به گزارش الف، اگر چه از زمان انتخاب نجفی به عنوان شهردار برخی هم حزبی ها او بدنبال انتخاب جایگزینی برای او بودند اما با تشدید اختلافات در شورای شهر عملاً چند هفته قبل از استعفا فرایند یافتن جایگزین برای وی شروع شده بود.چنانچه حسینعلی حاجی دلیگانی، یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی هفته قبل در پایان جلسه علنی روز چهارشنبه مجلس شورای اسلامی در تذکری آیین نامه ای اظهار داشت: بررسی کنید که در نشست پنج شنبه شب سعدآباد چه تصمیماتی گرفته شده است؟ در آن جلسه خط و نشان کشیدند که چه کسانی باید استعفا بدهند و چه کسانی باید جایگزین شوند. در نشست هایی برای شهرداری تهران تعیین تکلیف می شود و بعد می گویند حاکمیت و قوه قضائیه نگذاشته اند.
در ادامه علی مطهری، نایب رئیس مجلس ضمن انتقاد از ورود دادستان به موضوع استعفای شهرداری تهران تصریح کرد: اصل حرف شما درست است.
مهلت سه ماهه شورا برای انتخاب شهردار
بر اساس قانون، شورای شهر تا سه ماه فرصت دارد تا تکلیف کرسی ساختمان بهشت را روشن کند و فردی را به وزارت کشور معرفی کند تا حکم آن صادر شود. اگر چه برخی در دولت و شورای شهر عنوان کرده اند که زودتر از اتمام موعد باید شهردار انتخاب شود تا وضعیت اداره تهران دچار بلاتکلیفی نشود.
اما اسحاق جهانگیری، 23 فروردین در جلسه شورای عالی استان ها تاکید کرد: اعضای شورا هرچه زودتر نسبت به انتخاب شهرداری قوی که دولت هم بتواند از او حمایت کند اقدام کنند.
زهرا نژادبهرام، عضو شورا نیز با تاکید بر اینکه شورای شهر تلاش میکند تا یک ماه آینده شهردار تهران را انتخاب کند، گفت: زمان‌بندی برای این بخش پیش‌بینی شده اما تلاش می‌شود کمتر از یک ماه شهردار تهران انتخاب شود.
حسن خلیل آبادی عضو دیگر شورا نیز می گوید: ما به عنوان نماینده‌های مردم تهران قصد داریم تا قبل از اتمام این مهلت و شاید خیلی زودتر شهردار آینده تهران را معرفی کنیم.
اختلاف دیدگاه اعضا برای انتخاب شهردار
توصیه ای که اسحاق جهانگیری در جلسه شورای عالی استان ها به شورای شهر تهران داشت انتخاب سریع شهردار بود. جهانگیری در آن جلسه خطاب به اعضا گفته بود« نگذارید دیگران از شما نمایش تفرقه ببینند».
اما برخلاف صحبت های معاون اول باید گفت اختلافات اصلاح طلبان از همان زمان بستن لیست اصلاح طلبان شکل گرفت. شکل گیری لیستی از افراد تقریباً گمنام بر پایه اعطای سهمیه به احزاب و گروه های سیاسی موجبات شروع انتقادات شد.
بعد از انتخابات نیز رقابتی نامحسوس برای کسب کرسی ریاست شورا و شهرداری شکل گرفت که در نهایت محسن هاشمی و محمد علی نجفی به این دو کرسی دست یافتند و الویری به شورای عالی استان ها رفت. اما این پایان ماجرا نبود و نجفی برخلاف خاستگاه کارگزارانی که داشت به مشارکتی ها نزدیک شد، از حزب سابق خود کنار کشید و در مشاغل و پست های شهرداری نه از تکنوکرات ها بلکه از اصلاح طلبان استفاده کرد.
همین عامل موجب شکل گیری صف بندی های جدیدی در شورای شهر شد. اگر چه اصلاح طلبان در تمام طول این مدت تلاش داشتند چندان اختلافات را رسانه ای نکنند؛ چرا که احتمالاً از دچار شدن به سرنوشت شورای شهر اول واهمه داشتند.
اما این اختلافات در حال حاضر و برای انتخاب شهردار جدید نیز وجود دارد و اعضای شورا هر کدام بر انتخاب نامزد حزب و گروه سیاسی خود تاکید دارد. در این راستا یکی از سایت های نزدیک به دولت از وجود چهار گرایش سیاسی در شورای شهر می گوید و به همین دلیل اتحاد ملت، کارگزاران، اعتماد ملی و بنیاد امید ایرانیان که ترکیب اصلی شورای شهر را تشکیل می دهند در رقابت پیدا و پنهان هستند تا هر کدام گزینه های خود را بر کرسی بهشت بنشانند.
گزینه های روی میز چه کسانی هستند؟
در حال حاضر اسامی فراوانی به عنوان نامزد کسب کرسی شهرداری تهران مطرح می شوند. چنان چه دیروز محمد علیخانی عضو شورای شهر تهران به اسامی محمد ابراهیم انصاری لاری، محسن هاشمی، سیدمحمدعلی افشانی، پیروز حناچی، وفاتابش و مناف هاشمی اشاره کرد. البته علیخانی در ادامه مطرح کرد بیطرف، حجتی و مهرعلیزاده به برخی از دوستان اعلام کرده اند که از دولت خارج نمی شوند.
همچنین دو روز قبل یکی از روزنامه های اصلاح طلب به 10 کاندیدای احتمالی تصدی پست شهرداری تهران اشاره کرد. در این لیست از محمدرضا عارف، حبیب الله بیطرف، محسن هاشمی، محمود حجتی، محمدعلی افشانی، شهیندخت مولاوردی، محسن مهرعلیزاده، پیروز حناچی، سمیع‌الله حسینی‌مکارم و قاسم نقی‌زاده خامسی نام برده شده است.
در حال حاضر موضوع انتخاب محسن هاشمی و محمدرضا عارف به عنوان شهردار تهران به محل اختلاف اصلاح طلبان تبدیل شده است. در حالی که کارگزاران بر اساس سابقه و رای محسن هاشمی در پی معرفی و انتخاب او هستند اما سایر گروه های اصلاح طلب با استناد به میثاق نامه ای که ظاهراً قبل از انتخابات امضا شده و البته احتمال ورود چمران به شورا، خواهان ماندن محسن هاشمی در شورا هستند. از سوی دیگر زمزمه هایی مبنی بر تمایل عارف در رسانه های اصلاح طلب برای تصدی پست شهرداری تهران نیز وجود دارد.
برخی نیز در عین حال گفته اند مطرح کردن نام عارف بدلیل تاکتیک برخی گروه های اصلاح طلب در راستای منصرف کردن محسن هاشمی برای خروج از شورا می باشد. در این صورت هر دو گزینه بدلیل وجود مخالفت هایی می باید بر صندلی سبز بهارستان و کرسی ریاست شورا باقی بمانند.
اما بدون شک ورود به ساختمان بهشت آن قدر جذابیت دارد که تلاش افراد و گروه های سیاسی را واقعی دانست. به همین دلیل است که دیروز اسماعیل گرامی‌مقدم، عضو شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان در واکنش به مطرح شدن نام محمدرضا عارف به عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی شهرداری تهران گفت: «به صلاح آقای عارف و فراکسیون امید نیست که ایشان از مجلس خارج شود.»
گرامی‌مقدم در ادامه با تاکید بر اینکه «ما قحط الرجال نداریم که شهردار تهران حتماً از شورای شهر یا مجلس انتخاب شود» گفت: «حتماً خارج از شورا یا مجلس افراد بسیار زیادی هستند که دارای ویژگی‌هایی که به آنها اشاره کردم، هستند.»
محمود میرلوحی، یکی دیگر از اعضای شورای شهر نیز در واکنش به احتمال انتخاب محسن هاشمی به عنوان شهردار تهران، می‌گوید: «نمی‌خواهم اصلاً وارد مقوله صلاحیت آقای هاشمی به‌عنوان شهردار تهران بشوم چون قبل از آن مانع بزرگی به نام رای مردم وجود دارد که اجازه نمی‌دهد حتی درباره دلایل مناسب بودن یا نبودن آقای هاشمی حرف بزنیم».
با این وضعیتی که در حال حاضر پیش آمده باید گفت شاید بزرگان اصلاح طلب با ورود خود به قول جهانگیری از نمایش تفرقه اجتناب کنند اما ناگفته پیداست هر انتخابی صورت گیرد بسیار بعید است تمامی اعضای شورا راضی و موافق باشند؛ به خصوص این که تجربه یک سال و نیم گذشته(تقریبا از آغاز بستن لیست ها برای انتخابات شوراها) نشان داده به شکل تصنعی اختلافات را حل کردن و پنهان کردن تفاوت نظرها برای نمایش اتحاد در نهایت جایی بروز و ظهور می یابد. شاید به همین دلیل است که در طول هفت ماه گذشته که شورا و شهرداری تهران بر سر کار آمده اند عملا کارنامه مثبت و اقدامات چشم گیری از آنها مشاهده نشده است.
