
امروز دولت و ملت در اوج همگرایی و وحدت هستند. رهبری نیرومند انقلاب اسلامی مثل شیر میغرد و جلوی ترفندها و حقهبازیهای آمریکا و اروپا ایستاده است. امروز نه شعب ابی طالب است نه سال 61 هجری.
امروز میلیونها جوان ایرانی در ایران و میلیونها جوان در منطقه که محکم با تحکیم و توسعه زیرساختهای مقاومت گوش به فرمان امر ولایت هستند، آماده اند به شرارت آمریکاییها در ایران و در منطقه پاسخ تاریخی بدهند. ترامپ برجام را آتش نزد، او در حقیقت آتش به حضور واشنگتن در منطقه زد و به زودی گرمی و حرارت جنگ جدیدی را که شروع کرده است در کریدورهای کاخ سفید هم حس خواهد کرد.
تصمیم اروپا مبنی بر ماندن برجام نه به خاطر این است که آنها می خواهند به تعهدات خود عمل کنند بلکه آنها نمی خواهند در فضاحتی که ترامپ در دستکاری در رویههای حقوق بین الملل پدیده آورده شریک باشند. ما نباید به اروپایی ها در برجام دلگرم باشیم. هرچند اقدام آنها در عدم تبعیت از آمریکا، اجماع به اصطلاح جهانی علیه ما را شکست. اما تجربه تاریخی نشان می دهد اروپا از آمریکا بدتر است. عمل ترامپ به دشمنان آمریکا و اروپا این حق را میدهد که هر وقت خواستند و توانستند پایبند به هیچ عهد و پیمانی نباشند و از منافع خود دفاع کنند. کار ترامپ صیانت از منافع در مرز جنون و دیوانگی است. این مرز، زیستگاه خوبی برای کسانی که در کاخهای شیشهای در واشنگتن، تلآویو و ریاض زندگی میکنند، نیست.
ترامپ برجام را پاره کرد، نوبت آتش زدن ماست. آتش زدن برجام را به زودی رژیم صهیونیستی در داخل و خارج مرزهای خود حس خواهد کرد. شرکای رژیم صهیونیستی و آمریکا از سوزانندگی آن در امان نخواهند ماند.
آمریکا در برجام از روز اول نبود که امروز از آن خارج شود. خروج او از برجام پایان اعتماد جهان به امپراتوری دروغ و امضای دستاورد هیچ این پیمان در نظام بینالملل بود. خروج ترامپ از برجام پایان تجربه اعتماد به آمریکا نه برای دولت و ملت ایران بلکه برای همه دولتها و ملتهای جهان حتی هم پیمانان آمریکاست. این خروج، پایان یک آغاز است. آغازی که آمریکا را در منطقه و در درون مرزهای خود ناامنتر میکند. اروپا از این ناامنی بیشتر از آمریکا قطعاً ضرر خواهد کرد.
دوم فروردین 94 رهبر معظم انقلاب فرمودند: «فریب لبخند طرف مقابل را نخورید، به وعدههایی که میدهد اعتماد نکنید، چون وقتی خرش از پل گذشت، بر میگردد و به ریش شما میخندد. اینها این قدر وقیحند.» ترامپ وقاحت آمریکاییها را به نمایش گذاشت. او باید بداند ملت و دولت ایران کاری خواهند کرد که «خر» آنها از پل عبور نکند، آنچنان در گل بماند که تمام دنیا به ریش آمریکاییها بخندد.
ما در داخل، زمان به انداره کافی در اختیار داریم که به این ارزیابی بنشینیم که در قصه برجام «تقصیر»، چه بود؟ و مقصر کیست؟ ارزیابی کنیم که چرا به هشدارهای رهبری و نخبگان دلسوز توجه نشد؟ چرا غفلت های فنی و حقوقی صورت گرفت و حتی سادهترین اصول دیپلماسی نادیده گرفته شد و بر اساس یک اعتماد کاذب و بیمعنا عمل شد؟ چرا ملاحظات مجلس و خطوط حق تحفظ ها رعایت نگردید؟
امروز، روز مذمت دولت و دستگاه دیپلماسی کشور نیست، آمریکایی ها آرزوی آفرینش فضای دوقطبی در ایران را به گور خواهند برد. امروز دولت و ملت یکصدا با مشت های گره کرده در برابر شرارت آمریکا قرار دارند. امروز در ادبیات دیپلماسی خارجی آمریکا کلیدواژه انزوای ایران در «جامعه بینالملل» و «جامعه جهانی» وجود ندارد.
اتحادیه اروپا به خروج ترامپ از برجام پاسخ مثبت نداد چون قصه آن قدر مفتضح است که حتی هم پیمانان سنتی او هم نمی توانند تبعات فضاحت بار آن را در حقوق بین الملل و مناسبات بین دولتها بپذیرند.
وظیفه امروز ما وحدت و همگرایی اسلامی و ملی است. امروز، روزی است که باید یک صدا، آن هم علیه دشمنان اسلام و ایران، در سپهر سیاست ایران به گوش برسد تا توطئههای رنگارنگ استکبار و استبداد جهانی علیه پاکترین و آسمانیترین انقلاب جهانی خنثی شود.
